Ο Στίβεν Κινγκ είχε αποδεχθεί ότι ο νικητής των εκλογών του Νοεμβρίου θα ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ από τον Οκτώβριο. Ξέρει από τέτοιους τύπους, ανθρώπους που παρά τα εμφανή ελαττώματά τους, τον γελοίο ναρκισσισμό τους, τον προβληματικό χαρακτήρα τους, τη διαταραγμένη προσωπικότητά τους, καταφέρνουν να γοητεύσουν τους ανθρώπους γύρω τους. Ο αμερικανός κορυφαίος συγγραφέας τρόμου έχει επινοήσει αρκετούς χαρακτήρες που ταιριάζουν σε αυτό το προφίλ.
«Τα αρνητικά του Τραμπ δεν λειτούργησαν εναντίον του. Αντιθέτως τον διευκόλυναν να φτάσει στην εξουσία», σχολιάζει ο 69χρονος συγγραφέας σε άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα Guardian. «Εχω μία αντίληψη –τοπική- για το πώς εξελίσσονται τέτοιοι άνδρες και φτάνουν ψηλά. Πρώτα ως αστείο, ύστερα ως μία βιώσιμη εναλλακτική λύση στο στάτους κβο και τελικά ως εκλεγμένοι σε θέσεις. Πεισματάρηδες, εγωκεντρικοί και άπειροι. Τέτοιοι άνδρες δεν φτάνουν συχνά σε υψηλά αξιώματα. Αλλά όταν το κάνουν, αρχίζουν δύσκολοι καιροί».
Ο ίδιος αποφασίζει, λοιπόν, να καταφύγει για μία ακόμη φορά στη μυθοπλασία, να ανοίξει μία συζήτηση με τα πρόσωπα που ξεπηδούν διαρκώς από τη φαντασία του για να τους ρωτήσει πώς και γιατί συνέβη όλο αυτό στις ΗΠΑ. «Φυσικά, δεν δίστασα να τους δώσω ορό αλήθειας πριν αρχίσει το πάνελ και βέβαια επειδή είναι όλοι φανταστικοί ήρωες συμφώνησαν», γράφει με χιούμορ ο Κινγκ.
Ο συγγραφέας επινόησε έξι χαρακτήρες για το «πάνελ» του
Γκάρι Μπάρκερ- Κατάγεται από το Γκάρι της Ιντιάνα, άνεργος, 42 ετών με δύο παιδιά, με απολυτήριο Λυκείου.
Ντέιβιντ Αλεν- από το Νάσβιλ, Τενεσί. Εργάζεται ως ειδικός μουσικής τεχνολογίας και πάντα έχει δουλειά καθώς ακολουθεί διαρκώς συγκροτήματα σε περιοδείες. Ετών 29, διαζευγμένος με ένα παιδί, για το οποίο προνοεί πληρώνοντας τακτικά τη διατροφή. Αποφοίτησε από το Λύκειο, αλλά παράτησε το Κολέγιο στα δύο πρώτα χρόνια σπουδών.
Ουίλιαμ Ράσελ- Ηταν τραπεζίτης στο Ολμπανι, της Νέας Υόρκης, όλη του τη ζωή, τώρα έχει βγει στη σύνταξη –ετών 67- και ζει σε μία περιφραγμένη (για λόγους ασφαλείας) κοινότητα. Είναι παντρεμένος πάνω από 40 χρόνια, έχει τρία παιδιά κι έξι εγγόνια. Εχει αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και έχει μεταπτυχιακό (στη λογιστική) στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι.
Φελίσια Γκάνγκον– Ετών 25, ζει στο Κασλ Ροκ (αγαπημένη, φανταστική τοποθεσία στην πολιτεία Μέιν, που έχει χρησιμοποιήσει ο συγγραφέας σε αρκετά βιβλία του), και εργάζεται στο στεγνοκαθαριστήριο ρούχων Castle Rock Washateria. Εκτός από το πλύσιμο, στέγνωμα, δίπλωμα ρούχων, αναλαμβάνει συχνά και τις εργασίες του επιστάτη. Αποφοίτησε από το λύκειο, δεν έχει παντρευτεί και δεν έχει παιδιά.
Αντρεα Σπαρκς- Ιδιοκτήτρια εστιατορίου στο Φλιντ Σίτι, Οκλαχόμα. Ετών 42, δύο φορές διαζευγμένη, με τρία παιδιά. Εχει αποφοιτήσει στο τμήμα διοίκησης επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα.
Ελεν Ουίγκινς– Ανύπαντρη μητέρα που ζει στο ΜακΚίσπορτ της Πενσιλβάνια, εργάζεται ως τεχνικός νυχιών –προτιμά αυτόν τον όρο και όχι το «μανικιουρίστας»- είναι 28 ετών και απόφοιτος Λυκείου.
Ο Κινγκ ρωτά τους συμμετέχοντες πότε αποφάσισαν ότι θα στηρίξουν τον Τραμπ
Ο 42χρονος Γκάρι Μπάρκερ γοητεύτηκε από τις επιδόσεις του Τραμπ στα προεκλογικά ντιμπέιτ και ενθουσιάστηκε ιδιαιτέρως από τα ψευδώνυμα που έδινε σε άλλα πρόσωπα ο τότε υποψήφιος για να τους «βάλει στη θέση τους»: «Ο Ψεύτης Τεντ (Κρουζ)», ο «Μικρός Μάρκο (Ρούμπιο)», «Διεφθαρμένη (Χίλαρι) Κλίντον». Αυτό που άρεσε ιδιαίτερα στον 29χρονο Ντέιβιντ Αλεν, ήταν η επίθεση που έκανε το επιτελείο του Τραμπ στη Χίλαρι Κλίντον και ειδικότερα όταν άρχισαν να φωνάζουν «Φυλακίστε την Κλίντον!».
«Ηξερα ότι άλλαζαν τελείως οι όροι του παιχνιδιού», λέει ο ίδιος αλλά παραδέχεται ότι δεν είπε σε κανέναν ότι στηρίζει τον Τραμπ. Παρότι ζει στον Νότο «η μουσική βιομηχανία είναι γεμάτη πονόψυχους», εξηγεί στο πάνελ. Δεν το είπε ούτε στην πρώην του. «Θα μου ξερίζωνε τ’ αρχίδια», προσθέτει.
Ο Ουίλιαμ Ράσελ εμπιστεύτηκε τον Τραμπ, ως έναν μπίζνεσμαν που έρχεται να άρει κανονισμούς που περιορίζουν τις επιχειρήσεις. Αντιθέτως, η Φελίσια Γκάνγκον εμπνεύστηκε από τους πελάτες του καθαριστηρίου. Ολοι τους στήριζαν τον Τραμπ οπότε αποφάσισε να κάνει κι εκείνη το ίδιο, αλλά όχι ως πρόβατο που ακολουθεί τη μάζα. Αναγνώρισε, όπως λέει στη συζήτηση, ότι «ο Τραμπ είχε μία απάντηση για κάθε ζήτημα, δεν μάσαγε». Αυτό που την κέρδισε ήταν η στάση του Τραμπ στο Μεταναστευτικό και η δέσμευσή του ότι θα απαγορεύσει την είσοδο στους παράνομους μετανάστες. «Τι θα συμβεί αν έρθει ένας παράνομος μετανάστης και πει στο αφεντικό μου, τον κ. Γκρίφιν, ότι θα κάνει τη δουλειά μου για τον μισό μισθό;», ρωτά η ίδια.
Η Αντρεα Σπαρκς θαύμασε το μεγάλο comeback του Τραμπ και ιδίως τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρινόταν στις επιθέσεις της Κλίντον. Της άρεσε ιδίως η απάντησή του στην κατηγορία ότι δεν πληρώνει φόρους: «Αυτό με κάνει έξυπνο». Αλλωστε η βαριά φορολογία είναι ένα ζήτημα που την αφορά προσωπικά. «Εγώ θα έβγαζα πολλά περισσότερα αν δεν με φορολογούσαν τόσο. Και γιατί το κάνουν; Για να πληρώνω για τους παράνομους στους οποίους αναφέρθηκε η Φελίσια. Δεν θέλω να είμαι ρατσίστρια, δεν μεγάλωσα έτσι, αλλά σε σε αναγκάζουν να γίνεις ρατσιστής», λέει η ίδια.
Η Ελεν Ουίγκινς αποφάσισε να στηρίξει τον Τραμπ όταν ο ίδιος όρισε ως υποψήφιο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης τον Μάικ Πενς. Κι αυτός, σύμφωνα με τη φανταστική ηρωίδα του Στίβεν Κινγκ, είχε μία απάντηση για όλα. «Σκεφτόμουν ότι ο Τραμπ είναι στην κατηγορία των χοντρών, αν πάθει καρδιακό και πεθάνει, θα αναλάβει ο Πενς», εμφανίζεται να λέει η ίδια.
Το σύνθημα του Τραμπ «Να κάνουμε την Αμερική ξανά μεγάλη» ήταν αυτό που κέρδισε τη στήριξη του συνταξιούχου Ουίλιαμ Ράσελ. «Οι υποψήφιοι πρέπει να έχουν ένα σήμα κατατεθέν που να δείχνει τι πρεσβεύουν», σύμφωνα με τον ίδιο. «Το σύνθημα του Τραμπ ήταν τέλειο, περιλαμβάνει δύο λέξεις τεράστιας ισχύος: “Αμερική” και “μεγάλη” (great). Της Κλίντον ήταν ασαφές: “Πιο δυνατοί μαζί”. Πιο δυνατοί από τι; Από ποιον;»
Η Αντρεα Σπαρκς, η μπίζνεσγούμαν του πάνελ, θεωρεί ότι ο Τραμπ ήταν το πραγματικό αφεντικό («boss») ενώ η Κλίντον απλώς το έπαιζε, ήταν αυταρχική («bossy»). «Και πιστέψτε με, κανείς δεν θέλει μία τέτοια γυναίκα. Εγώ, που είμαι στον χώρο της μπίζνες, έχω τακτ, εκείνη δεν έχει», λέει, σύμφωνα με τη φαντασία του συγγραφέα. Της ίδιας περίπου άποψης είναι και η νεότερή της, Φελίσιτι Γκάνγκον που προσθέτει ότι η Χίλαρι Κλίντον «προσπαθούσε να ακούγεται σαν άνδρας» και τονίζει ότι «αυτό μπορεί να πιάσει στη Νέα Υόρκη, αλλά όχι εκεί που βρίσκονται πραγματικοί άνθρωποι».
Το παρουσιαστικό της υποψήφιας του Δημοκρατικού Κόμματος ενοχλούσε ακόμη και τους άνδρες. «Πάντα απεχθανόμουν τα κοστούμια. Λες και νομίζει ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ότι έχει κώλο», λέει παίρνοντας τον λόγο ο Ντέιβιντ Αλεν. «Ασε που φαίνεται πολύ γερασμένη».
«Είναι λεσβία; Αυτό ακούγεται», πετάγεται η Ελεν Ουίγκινς.
(…)
Σε κάποιο σημείο η εξέλιξη της συζήτησης δίνει μία πολύ καλή «πάσα» στον συντονιστή Κινγκ, ο οποίος παραπέμπει στην περίφημη φράση που είχε ακουστεί να λέει σε μαγνητοφωνημένη συζήτηση ο Τραμπ («πιάσ’ τις από το αιδοίο»). Καλεί πρώτα τις γυναίκες της φαντασίας του να σχολιάσουν. «Πόσες γυναίκες νομίζεις ότι του ρίχνονταν κάθε ημέρα; Σε κάποιον πλούσιο και ωραίο; Κανείς δεν μιλάει για τις γυναίκες που ψαρεύουν άνδρες με το σεξ (sex-fishing)», απαντά με μία δική της ερώτηση η Φελίσια Γκάνγκον.
Ομοίως και η Αντρεα Σπαρκς κατηγορεί τις γυναίκες και ιδίως τις γυναίκες της σόου μπίζνες που είναι «πόρνες», για τη συμεριφορά ανδρών. «Δείτε για παράδειγμα την τελετή απονομής των Οσκαρ. Αν δείξεις το γλυκό στον άνδρα, αγάπη μου, θα θέλει να φάει!», λέει η ίδια. «Και τουλάχιστον δεν είναι αδερφή!», προσθέτει ο Γκάρι Μπάρκερ, ενώ ο Ουίλιαμ Ράσελ υπενθυμίζει ότι «ψηφίζουμε πρόεδρο, όχι άγιο».
«Και αν ο Τραμπ μιλούσε για το αιδοίο της κόρης σου, Ελεν;», ρωτά ο Κινγκ. Εκείνη «απαντά» τονίζοντας ότι η κόρη της είναι εννέα ετών και επισημαίνοντας ότι ούτε οι New York Times που «λένε συνέχεια ψέματα» δεν κατηγόρησαν τον Τραμπ ότι κυνηγάει παιδάκια.
Ο συγγραφέας αλλάζει θέμα και επικεντρώνεται στη φορολογία του Τραμπ και την επιμονή του να κρατά τα φορολογικά στοιχεία του κρυφά. Το πάνελ αντιδρά ξανά. Ο Ντέιβιντ Αλεν τονίζει ότι δεν υπάρχει νόμος που να υποχρεώνει τον Τραμπ να δημοσιεύσει αυτά τα στοιχεία, η Αντρεα Σπαρκς, η ιδιοκτήτρια εστιατορίου, υπενθυμίζει ότι όλοι κρύβουν από κάτι. Ολοι οι συμμετέχοντες στο φανταστικό πάνελ συμφωνούν ότι όσο κάνει καλά τη δουλειά του ο πρόεδρος «δεν χρειάζεται να ασχολούμαστε με τις επιστροφές φόρου του».
Μάλιστα, η νεότερη -και, θα περίμενε κανείς, λόγω ηλικίας, πιο αντιδραστική- Φελίσια Γκάνγκον δικαιολογεί τον Τραμπ και τον κάθε ζάμπλουτο που δεν πληρώνει τους φόρους που του αναλογούν. «Οι πλούσιοι δεν χρειάζονται να πληρώνουν όπως εμείς οι υπόλοιποι. Εχουν δικηγόρους που τους κρατούν νόμιμους. Ξέρουν τα πάντα για τα παραθυράκια. Ετσι λειτουργεί ο κόσμος. Είναι κατά του Obamacare. Αυτό μετράει. Αυτό ξεζουμίζει τους ανθρώπους πολύ περισσότερο από τους φόρους», λέει η ίδια.
Στο τέλος της συζήτησης ο συγγραφέας κλείνει με μία τοποθέτηση: «Οι ψυχολόγοι αναφέρουν τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά όταν κάνουν διάγνωση της διαταραχής της ναρκισσιστικής προσωπικότητας. Οσοι υποφέρουν από αυτήν τη διαταραχή θεωρούν ότι είναι ανώτεροι, επιμένουν ότι υπερτερούν σε όλα, είναι εγωκεντρικοί και ψώνια, έχουν την τάση να επιλέγουν αντικείμενα που αγαπούν, ύστερα να τα βρίσκουν ελαττωματικά και τελικά να τα εγκαταλείπουν. Σχόλιο κανείς;»
Τρόμος.