Τις προβλέψεις ότι δεν θα ήταν ένα εύκολο συνέδριο, αυτό του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησε πανηγυρικά την Πέμπτη στο Τάε Κβον Ντο, επιβεβαίωσε το μεσημέρι της Παρασκευής η ομάδα των «53+» της οποίας ηγείται ατύπως ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος. Με μια μακροσκελή εισήγηση οι «53+» κατηγορούν την ομάδα του Μαξίμου ότι καπελώνει το κόμμα, εκφράζουν την αντίθεσή τους στο άνοιγμα προς πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ και προειδοποιεί τον Αλέξη Τσίπρα για τους κινδύνους του εναγκαλισμού της κυβερνητικής ρητορικής με τα μνημόνια.
«Η σύγκριση μνημονίων, “το δικό μας είναι καλύτερο από τα προηγούμενα”, φράση που έχει ειπωθεί αρκετές φορές ή ακόμη η αναφορά ότι η συμφωνία δεν εξαντλεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, λες και το μνημόνιο είναι μέρος του δικού μας προγράμματος, όχι μόνο δεν βοηθάει, αλλά σταδιακά μπορεί να δημιουργήσει μια στρεβλή αντίληψη, που μας αδικεί και μας εντάσσει στη λογική “όλοι ίδιοι είναι”» ανέφεραν χαρακτηριστικά οι «53+» στην εισήγησή τους που διαβάστηκε την Παρασκευή στο Συνέδριο από την Κατερίνα Κνήτου.
«Την περίοδο αυτή, που το κόμμα μας συμμετέχει στην κυβέρνηση, έχουμε μια πρόσθετη δυσκολία. Η “καθοδήγηση”, το “κέντρο”, δηλαδή, μετατοπίζεται συνεχώς από την Κουμουνδούρου στο Μαξίμου» σημείωσαν σε άλλο σημείο. Ενώ νωρίτερα η κυρία Κνήτου είχε μιλήσει για σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία.
«Ηρθε η ώρα να διορθώσουμε τα σοβαρά προβλήματα που έχουν προκύψει στις σχέσεις κόμματος -κυβέρνησης -κοινωνίας με την μετατόπιση του κέντρου παραγωγής πολιτικής στην κυβέρνηση και την υποβάθμιση του ρόλου του κόμματος. Να αναγνωρίσουμε, για να μπορούμε να διορθώσουμε ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες μέσα στο κόμμα μας δεν τηρήθηκαν όπως είχαμε σχεδιάσει, ότι υπήρξαν κρίσιμες αποφάσεις ερήμην των μελών και των εκλεγμένων οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ. Ηρθε η ώρα να αποκαταστήσουμε την σχέση μας με τα κοινωνικά κινήματα αξιοποιώντας την εμπειρία μας από την συμμετοχή μας στο προσφυγικό και το κίνημα αλληλεγγύης. Να επανασχεδιάσουμε τη στρατηγική μας στις νέες συνθήκες, όχι στο όνομα του ρεαλισμού, αλλά στην ανάγκη μιας επίπονης και δύσκολης προσπάθειας για την ιδεολογική ηγεμονία, στην πορεία μετασχηματισμού του κράτους, στην προοπτική μιας ριζικά διαφορετικής κοινωνίας. Επαναλαμβάνουμε, ο στρατηγικός μας στόχος είναι ο σοσιαλισμός με ελευθερία και δημοκρατία. Η Αριστερά δεν είναι εδώ για να διαχειριστεί, με πιο ανθρώπινο πρόσωπο ενδεχομένως, την απελπισία, αλλά για να αλλάξει την κοινωνία. Και η κοινωνία δεν αλλάζει χωρίς τομές, χωρίς ρήξεις, χωρίς συγκρούσεις», αναφέρθηκε από το βήμα του Συνεδρίου.
Η ομάδα των «53+» εμφανίστηκε να είναι σε πλήρη αντίθεση με το σόου της πρεμιέρας με τα παλαιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Στέφανος Τζουμάκας, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου κ.α.) που συνέρρευσαν στην πρώτη ημέρα του Συνεδρίου για την ομιλία του κ. Τσίπρα: «Δεν θα δεχτούμε ποτέ το κόμμα μας, το κοινό μας σπίτι, να διολισθήσει σε πασοκικές λογικές. Η Αριστερά είναι εδώ και είναι αποφασισμένη να νικήσει με το δικό της τρόπο, με τον τρόπο που φέραμε τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση, στην κυβέρνηση της Αριστεράς», τονίστηκε χαρακτηριστικά.
Αυτό το σημείο της εισήγησης των «53+» είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Γίνονται αναφορές σε «αντιφάσεις», σε κίνδυνο να μεταλλαχθεί το κόμμα σε «άνευρο πολιτικό μόρφωμα», σε «κυβερνητισμό», σε «κεντρώες και συμβατικές πολιτικές πρακτικές», είναι δηλαδή μια ευθεία αντιπαράθεση με το άνοιγμα προς τη σοσιαλδημοκρατία που επιχείρησε με την ομιλία του στην πρεμιέρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
«Δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε, γιατί αν χαθεί, με δική μας ευθύνη, η σχέση μας με τα ασθενέστερα και λαϊκά κοινωνικά στρώματα, και τα ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας, τότε δεν έχει καμία σημασία η παραμονή σε μια κυβέρνηση, που θα έχει χάσει, στην ουσία, την κοινωνική στήριξη» διάβασε από το βήμα του Συνεδρίου η κυρία Κνήτου και συνέχισε:
« Είναι σαφές, ότι η βασική μας επιδίωξη είναι ξεπεράσουμε τους υφάλους και να νικήσουμε. Διατηρούμε την αισιοδοξία μας, κατανοούμε την κρισιμότητα για τις λαϊκές τάξεις να παραμείνει η αριστερά στη διακυβέρνηση της χώρας ακόμα και σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες.
» Οι επαναλαμβανόμενες αντιφάσεις δημιουργούν σύγχυση, απογοήτευση και θυμό στην κοινωνική μας βάση, υπονομεύουν το φρόνημα και δημιουργούν ανησυχία για το μέλλον του κόμματος και της κυβέρνησης. Η ανησυχία αυτή που επιτείνεται αφού όχι σπάνια από άσπονδους φίλους αλλά και εντός του κόμματος ακούγονται φωνές για την ανάγκη ενός άλλου κόμματος που θα ανταποκρίνεται στις κυβερνητικές υποχρεώσεις. Παρ’ όλο που δεν κατατίθεται ένα σαφές σχέδιο για κάτι τέτοιο συχνά υποννοούνται επιδιώξεις, που φαίνεται να οδηγούν το κόμμα και τις οργανώσεις του σε μετάλλαξη: από ένα μαζικό, δημοκρατικό, πλουραλιστικό και πολυτασικό κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς σε άνευρο πολιτικό μόρφωμα. Μόρφωμα το οποίο θα διολισθαίνει στην “κανονικότητα”, τον κυβερνητισμό και την ουσιαστική απουσία από το πολιτικό πεδίο. Μόρφωμα που αναγκαστικά θα ενσωματώνεται από τις δυνάμεις αδράνειας διαλύοντας τα αποθέματα ελπίδας εκτός και εντός του κόμματος. Μια εξέλιξη που θα μας έσπρωχνε σε κεντρώες και γενικά συμβατικές πολιτικές πρακτικές.
» Στο πρόσφατο παρελθόν, το κόμμα μας πλήρωσε ακριβά προσχωρήσεις “παραγόντων” που ελάχιστη σχέση είχαν με την αριστερά, έπληξαν την αξιακή μας ταυτότητα, πρόσβαλαν τον κόσμο της αριστεράς με τις θεωρίες για την “αριστερά του τίποτα”, αγνόησαν τη συλλογική έκφραση, υποτίμησαν την ανιδιοτελή προσφορά χιλιάδων αριστερών πατώντας πάνω τους και παριστάνοντας τους ηγέτες, που τους χρωστάμε κιόλας….»