Η Αρμάνι Μιλάνο είναι μια από τις πιο ανεπιθύμητες αντιπάλους. Εάν τη νικήσεις, σιγά το πράμα. Οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει. Εάν χάσεις όμως, αυτή η ήττα πονάει όσο λίγες. Η πρόκριση στους «8» της εφετινής Ευρωλίγκας, σε κάτι τέτοια ματς θα κριθεί. Σε αυτά τα δήθεν ευκολάκια που -μέχρι πρότινος- ο Παναθηναϊκός τα έχανε «με κάτω τα χέρια».
Η χθεσινή του (Τετάρτη) εμφάνιση στο Μιλάνο δείχνει ότι ο «εξάστερος» επιστρέφει στην κανονικότητα. Μπήκε στο γήπεδο για να «καθαρίσει», όπως συνήθιζε στις μέρες της μεγάλης του δόξας απέναντι σε τέτοιες δευτεροκλασάτες ομάδες που δεν κοιτάζουν πολύ ψηλά, όμως είναι ικανές για μεγάλες ζημιές. Παρά τις έξι σερί ήττες τους, οι Ιταλοί έχουν κεράσει πίκρα αρκετούς ανταγωνιστές μας: την Νταρουσάφακα, τη Μακάμπι, την Εφές, τη Βασκονία… Σε αυτό το γήπεδο, λοιπόν, που συχνά «κατηφορίζει» (ρωτήστε και τον Ολυμπιακό…), ο Παναθηναϊκός -από το δεύτερο δεκάλεπτο κι έπειτα- δεν άφησε την αντίπαλό του να πάρει ανάσα.
Σπουδαιότερη και από τη νίκη (72-86), είναι η νοοτροπία με την οποία αντιμετώπισε το παιχνίδι. Πάνε, πια, οι εποχές που ένιωθε αουτσάιντερ σε κάθε πιθανή και απίθανη έδρα. Εργο Τσάβι Πασκουάλ, χωρίς αμφιβολία. Με την εμπειρία και την προσωπικότητά του χάρισε στην ομάδα του τη χαμένη της αυτοπεποίθηση. Κι αυτό είναι το πρώτο βήμα στον δρόμο της επιστροφής σε top επίπεδο.
Το δεύτερο επίτευγμα του καταλανού κόουτς είναι η σοφή διαχείριση των παικτών του. Ο Πασκουάλ παίρνει απ’ όλους αυτό που μπορούν να του δώσουν. Οποιος παίζει, προσφέρει – στο μέτρο των δυνατοτήτων του. Διαφορετικά, δεν ξαναπαίζει. Τόσο απλό. Αυτούς τους εννέα δέκα που του χρειάζονται για να γίνει σωστά η δουλειά, έχει καταφέρει να τους κρατά ευτυχισμένους. Δεν είναι τόσο εύκολο, όσο ακούγεται. Αλλωστε, αυτό (κυρίως) «έφαγε» τον Αργύρη Πεδουλάκη. Αυτό έφερε τον Πασκουάλ στην Αθήνα.
Αυτό, και η κουταμάρα του Τζέιμς. Ποιος το περίμενε, ότι ο αυτοτραυματισμός του θα είχε τόσο ευεργετικά αποτελέσματα για τον Παναθηναϊκό… Και τώρα, που επέστρεψε στη δράση, ο Αμερικανός άρχισε να δικαιώνει εκείνους που τον πληρώνουν. Ταχύς, δημιουργικός, εξαιρετικά εύστοχος από μεγάλη απόσταση και πανταχού παρών στην άμυνα, κάνει την ομάδα του πιο αθλητική, πιο γρήγορη, πιο εκρηκτική. Επιπλέον, δίνει ανάσες στον Νικ Καλάθη που -επιτέλους- έπαιξε για λιγότερο από 23 λεπτά (αλλά πρόλαβε να πετύχει 16 πόντους και να μοιράσει έξι ασίστ). Ο Τζέιμς, χθες, ήταν ακριβώς αυτό που ο Παναθηναϊκός ονειρεύτηκε όταν -το περασμένο καλοκαίρι- αποφάσισε να τον αποκτήσει. Για πρώτη φορά στη σεζόν, φάνηκε ότι η ομάδα μπορεί να πορευτεί χωρίς δεύτερο «καθαρόαιμο» πόιντ-γκαρντ.
Ο Παναθηναϊκός δείχνει να βρίσκεται στην καλύτερή του κατάσταση εδώ και πολύ καιρό. Βελτιώνεται με γοργά βήματα, οι παίκτες του έχουν μάθει τους ρόλους τους, και η ομάδα παρουσιάζει κάτι διαφορετικό σε κάθε ματς, αναλόγως με το παιχνίδι του αντιπάλου και τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του αγώνα. Ολα αυτά, χωρίς να στηρίζεται στις καλές βραδιές κάποιων συγκεκριμένων προσώπων κάθε φορά. Το χθεσινό ήταν το πρώτο του παιχνίδι -εφέτος- στο οποίο κανένας παίκτης του δεν ξεπέρασε τα 30 λεπτά συμμετοχής.
Πολύ σύντομα θα προστεθεί και ο Αλεσάντρο Τζεντίλε, ο οποίος μπορεί να παίξει σε δύο τρεις διαφορετικές θέσεις και θα προσθέσει εναλλακτικές λύσεις στην ομάδα. Μεγάλη «πολυτέλεια» για τον Πασκουάλ. Καθώς η σεζόν θα προχωρεί και η κόπωση θα βαραίνει τα κορμιά των παικτών του όλο και περισσότερο, το σημερινό rotation μπορεί να μην αποδειχθεί αρκετό. Εαν, μάλιστα, ο Ιταλός καταφέρει να προσαρμοστεί και να δείξει το σπάνιο ταλέντο του, αντί για τον προβληματικό χαρακτήρα του, δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να αλλάξει επίπεδο.
Αλλά, αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει την αγωνιστική αναγέννηση του Παναθηναϊκού στα χέρια του Πασκουάλ τον τελευταίο μήνα, αυτό είναι οι επιδόσεις του στην άμυνα. Ποιος θα το φανταζόταν, το βράδυ που ο Τζέιμς Γκιστ ξάπλωνε φαρδύς – πλατύς στο παρκέ του «BarclayCard Center» με πρόβλημα στον προσαγωγό, ότι χωρίς το… θηρίο της η ομάδα θα εμφάνιζε ακόμη καλύτερες αμυντικές επιδόσεις; Κι όμως, από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό κι έπειτα (το πρώτο χωρίς τον 29χρονο φόργουορντ/σέντερ), δέχεται μόλις 71,8 πόντους ανά ματς, έναντι 78,9 πριν. Παραλλήλως, ο Παναθηναϊκός είναι η δεύτερη πιο εύστοχη ομάδα της Ευρωλίγκας στα σουτ δύο πόντων. «Κυνικός» και θεαματικός ταυτοχρόνως.
Η χθεσινή νίκη -με τη δεύτερη στη σειρά «πειστική» του εμφάνιση- είναι ανεκτίμητης αξίας στο κυνήγι των play-off. Ο Παναθηναϊκός δείχνει να σταθεροποιείται σε υψηλά στάνταρ απόδοσης, την ώρα που οι άμεσοι ανταγωνιστές του (αλλά και του Ολυμπιακού, βεβαίως) κάνουν τις «γκέλες» τους. Δείτε, για παράδειγμα, τι έπαθε η Φενέρ από την Νταρουσάφακα μέσα στο «σπίτι» της… Πλέον, προσπέρασε στη βαθμολογία τον Ομπράντοβιτς, και ετοιμάζεται να αφήσει πίσω του -τις επόμενες εβδομάδες- τον Μπλατ, τον Μπαρτζώκα και τον Περάσοβιτς. Σπάνιο κατόρθωμα, για μία ομάδα που άλλαξε προπονητή Οκτώβρη μήνα, έχασε τέσσερις αγώνες «στον πόντο» και είδε βασικούς παίκτες της να μπαίνουν στο χειρουργείο.
Εάν ο Παναθηναϊκός νικήσει την Βασκονία στο ΟΑΚΑ (Παρασκευή 21.15) κι έπειτα την Ούνιξ στη Ρωσία, θα έχει έρθει η ώρα να αφήσει κατά μέρος την ταπεινοφροσύνη του και να κοιτάξει πολύ ψηλά. Κι αν ξεπεράσει και ο Ολυμπιακός (απόψε) το εμπόδιο της Μπάμπεργκ στη Γερμανία, το ελληνικό ντέρμπι -ανήμερα των Θεοφανείων- θα… μυρίζει Κωνσταντινούπολη.