Χίλια μέτρα τούλι σε δυο διαφορετικά πάχη. Ναι, χίλια. Τόσα χρειάστηκαν για τις 19 μακριές φούστες, τις «μπαλαρίνες» όπως λέγονται, που φοράνε οι χορεύτριες της Εθνικής Λυρικής Σκηνή για τη «Ζιζέλ», όλες αυτές τις μέρες. Κάθε μια «μπαλαρίνα» αποτελείται από έξι διαφορετικές τούλινες φούστες με την τελευταία να είναι φτιαγμένη από οργάντζα (με εξαίρεση αυτή που φοράνε οι χορεύτριες που ερμηνεύουν τον ομώνυμο ρόλο στις διαφορετικές διανομές, προκειμένου να μη γλιστράνε αφού ο ρόλος απαιτεί να τους σηκώνουν συχνά ψηλά στα χέρια οι παρτενέρ τους). Είναι κάτι τέτοια μυστικά, τεχνικές λεπτομέρειες θα μπορούσε να πεις, που κάνουν την εμπειρία μιας παράστασης μπαλέτου να μοιάζει ακόμα πιο εντυπωσιακή.
Το Protagon βρέθηκε στα παρασκήνια του θεάτρου Ολύμπια όπου από τις 16 Δεκεμβρίου (και ως τις 31 Δεκεμβρίου) παρουσιάζεται από την Εθνική Λυρική Σκηνή η «Ζιζέλ» σε χορογραφία θρυλικού πρώην χορευτή των Μπολσόι Ιρέκ Μουχμέντοφ , για να δει τις προετοιμασίες αλλά και να συλλέξει πληροφορίες για τους αριθμούς της παραγωγής που είναι αθέατοι αλλά οπωσδήποτε εύγλωττοι.
Περισσότερα από 100 κοστούμια χρησιμοποιούνται στην παραγωγή και κάθε μέρα τα περισσότερα από αυτά πηγαίνουν στο καθαριστήριο και επιστρέφουν την επόμενη. Κοιτάμε τα κοστούμια των ευγενών, φτιαγμένα από βελούδο, οργάντζα, μετάξι, χρυσές τρέσες, ασημένια κουμπιά. Κάποια από αυτά ζυγίζουν ως και δυο κιλά, χωρίς να συνυπολογίζουμε τα κρινολίνα σε κάποια κοστούμια, ή τα καπέλα ή τις κάπες… Σκεφτείτε πόσο πιο δύσκολο είναι να χορεύει κάποιος κάτω από τα φώτα, με αυτό βάρος. Η μαγεία όμως του μπαλέτου και δη μέσα στα Χριστούγεννα δεν επιδέχεται εκπτώσεις.
Μακριές τούλινες φούστες κρεμασμένες, 40 πουέντ στα καμαρίνια, δεκάδες σκιές, ρουζ, πινέλα, σινιόν στερεώνονται με λακ και τσιμπιδάκια, χορευτές ανεβοκατεβαίνουν τη στενή σιδερένια σκάλα, ακολουθούμε τις γουίλις, τα εκδικητικά πνεύματα του δάσους.
Η υπεύθυνη των κοστουμιών Χρυσάνθη Ψαροπούλου επισημαίνει ότι τα κοστούμια χρησιμοποιήθηκαν και στην παράσταση του 2008 και επανήλθαν τώρα, με τις απαραίτητες τροποποιήσεις.
Σε μια άκρη στα παρασκήνια η πρώτη χορεύτρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Μαρία Κουσουνή που σε λίγο θα ερμηνεύσει τη Ζιζέλ, κάνει προθέρμανση για τον απαιτητικό ρόλο που θα ακολουθήσει. Για «τον Αμλετ του μπαλέτου» όπως ονομάζεται, έναν ρόλο ικανό να καθιερώσει μια χορεύτρια κλασικού χορού, να την εκτινάξει. Η Μαρία Κουσουνή, φοράει ένα πουπουλένιο γιλέκο, ειδικά παπούτσια καθώς με πειθαρχία προετοιμάζεται – πλάι της και Βαγγέλης Μπίκος που ερμηνεύει τον κόμη Αλμπρεχτ στις ίδιες διανομές. Ένα φιλί στο στόμα, αφού είναι είναι ζευγάρι και στη ζωή πριν σηκωθεί η αυλαία.
Για την ακρίβεια ένα υπέροχο ζωγραφισμένο τούλι που φέρει στην καρδιά του ένα χέρι και αποτελεί την αυλαία της παράστασης. Πιο πίσω ίπταται ένα άλλο μεγάλο ζωγραφιστό τούλι – το «φως» τους θα σβήσει στη δεύτερη πράξη και θα αντικατασταθούν από ένα μαύρο τούλι. Το κακό έχει έρθει, ο θάνατος είναι γεγονός, ο κάτω κόσμος συναντά τους ζωντανούς. Η υπεύθυνη σκηνικών Βάσω Παπαδοπούλου χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο σκηνικό απλό, αποτελούμενο από ξύλο, ύφασμα, φελιζόλ και πολλά ψεύτικα φυτά.
Μέσα σε αυτά τα υλικά αναδύεται η ιστορία αφορά στον άτυχο έρωτα της χωριατοπούλας Ζιζέλ για τον κόμη Άλμπρεχτ, που της παρουσιάζεται ως απλός χωρικός. Όταν η Ζιζέλ ανακαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα και μαθαίνει ότι είναι αρραβωνιασμένο, χάνει τα λογικά της και αυτοκτονεί. Mία νύχτα με πανσέληνο στο δάσος, oι ψυχές των κοριτσιών που προδόθηκαν από τους εραστές τους την παραμονή του γάμου τους, έρχονται να πάρουν εκδίκηση μεταμορφωμένες σε ξωτικά. Παρασύρουν κάθε περαστικό άντρα, υποχρεώνοντάς τον να χορέψει μαζί τους ασταμάτητα ώσπου να πέσει νεκρός. Παρασύρουν και τον μετανοημένο Άλμπρεχτ, όμως παρεμβαίνει η Ζιζέλ στηρίζοντάς τον έως την αυγή. Τότε, αφού τον συγχωρήσει, επιστρέφει στον τάφο της, αφήνοντάς τον απαρηγόρητο.
Info:
Ζιζέλ – Μπαλέτο σε δύο πράξεις
28, 29, 30, 31 Δεκεμβρίου 2016 /Ώρα έναρξης 20.00 (31/12 στις 19.00)
Θέατρο Ολύμπια
Μουσική Αντόλφ Αντάμ με προσθήκες των Φρήντριχ Μπουργκμύλλερ και Μπορίς Ασσάφιεφ.
Μουσική διεύθυνση: Ηλίας Βουδούρης – Ζωή Ζενιώδη
Χορογραφία: Ιρέκ Μουχαμέντοφ – Μαριύς Πετιπά (κατά τους Ζαν Κοραλλί και Ζυλ Περρό)
Σκηνικά – κοστούμια: Τσαρλς Κιούζικ Σμιθ, Φίλιπ Ρ. Ντάνιελς
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ