Αν δεν το ήξερε η Ανγκελα Μέρκελ – με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας συναντάται σε κάθε ευκαιρία και την παρακαλάει για «πολιτική λύση» στο θέμα τη ςδιαπραγμάτευσης -, τώρα πια θα το ξέρει. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και μέσω αυτής η Ελλάδα, δεν τη θέλει να παραμείνει καγκελάριος της Γερμανίας. Αυτό φρόντισε να περιγράψει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης σε συνέντευξή του στο περιοδικό Der Spiegel.
O κ. Δραγασάκης τάσσεται υπέρ μιας «πολιτικής αλλαγής» στη Γερμανία, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η Αθήνα προτιμά να διαπραγματεύεται με τον Mάρτιν Σουλτς παρά με την Ανγκελα Μέρκελ μετά τις γερμανικές εκλογές. O δε τίτλος του άρθρου είναι ξεκάθαρος το πώς αντιλαμβάνονται πλέον οι Γερμανοί τις επιθυμίες της ομάδας του Μαξίμου: «Η Ελλάδα ελπίζει σε έναν καγκελάριο Σουλτς».
Προφανώς οι δηλώσεις του κ. Δραγασάκη δεν συνιστούν παρέμβαση στα πολιτικά της Γερμανίας, όπως θα κατήγγειλαν από τον ΣΥΡΙΖΑ αν γινόταν μια τέτοια δήλωση με αντίθετη κατεύθυνση, από Βερολίνο προς Αθήνα. Σε ερώτηση λοιπόν με ποιον προτιμά η Αθήνα να διαπραγματεύεται, με τη Μέρκελ ή τον Σουλτς, ο κ. Δραγασάκης υπογραμμίζει πως «η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να εμπλακεί στα εσωτερικά πολιτικά ζητήματα άλλων χωρών».
«Αλλά», προσθέτει, «έχουμε φυσικά τις προτιμήσεις μας, είναι ξεκάθαρο. Πιστεύω ότι μια Ευρώπη που επιμένει στην αυστηρή λιτότητα αποτελεί έναν κίνδυνο για τα μέλη της. Αν η πολιτική αλλαγή στη Γερμανία προκαλέσει αλλαγή στις δυνάμεις στην Ευρώπη θα το έβλεπα πολύ θετικά», λέει.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του από τους Δελφούς, όπου βρίσκεται για τις εργασίες του Οικονομικού Φόρουμ, ο κ. Δραγασάκης προσθέτει ότι η Αθήνα ευελπιστεί σε συμφωνία με τους πιστωτές έως το Eurogroup της 20ης Μαρτίου με στόχο την επιστροφή στις αγορές έως το τέλος του έτους, ενώ αποκλείει μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κατηγορεί δε το ΔΝΤ ότι τορπίλισε τη συμφωνία με τους ευρωπαίους εταίρους αλλάζοντας τους κανόνες ενός παιχνιδιού εν εξελίξει.
«Τα υψηλά πλεονάσματα δεν είναι εφικτά μετά από περιόδους μεγάλης ύφεσης και υψηλής ανεργίας. Αντί για μη ρεαλιστικούς στόχους χρειαζόμαστε έναν συμβιβασμό. Δεν είναι ρεαλιστικό να βάζεις ως στόχο για μια δεκαετία 3,5% έναντι του ΑΕΠ. Είναι σαν να λέει κανείς: ‘σου δίνουμε έναν στόχο και ξέρουμε ότι δεν θα τον πετύχεις, αλλά θέλουμε να δείξουμε ότι δεν είσαι αξιόπιστος’. Ετσι δεν μπορεί να οικοδομηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης» τονίζει.
Σύμφωνα με το Γιάννη Δραγασάκη, είναι νεοαποικιακό να πιστεύει κανείς ότι μόνον με το μαστίγιο μπορούν να κυβερνηθούν η Ευρώπη κι οι πολίτες της. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία σε μια ανεκτική Ευρώπη. Διευκρινίζει πάντως, ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της.