Το πιο δύσκολο πράγμα για μία μητέρα είναι να αποδεχθεί ότι το παιδί της πεθαίνει από μία ασθένεια. Δεν το αποδέχεται, ούτε καν το χειρίζεται, απλώς παλεύει με τον χρόνο ελπίζοντας. Αλλά το χειρίστηκε η κόρη της. Αποδέχθηκε το γεγονός, ότι δηλαδή θα ξεψυχούσε λόγω μίας σπάνιας μορφής καρκίνου που διαγνώστηκε το 2015, αλλά δεν αποδέχθηκε τις προοπτικές για το μέλλον της: «Είμαι μόνο 14 ετών και δεν θέλω να πεθάνω».
Τον Αύγουστο του 2016 οι γιατροί της είπαν ότι είχε μόλις λίγες εβδομάδες ζωής. Εκείνη είχε ήδη κάνει την έρευνά της στο Διαδίκτυο: Πόσο έχουν προχωρήσει οι έρευνες θεραπείας του καρκίνου; Ποιες είναι οι προβλέψεις για το άμεσο ή μακρινότερο μέλλον; Και τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για να διατηρηθεί ο οργανισμός του μέχρι εκείνο το μέλλον;
Βρήκε την απάντηση: κρυογονική επιστήμη. Να ψυχθεί ο οργανισμός της μετά τον θάνατό της μέχρι να βρεθεί η θεραπεία. Αρχισε την έρευνα. Προσπέρασε τον μύθο για τον «καταψυγμένο» Γουόλτ Ντίσνεϊ κι έσκαψε βαθύτερα. Διάβασε ότι η διαδικασία στη χώρα της, Βρετανία, είναι νόμιμη και ότι 350 άνθρωποι στον κόσμο είναι σε «ψύξη» -μάλιστα υπάρχουν υποψήφιοι οι οποίοι έχουν ήδη υπογράψει το απαραίτητο συμβόλαιο! Κανένας, όμως, δεν έχει επαναφερθεί ακόμη στη ζωή. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να δεσμευτούν ότι η μέθοδος είναι πετυχημένη.
Η μόνη πετυχημένη δοκιμή που έχει γίνει μέχρι σήμερα είναι στον εγκέφαλο ενός κουνελιού. Προς μεγάλη τους χαρά οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τουλάχιστον φαινομενικά, ο εγκέφαλος ήταν ολόιδιος. Αλλά ακόμη κι αν κάνει τα απαραίτητα άλματα η τεχνολογία και η κρυογονική επιστήμη, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει σήμερα πώς ακριβώς θα επανέλθει ο ανθρώπινος οργανισμός στη ζωή στο μέλλον. Θα είναι ο ίδιος άνθρωπος; Εχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι η προσωπικότητα, η μνήμη και οι δεξιότητες αποθηκεύονται στις διασυνδέσεις των νευρώνων; Θα μπορούν όλα αυτά τα δεδομένα να κωδικοποιηθούν και να αποθηκευτούν ενδεχομένως σε μία μηχανή; Δηλαδή θα αναστηθούν οι οργανισμοί ως ρομπότ; Πώς μπορείς να μεταφέρεις την πολυπλοκότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου -τους 100δισ. νευρώνες!- σε έναν υπολογιστή;
Η έφηβη δεν βρήκε σαφείς απαντήσεις, μόνο τις λεπτομέρειες της διαδικασίας: Ακριβώς μετά τον θάνατο, προτού νεκρωθούν τα εγκεφαλικά κύτταρα λόγω έλλειψης οξυγόνου, το αίμα του νεκρού οργανισμού αφαιρείται και αντικαθίσταται από ένα αντιψυκτικό υγρό, που αποτρέπει τη διαμόρφωση κρυστάλλων. Το σώμα ψύχεται σταδιακά στους -70 βαθμούς Κελσίου, καλύπτεται με στεγνό πάγο και αποθηκεύεται μέσα σε έναν ειδικό υπνόσακο κι ύστερα σε μία δεξαμενή που βρίσκεται σε ειδικά δωμάτια συντήρησης.
Εντόπισε την πιο «κλασική» συμφωνία που προσφέρει αμερικανική εταιρεία Cryonics Institute, μία από τις τρεις στον κόσμο. Βρήκε ακόμη και πώς θα μεταφερόταν η σορός της στο Μίσιγκαν καθώς και τη μοναδική βρετανική (εθελοντική) οργάνωση που παρέχει τις απαιτούμενες υπηρεσίες. Η μέθοδος θα κόστιζε 37.000 λίρες (43.000 ευρώ).
Στη χώρα της δεν υπήρχε προηγούμενο για αντίστοιχες περιπτώσεις σε ανήλικα παιδιά. Επομένως, θα χρειαζόταν την άδεια των γονέων της. Η μητέρα συμφώνησε, αλλά ο πατέρας της με τον οποίο είχαν διακοπεί οι επαφές από το 2008, διαφώνησε. «Ακόμη κι αν η βρεθεί η θεραπεία, ακόμη κι αν επιστρέψει στη ζωή σε 200 χρόνια, μπορεί να μην βρει κανέναν συγγενή, να μη θυμάται τίποτε. Μπορεί να βρεθεί σε μία κατάσταση απελπισίας –θα είναι μόλις 14 ετών- στις ΗΠΑ», είχε πει ο ίδιος, ο οποίος έχει επίσης προσβληθεί από καρκίνο. Ακολούθησε ένας ακόμη τσακωμός ανάμεσα στους γονείς για την κόρη τους. Ποιος από τους δύο είχε δίκιο;
Η 14χρονη ασθενής ανέλαβε να πείσει η ίδια, μαζί με μία δικηγόρο, τους δικαστές. «Μου ζητήθηκε να εξηγήσω γιατί θέλω να ικανοποιηθεί αυτό το ασυνήθιστο αίτημά μου. Είμαι μόνο 14 ετών και δεν θέλω να πεθάνω, αλλά ξέρω ότι αυτό θα συμβεί. Αν διατηρηθώ με την κρυογονική επιστήμη έχω μία ελπίδα να θεραπευτώ και να ξυπνήσω – έστω και ύστερα από εκατοντάδες χρόνια», έγραψε σε επιστολή η οποία διαβάστηκε στο δικαστήριο, στις 6 Σεπτεμβρίου. «Δεν θέλω να με θάψουν. Θέλω να ζήσω και να ζήσω περισσότερο και πιστεύω ότι στο μέλλον μπορεί να έχουν βρει μία θεραπεία για τον καρκίνο και να μπορέσουν να με ξυπνήσουν. Θέλω να έχω αυτή την ευκαιρία. Αυτή είναι η επιθυμία μου».
Την ικανοποίησαν για πρώτη φορά στην ιστορία της Βρετανίας. Ο δικαστής Πίτερ Τζάκσον, είχε γνωρίσει το κορίτσι από κοντά στο νοσοκομείο, συγκινήθηκε από τον «γενναίο τρόπο με τον οποίο η 14χρονη αντιμετώπιζε το αδιέξοδο της ζωής της» και τελικά εκπλήρωσε το αίτημά της, αποφασίζοντας ότι δεν χρειάζεται η συναίνεση και των δύο γονέων, ειδικά σε αυτή την περίπτωση.
Τις τελευταίες ημέρες το κορίτσι έλεγε στους συγγενείς της: «Πεθαίνω. Θα επιστρέψω σε 200 χρόνια». Ξεψύχησε στις 17 Οκτωβρίου. Ακολούθησαν ενστάσεις, γράμματα προς το νοσοκομείο, παρατηρήσεις από το προσωπικό του νοσοκομείου ότι τις τελευταίες ημέρες η μητέρα ήταν περισσότερο απασχολημένη με τις διαδικασίες που θα ακολουθούσαν μετά το θάνατο του παιδιού της, παρά με το ίδιο το μελλοθάνατο παιδί της. Γι’ αυτό διεκδίκησε το δικαίωμά της να ψυχθεί η έφηβη. Βρήκε μία παρηγοριά για την ίδια κι έναν τρόπο να χειριστεί τον θάνατό της η μητέρα της.