Δεν χρειάζεται, πια, να προσπαθούμε να μαντέψουμε. Τα νούμερα της τηλεθέασης, τα social media και τα «γκουγκλαρίσματα», τα βάζουν όλα -γεγονότα και πρόσωπα- στη σειρά τους. Ο κόσμος είδε στην TV -και συζήτησε στο Twitter- τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο και το Euro της Γαλλίας περισσότερο από κάθε τι. Εντυπωσιάστηκε από τη μετεγγραφή – ρεκόρ του Πολ Πογκμπά που, σύμφωνα με την Google, ήταν ο πιο «ψαγμένος» ποδοσφαιριστής το 2016.
Συγκινήθηκε από το έπος της Λέστερ: ο Βάρντι και ο Μαχρέζ περιλαμβάνονται στο top-10 των αναζητήσεων. Και θρήνησε, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για τον Γιόχαν Κρόιφ, τον Μοχάμεντ Αλι και την αδικοχαμένη Τσαπεκοένσε.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες «έσκισαν» σε τηλεθέαση, οργανωτική προχειρότητα και στο… σούσουρο περί ντόπινγκ. Ο τζαμαϊκανός σπρίντερ Γιουσέιν Μπολτ ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής τους. Κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια (στα 100μ., 200μ. και 4Χ100μ), αλλά και το βραβείο της πιο πολυσυζητημένης δήλωσης: «Ορίστε, είμαι ο καλύτερος. Τώρα πρέπει να κάνω μία νέα λίστα με τα πράγματα που θέλω να πετύχω, επειδή όσα υπήρχαν στην προηγούμενη, τα έκανα». Από κοντά, ο Μάικλ Φελπς. Ο αμερικανός «βασιλιάς της πισίνας», στα 31 του, έβαλε τέλος στην ασύγκριτη καριέρα του, σαρώνοντας έξι μετάλλια (τα πέντε, χρυσά). Η γυναίκα που έκλεψε την παράσταση ήταν η αμερικανίδα πρωταθλήτρια της γυμναστικής, Σιμόν Μπάιλς, η οποία στα 19 της πήρε τέσσερα χρυσά μετάλλια κι ένα χάλκινο. Α, και το δεύτερο βραβείο καλύτερης δήλωσης: «Δεν είμαι ο επόμενος Μπολτ ή ο Φελπς, είμαι η πρώτη Σιμόν Μπάιλς».
Κι όμως, τα social media «ξετρελάθηκαν» με δυο αθλήτριες που τερμάτισαν τελευταίες, στα 5.000 μέτρα. Στον προκριματικό του αγωνίσματος, περίπου τέσσερις γύρους πριν από τον τερματισμό, η Νίκι Χάμπλιν από τη Νέα Ζηλανδία παραπάτησε και έπεσε. Η Αμερικανίδα Αμπι Ντ’ Αγκοστίνο, που την ακολουθούσε, έχασε κι αυτή το βήμα της και σωριάστηκε. Σηκώθηκε αμέσως αλλά, αντί να συνεχίσει, έκανε κάτι πρωτοφανές, σχεδόν αδιανόητο: έτεινε το χέρι της στην αντίπαλό της, για να τη βοηθήσει να σηκωθεί. Η Χάμπλιν την παρότρυνε να τρέξουν, όμως η Ντ’ Αγκοστίνο πονούσε. Ηταν η σειρά της Νεοζηλανδής να της δώσει κουράγιο. Η Αμερικανίδα της ζήτησε να μη χάσει άλλο χρόνο, όμως η Χάμπλιν δεν την εγκατέλειψε. Τερμάτισαν τελευταίες και αγκαλιάστηκαν. Ο αθλητισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Στο Euro, ο… μισός Ελληνας Φερνάντο Σάντος που οδήγησε την Πορτογαλία στην κορυφή της Ευρώπης κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, στις 10 Ιουλίου, και ο Κριστιάνο Ρονάλντο -κατακτητής και του Champions League αλλά και της «Χρυσής Μπάλας»- έζησαν τον μύθο τους. Κι όμως, σύμφωνα με την Google, ο ιντερνετικός πρωταγωνιστής του τουρνουά ήταν ένας από τους πιο άσημους ποδοσφαιριστές: ο Γουίλ Γκριγκ, η προσωποποίηση του υγιούς οπαδισμού των Βορειοϊρλανδών φιλάθλων οι οποίοι κατέπληξαν με τη συμπεριφορά τους, νούμερο 3 στις e-αναζητήσεις.
Η 50η έκδοση του Super Bowl ήταν το τρίτο, στη σειρά, αθλητικό γεγονός που απασχόλησε το Twitter – πίσω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Euro. Το τέταρτο, οι τελικοί του NBA, ανέδειξαν ακόμη έναν «ήρωα» του 2016. Πρόκειται για τον ΛεΜπρον Τζέιμς, ο οποίος -όπως είχε υποσχεθεί- χάρισε στο Κλίβελαντ τον πρώτο του τίτλο, έπειτα από συγκλονιστικές μάχες απέναντι στους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, την ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία του ΝΒΑ. Ο ΛεΜπρον ολοκλήρωσε τους επτά αγώνες με 30,2 πόντους, 11,3 ριμπάουντ, 8,5 ασίστ, 2,7 κλεψίματα και 2,2 τάπες, κατά μέσον όρο.
Το ΝΒΑ είχε και μια μεγάλη απώλεια: ένας από τους πιο ολοκληρωμένους παίκτες όλων των εποχών, ο Κόμπι Μπράιαντ, για πολλούς ο μόνος μπασκετμπολίστας που έφτασε τόσο κοντά στον Μάικλ Τζόρνταν, στα 37 του χρόνια έδωσε την τελευταία του παράσταση. Στο παιχνίδι των Λος Αντζελες Λέικερς με τους Γιούτα Τζαζ, ολοκλήρωσε την εικοσαετή καριέρα του με ένα σόου στο οποίο πέτυχε 60 πόντους. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε γράψει ένα συγκλονιστικό αποχαιρετιστήριο γράμμα προς το μπάσκετ.
Ακολούθησε -περιέργως- στο Νο 5 το Copa America Centenario, μια τραυματική εμπειρία για τον Λιονέλ Μέσι, ο οποίος έκανε «μαγικές» εμφανίσεις μέσα στη χρονιά, όμως πρριορίστηκε στο… ταπεινό ισπανικό νταμπλ – και στο βραβείο για τον κορυφαίο δημιουργό του Κόσμου, που του απένειμε η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS). Η Μπαρτσελόνα του έχασε το Champions League -Νο 6 σημείο αναφοράς στο Ιντερνετ- και η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε την Undecima, την ενδέκατη ευρωπαϊκή Κούπα της. Είναι από τα high-lights του 2016, το οτι τα κατάφερε με έναν «πρωτάρη» στον πάγκο της: ο Ζινεντίν Ζιντάν μετρούσε, τότε, μόλις πέντε μήνες ως πρώτος προπονητής.
Αν δεν υπήρχε ο Σάντος, ο Κλάουντιο Ρανιέρι θα ήταν «ο τεχνικός της χρονιάς». Μα, πώς το ‘κανε αυτό, να αναδείξει πρωταθλήτρια της Premier League τη «φτωχή» Λέστερ, η οποία μερικούς μήνες νωρίτερα είχε κινδυνέψει με υποβιβασμό; Με ένα… κουδουνάκι, είχε πει ο ίδιος στις 2 Μαΐου, την ημέρα της στέψης: «Από την αρχή της σεζόν, όταν κάτι πήγαινε στραβά, έλεγα: Ντιν-ντιν ξυπνήστε, ξυπνήστε! Ετσι, την ημέρα των Χριστουγέννων αγόρασα για όλους τους παίκτες και το προσωπικό της ομάδας ένα μικρό κουδουνάκι».
Στις 28 Νοεμβρίου ο Νίκο Ρόσμπεργκ κρέμασε το πορτρέτο του στην πινακοθήκη με τα πρόσωπα της χρονιάς. Ο γερμανός «πιλότος» της Mercedes κατέκτησε -επιτέλους- το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Φόρμουλα Ενα, οπως είχε κάνει πριν από πολλά χρόνια ο πατέρας του, Κέκε. Λίγες ημέρες αργότερα ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τις πίστες, σε ηλικία 31 ετών: «Σκαρφάλωσα το βουνό, βρίσκομαι στην κορυφή και νιώθω ωραία».
Στην πινακοθήκη της Ιστορίας πέρασαν -εφέτος- δυο εμβληματικές προσωπικότητες των σπορ. O Γιόχαν Κρόιφ, ο ήρωας των παιδικών χρόνων εκατομμυρίων ανθρώπων, ίσως ο κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών και, ασφαλώς, ένας από τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, «έφυγε» στις 24 Μαρτίου, σε ηλικία 68 ετών. Μερικές ημέρες αργότερα, σχεδόν 100.000 φίλαθλοι στο «Καμπ Νου» της Βαρκελώνης, που είχαν συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσουν το clasico Μπαρτσελόνα – Ρεάλ, τον αποχαιρέτισαν γράφοντας τις πιο συγκινητικές στιγμές του 2016.
Ο Μοχάμεντ Αλι -ή Κάσιους Κλέι- ο μεγαλύτερος πυγμάχος όλων των εποχών και ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές του αιώνα του, άφησε την τελευταία του πνοή τον περασμένο Ιούνιο, στα 74. Ηταν ένας πολεμιστής, των ρινγκ και της ζωής, που οι ιστορίες του έγραψαν χιλιάδες σελίδες βιβλίων και έγιναν ταινίες ή ντοκιμαντέρ.
Απώλειες είχαμε κι άλλες: του αρχηγού της εθνικής Βραζιλίας, Κάρλος Αλμπέρτο, που σήκωσε το τρίτο της Παγκόσμιο Κύπελλο, το 1970, του πολυνίκη ποδοσφαιριστή και προπονητή Τσέζαρε Μαλντίνι, του καμερουνέζου μέσου της Ντινάμο Βουκουρεστίου, Πατρίκ Εκένγκ, ο οποίος «έσβησε» μέσα στο γήπεδο στα 26 του χρόνια, του ιστορικού προέδρου της FIFA, Ζοάο Χάβελανζ, που άνοιξε την πόρτα των σπορ στους χορηγούς. Αλλά, κανένας χαμός δεν προκάλεσε τόσο πόνο, όσο το ξεκλήρισμα της Τσαπεκοένσε, της ποδοσφαιρικής ομάδας από τη Βραζιλία που συνάντησε τον θάνατο ενώ πετούσε προς τη δόξα της. Με 71 νεκρούς, ήταν μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στα χρονικά των σπορ.
Τι άλλο πολυ-συζητήθηκε εφέτος στο Ιντερνετ; Η απονομή της «Χρυσής Μπάλας» στον Ρονάλντο (Νο 9 στον κατάλογο του ενδιαφέροντος), η μαζική τιμωρία των ρώσων αθλητών που κατηγορήθηκαν για ντόπινγκ, το Wimbledon (Νο 10), και ο προσωρινός αποκλεισμός της Σαράποβα -της κουκλάρας του τένις- για χρήση απαγορευμένης ουσίας.
Οι Ελληνες ασχολήθηκαν, κυρίως, με το τελευταίο ματς του Δημήτρη Διαμαντίδη (30 Μαΐου) και τα καλάθια του Βασίλη Σπανούλη που χάρισαν τον τίτλο στον Ολυμπιακό, με την «απογείωση» και το εξωπραγματικό συμβόλαιο του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο ΝΒΑ, με την κατάκτηση της Ευρωλίγκας από τον Δημήτρη Ιτούδη (με την ΤΣΣΚΑ), με τα αλλεπάλληλα αίσχη που στιγμάτισαν το ποδοσφαιρικό μας πρωτάθλημα και την ΕΠΟ.
Κυρίως, όμως, με τα έξι ελληνικά μετάλλια στο Ρίο (Πετρούνιας, Στεφανίδη, Κορακάκη, Γιαννιώτης και Μάντης – Καγιαλής). Ιδίως η συγκλονιστική προσπάθεια του Σπύρου Γιαννιώτη -εκείνη η δίωρη πάλη του με τη θάλασσα στα όρια της ανθρώπινης αντοχής, το μεσημέρι της 16ης Αυγούστου, έβαλε φωτιά στα πληκτρολόγια. Είναι ο «αθλητής της χρονιάς» – κι ας μην πήρε το χρυσό. Μπορεί και ο «Ελληνας της χρονιάς». Γιατί ο αγώνας είναι πιο σημαντικός ακόμα και από την επιτυχία.