Η Αντζελίνα Τζολί, ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, επισκέπτεται συχνά περιοχές του πλανήτη που μαστίζονται από κρίσεις και πολέμους. Ούτε η μεταναστευτική ροή στη χώρα μας την είχε αφήσει ασυγκίνητη, καθώς τον περασμένο Μάρτιο επισκέφθηκε τη Λέσβο και τους προσφυγικούς καταυλισμούς εκεί. Ομως δεν θα μπορούσε να μην πάρει θέση για το διάταγμα του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, που απαγορεύει την είσοδο στις ΗΠΑ σε πρόσφυγες και πολίτες από επτά μουσουλμανικές χώρες.
Με ένα εκτενές άρθρο γνώμης στους New York Times, που δεν αναφέρεται ονομαστικά στον Τραμπ, αλλά καταδικάζει τη μεταναστευτική του πολιτική, η Τζολί ελπίζει σε «μια συμπονετική Αμερική», που δίνει προτεραιότητα στα ανθρώπινα δικαιώματα και παίρνει αποφάσεις «με βάση τα γεγονότα και όχι τον φόβο».
Στο ίδιο άρθρο ξεκαθαρίζει ότι οι διακρίσεις βάσει θρησκείας είναι «παιχνίδι με τη φωτιά», ενώ υπογραμμίζει ότι πυροδοτείται ο εξτρεμισμός όταν υπονοείται ότι οι μουσουλμάνοι αξίζουν λιγότερη προστασία.
Ξεκινά το άρθρο της σημειώνοντας ότι «οι πρόσφυγες είναι άνδρες, γυναίκες και παιδιά που εγκλωβίστηκαν στη μανία του πολέμου και των διώξεων. Οχι απλά δεν είναι τρομοκράτες, συχνά είναι οι ίδιοι θύματα της τρομοκρατίας. Οι Αμερικανοί έχουν χύσει αίμα για να υπερασπιστούν το ιδανικό ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι υπεράνω πολιτισμού, γεωγραφίας, εθνικότητας και θρησκείας», ενώ τονίζει ότι «η απόφαση αναστολής επανεγκατάστασης προσφύγων προς τις ΗΠΑ και της άρνησης εισόδου σε πολίτες από επτά μουσουλμανικές χώρες έχει προκαλέσει σοκ σε όλο τον κόσμο».
» Ως μητέρα έξι παιδιών, που γεννήθηκαν σε ξένες χώρες και είναι περήφανοι αμερικανοί πολίτες, θα ήθελα η χώρα μας να είναι ασφαλής για αυτά, όπως και για όλα τα παιδιά του έθνους μας. Ομως και τα παιδιά των προσφύγων που δικαιούνται άσυλο θα πρέπει να έχουν μια ευκαιρία σε μια συμπονετική Αμερική. Και πιστεύω ότι μπορούμε να διαχειριστούμε την ασφάλειά μας χωρίς τη διαγραφή πολιτών ολόκληρων χωρών -ακόμα και μωρών- ως μη ασφαλείς να επισκεφθούν τη χώρα μας λόγω της καταγωγής ή της θρησκείας τους.
Η Τζολί υπογραμμίζει επίσης ότι οι πρόσφυγες που εισέρχονται στις ΗΠΑ υπόκεινται στο υψηλότερο επίπεδο ελέγχου, πιο αυστηρό από κάθε άλλη κατηγορία ταξιδιωτών, με μήνες συνεντεύξεων και ελέγχων ασφαλείας που διενεργούνται από το FBI, το Εθνικό Κέντρο Αντιτρομοκρατίας, το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. «Προτεραιότητα στη διαδικασία επανεγκατάστασης έχουν όσοι υπέστησαν βασανιστήρια, οι γυναίκες και τα παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο ή που δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς επείγουσα ιατρική βοήθεια. Οταν ο ΟΗΕ εντοπίζει ανάμεσά τους εκείνους που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη προστασίας, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αξίζουν ασφάλεια, στέγη και ένα νέο ξεκίνημα που χώρες όπως η δική μας μπορούν να προσφέρουν», γράφει.
«Αν στείλουμε ένα μήνυμα ότι είναι αποδεκτό να κλείσουμε την πόρτα στους πρόσφυγες, ή να κάνουμε διακρίσεις ανάμεσά τους βάσει της θρησκείας, παίζουμε με τη φωτιά. Ανάβουμε μια θρυαλλίδα που θα κάψει ολόκληρες ηπείρους, προκαλώντας την ίδια την αστάθεια από την οποία επιδιώκουμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας.
» Αν δημιουργήσουμε μια βαθμίδα δεύτερης κατηγορίας προσφύγων, υπονοώντας ότι οι μουσουλμάνοι αξίζουν λιγότερη προστασία, θα τροφοδοτήσουμε τον εξτρεμισμό τόσο στο εξωτερικό όσο και μέσα στο σπίτι μας, υπονομεύοντας το ιδανικό της διαφορετικότητας που έχει τιμηθεί τόσο από τους Δημοκρατικούς όσο και από τους Ρεπουμπλικάνους: “Η Αμερική είναι προσηλωμένη στον κόσμο, επειδή τόσο πολύς κόσμος βρίσκεται μέσα στην Αμερική”, είχει πει ο Ροναλντ Ρέιγκαν. Αν διαιρέσουμε τους ανθρώπους έξω από τα σύνορά μας, είναι σαν να διαιρούμε τον εαυτό μας», σημειώνει.
Η Τζολί κλείνει το άρθρο της τονίζοντας ότι «το μάθημα που πήραμε για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας μετά την 11η Σεπτεμβρίου είναι ότι κάθε φορά που αποκλίνουμε από τις αξίες μας, περισσότερο επιδεινώνουμε παρά λύνουμε το πρόβλημα. Δεν πρέπει να θυσιάσουμε τις αξίες μας στην αναζήτηση μεγαλύτερης ασφάλειας. Κλείνοντας την πόρτα μας στους πρόσφυγες ή κάνοντας διακρίσεις ανάμεσά τους δεν θα μας κάνει ασφαλείς. Δεν πρέπει να ενεργούμε με γνώμονα τον φόβο. Το να στοχεύουμε τους πιο αδύναμους δεν δείχνει δύναμη».