Ολοι ξέρουν να κάνουν μελέτες για την ανισότητα των δύο φύλων στις μισθολογικές απολαβές. Και όλοι ξέρουν να διαμαρτύρονται για τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν πολλές γυναίκες στο εργασιακό τους περιβάλλον. Αλλά η Ισλανδία είναι η πρώτη χώρα που κάνει κάτι γι’ αυτό. Την Τρίτη η κυβέρνηση της χώρας πέρασε νομοσχέδιο το οποίο ουσιαστικά υποχρεώνει τους εργοδότες να αποδεικνύουν ότι πληρώνουν με ισοτιμία όλους τους εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες.
«Εδώ και δεκαετίες λέμε ότι θα διορθώσουμε το πρόβλημα (το πρόβλημα στη χώρα είναι ότι οι μισθοί γυναικών υπολείπονται κατά 14 με 20% σε σχέση με τους αντίστοιχους των ανδρών). Αλλά οι γυναίκες ακόμη αμείβονται λιγότερα. Είναι τρελό», δήλωσε στους New York Times η Φρίντα Ρος Βαλντιμαρσντοτίρ, επικεφαλής της Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα των Γυναικών της Ισλανδίας
Σύμφωνα με τον νέο νόμο, οι εταιρείες –με εργατικό δυναμικό άνω των 25 ατόμων- θα περάσουν από ειδική αξιολόγηση για να αποκτήσουν ένα πιστοποιητικό το οποίο θα επιβεβαιώνει ότι πληρώνουν ισότιμα τους υπαλλήλους τους ανεξάρτητα από το φύλο, την εθνικότητα ή τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Οι εξονυχιστικοί έλεγχοι θα αρχίσουν το 2018 και οι εταιρείες και επιχειρήσεις θα πρέπει να έχουν συμμορφωθεί μέχρι το 2022.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι εργοδότες θα πρέπει να αξιολογήσουν κάθε θέση εργασίας, από τους καθαριστές μέχρι τους διευθύνοντες συμβούλους, για να εντοπίσουν και να γεφυρώσουν διαφορές μεταξύ μισθών που ξεπερνούν το 5%.
«Θέλουμε να ρίξουμε τα τελευταία φράγματα. Η Ιστορία έχει δείξει ότι αν θέλεις πρόοδο, πρέπει να την εφαρμόζεις», δήλωσε ο Θορστέιν Βίνγκλουντσον, υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων και Ισότητας.
Η Ιστορία έχει επίσης δείξει ότι αν μία ευρωπαϊκή χώρα ρίξει όλα τα φράγματα που χωρίζουν τα δύο φύλα αυτή θα είναι η Ισλανδία. Στις 24 Οκτωβρίου του 1975 οι γυναίκες της χώρας -και συγκεκριμένα το 90% των γυναικών στις πόλεις και την επαρχία- απείχαν από την εργασία τους και τα νοικοκυριά για να δείξουν τι σημαίνει μία ημέρα χωρίς τις γυναίκες. Μόνο στο Ρέικιαβικ διαδήλωσαν 25.000 γυναίκες –μιλάμε για έναν συνολικό πληθυσμό 220.000 κατοίκων.
Εκλεισαν οι τηλεφωνικές γραμμές γιατί οι εργαζόμενοι ήταν κυρίως γυναίκες, ακυρώθηκαν πτήσεις γιατί οι αεροσυνοδοί ήταν κυρίως γυναίκες, τα σχολεία δεν άνοιξαν, πολλά εργοστάσια έκλεισαν, οι εφημερίδες δεν τυπώθηκαν την επόμενη ημέρα.
Εναν χρόνο μετά, το 1976, η χώρα ίδρυσε το Συμβούλιο για την Ισότητα Φύλων και πέρασε το Νομοσχέδιο για την Ισότητα Φύλων. Το 1980 η χώρα ανέδειξε την πρώτη γυναίκα πρόεδρο της χώρας –και την πρώτη δημοκρατικά εκλεγμένη γυναίκα αρχηγό κράτους στον κόσμο- Βιγκντίς Φινμπογκαντότιρ. Η ίδια παρέμεινε στην κυβέρνηση για τέσσερις θητείες, μέχρι το 1996.
Και τώρα η Ισλανδία θέλει να ξαναγράψει Ιστορία. Η κυβέρνηση θέλει να έχει γεφυρώσει το χάσμα μέσα σε πέντε χρόνια και ελπίζει ότι αυτό θα επηρεάσει και τον υπόλοιπο κόσμο. Και μπορεί τελικά να μην χρειαστούν 70 χρόνια για να επέλθει ισότητα στις μισθολογικές απολαβές αντρών και γυναικών στην Ευρώπη, όπως είχε εκτιμήσει πρόσφατα η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας του ΟΗΕ.