Το βράδυ της Πέμπτης 16 Φεβρουαρίου πέθανε σε ηλικία 77 ετών ο Βασίλης Τσάγκλος, ένας από τους πλέον δραστήριους και αγαπητούς έλληνες ηθοποιούς.
Ο Τσάγκλος ήταν «αθόρυβος και αγαπημένος» όπως σχολίασαν κάποιοι στο Facebook. Οι νεότεροι αναγνωρίζουν τη γλυκιά φυσιογνωμία του μέσα από το «Στο παρά πέντε» ή τις «Επτά θανάσιμες πεθερές», τηλεοπτικές σειρές τις οποίες είχε τιμήσει τα τελευταία χρόνια με την παρουσία του. Οι μεγαλύτεροι θυμούνται τις υπέροχες ερμηνείες του σε μικρούς κυρίως, αλλά χαρακτηριστικούς, ρόλους στον ελληνικό κινηματογράφο των 70’s και 80’s και κυρίως την παρουσία του σε δεκάδες τηλεοπτικές σειρές. Αλλά οι άνθρωποι του θεάτρου αποχαιρετούν έναν δάσκαλο.
Ο Τσάγκλος γεννήθηκε στην Πύλο της Μεσσηνίας στις 20 Ιουνίου 1939. Ηταν το πρόσωπο πίσω από το Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα (ΔΗ.ΘΕ.ΜΑ.). Δημιούργησε τον πρώτο πυρήνα του το 1989, δίδαξε, σκηνοθέτησε και έβαλε τον θεμέλιο λίθο για τη σύστασή του ως νομικό πρόσωπο. Συμμετείχε σε κάθε θεατρική απόπειρα της ομάδας του, η οποία τον αποχαιρέτισε τον «Δάσκαλό» της και μέσω Facebook όπου και έκανε γνωστή την είδηση του θανάτου του.
Προς τιμήν του το θερινό θέατρο του θεάτρου φέρει την επωνυμία «Δημήτρης Τσάγκλος».
Επίσης μέσω Facebook τον αποχαιρέτισε και η ηθοποιός Καίτη Φίνου.
Στη μακρόχρονη πορεία του συμμετείχε σε πολυάριθμες ταινίες – Ενδεικτικά: «Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο» (1970), «Η Ανταρσία των Δέκα» (1970), «Αγγελος» (1982), «Ταξίδι στα Κύθηρα» (1984), «Uranya» (2006), «Καντίνα» (2009).
Ειδικότερα η ερμηνεία του στον ρόλο του αλκοολικού πατέρα του Αγγελου στην ομώνυμη ταινία του Γιώργου Κατακουζηνού, την πρώτη ελληνική ταινία που ασχολήθηκε με το θέμα της ομοφυλοφιλίας στην ελληνική κοινωνία, είχε συγκλονίσει το κοινό και την κριτική επιτροπή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Ελαβε μέρος σε σημαντικές θεατρικές παραστάσεις και δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές, όπως «Παράξενος ταξιδιώτης» (1972), «Βεντέτα» (1986), «Οι φωτογράφοι» (1998), «Το παιχνίδια της σκιάς» (2001), «Αν θυμηθείς το όνειρό μου» (2003), «Μυστικά και λάθη» (2003), «Επτά θανάσιμες πεθερές» (2004), «Στο παρά πέντε» (2005).