Μία εξαγγελία από «αριστερίστικες ομάδες» ότι θα προβούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας είχε ως αποτέλεσμα να αναβληθεί η προγραμματισμένη για σήμερα, Τρίτη, στις 18.30 συζήτηση για τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, στην οποία θα συμμετείχαν ο νυν υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου και οι πρώην υπουργοί Αννα Διαμαντοπούλου και Νίκος Φίλης.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιούνταν στο Γκάζι με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τις μεταρρυθμίσεις του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1917 αλλά και με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Εκ παιδείας άρξασθαι. Η έκθεση του εθνικού και κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία» από τις εκδόσεις Ασίνη. Οπως ανακοίνωσαν οι διοργανωτές, η συζήτηση «δυστυχώς αναβάλλεται λόγω της εξαγγελίας αντισυγκεντρώσεων από αριστερίστικες ομάδες (υπό το κάλυμμα συνδικαλιστικών ενώσεων)». Στην ίδια ανακοίνωση επισημαίνεται ότι «η απόφαση ελήφθη προκειμένου να αποφευχθεί κάθε κίνδυνος τόσο για τους ομιλητές, όσο και για το κοινό», ενώ καταγγέλλεται η εξαγγελία των «αριστεριστών» ως «κρούσμα λογοκρισίας».
Πάντως μία από τους ομιλητές, η κυρία Διαμαντοπούλου, άφησε να εννοηθεί ότι εάν ήταν στο χέρι της, θα αποφάσιζε να διεξαχθεί κανονικά η συζήτηση. Μάλιστα, στο ίδιο σχόλιο που ανάρτησε στο Twitter, η πρώην υπουργός υπενθύμισε τη στάση που είχε κρατήσει όταν κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στο Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού το 2010, με τίτλο «Αριστεία & Καινοτομία στην Εκπαίδευση 2010», είχαν διακόψει φοιτητές. «Παιδεία, ακύρωση συζήτησης. Δειλιάζουν μπρος στα δημιουργήματά τους εκείνοι που τα εξέθρεψαν. Εμείς δεν κάναμε πίσω!», έγραψε η ίδια, αναρτώντας και το σχετικό βίντεο από την εκδήλωση στο ΙΜΕ.
Σημειώνεται ότι την οργάνωση της συζήτησης που αναβλήθηκε είχαν αναλάβει οι εκδόσεις Ασίνη και το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου. Τη δημοσιογραφική επιμέλεια της εκδήλωσης είχε η δημοσιογράφος Μάρνη Παπαματθαίου. Στη συζήτηση ήταν προγραμματισμένο να τεθούν τα εξής ερωτήματα:
Θα μπορούσε άραγε σήμερα η εκπαίδευση να ρυμουλκήσει την ελληνική κοινωνία έξω από τα λιμνάζοντα νερά της κρίσης και της αποθάρρυνσης;
Υπάρχουν κοινοί τόποι ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις που αφορούν το δέον γενέσθαι;
Υπάρχει η αναγκαία ευψυχία να βγει η εκπαίδευση από την αρένα της αντιπαράθεσης;
Ποιες προτάσεις έχουν άμεση προτεραιότητα;
Ποιες νέες ιδέες θα πρέπει να διαπεράσουν την εκπαίδευση ώστε να δημιουργήσουν πνεύμα καινούργιας συλλογικής προσπάθειας;
Πώς θα λογοδοτήσουμε απέναντι στις επόμενες γενιές;