Για υπουργό Εργασίας δεν το λες και μια υπερήφανη στιγμή. Δεδομένου μάλιστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, δεν το λες καθόλου υπερήφανη στιγμή. Αλλά ας είναι. Η Εφη Αχτσιόγλου για καλό τα ανέφερε τα εφιαλτικά στοιχεία για την αγορά εργασίας στην Ελλάδα, για να καταδείξει στην καρδιά της ευρωπαϊκής λιτότητας στο Βερολίνο, το δράμα που ζουν οι Ελληνες.
Και το δράμα, για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι άμοιρος ευθυνών πλέον, έχει τα χαρακτηριστικά μιας ενικής τραγωδίας. Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Βερολίνο η κυρία Αχτσιόγλου έδωσε στοιχεία για να περιγράψει τη δεινή κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που παρουσίασε η κυρία Αχτσιόγλου:
– 125.000 εργαζόμενοι αμείβονται με λιγότερα από 100 ευρώ το μήνα και ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι αμείβονται με λιγότερα από 1.000 ευρώ το μήνα.
– Ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 22%, και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών. Επομένως η Ελλάδα είναι πλέον μία χώρα με χαμηλό κατώτατο μισθό σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, με μία ιδιαίτερα απορρυθμισμένη αγορά εργασίας.
– Οι μειώσεις στους κατώτατους μισθούς δεν βοήθησαν στην επανένταξη των ανέργων στην αγορά εργασίας, αντιθέτως αύξησαν τα ποσοστά της ανεργίας, από 7% το 2009 στο 27,9% το 2013, και η ανεργία των νέων διαμορφώνεται περίπου στο 50% στο 2016.
– Οι συνέπειες ήταν η σημαντική αύξηση της μετανάστευσης υψηλά καταρτισμένου νεανικού εργατικού δυναμικού, οι δραματικές επιπτώσεις στην καταναλωτική ζήτηση και η μεγάλη αύξηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.
– Περισσότερο από το 50% των προσλήψεων το 2015 αφορούν ευέλικτες μορφές απασχόλησης, με αποτέλεσμα να αυξηθεί δραματικά ο αριθμός αυτών που ονομάζουμε «φτωχοποιημένοι εργαζόμενοι», ενώ επίσης αυξήθηκε κατά πολύ και η αδήλωτη εργασία.
– Από το 2010 έχουν γίνει αρκετές «μεταρρυθμίσεις» στον τομέα των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα ήταν η κατάρρευση του συστήματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Αυτή την στιγμή υπάρχουν εν ισχύ μόνο οκτώ κλαδικές συμβάσεις εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι οι ατομικές συμβάσεις εργασίας ορίζουν τους κανόνες για την πλειοψηφία των εργαζομένων.
Η υπουργός Εργασίας θέλησε, παρουσιάζοντας τα στοιχεία αυτά, να κρατήσει «ζεστό» το ελληνικό αίτημα για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ενώ παραδέχτηκε τη διαφορά μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων και σε αυτό το θέμα, με το μεν πρώτο να αρνείται να συζητήσει το θέμα και τους δεύτερους να δείχνουν αλληλεγγύη στις ελληνικές θέσεις.