Είναι, ο Μάικλ Φελπς, ο κορυφαίος αθλητής στα χρονικά των Ολυμπιακών Αγώνων; Γιατί όχι; Η μόνη αντίρρηση που θα μπορούσε να φέρει κάποιος, είναι πως δεν ανήκει στην άρχουσα τάξη του στίβου, αλλά στην κολύμβηση. Στο Νο 2 -σε δημοφιλία- Ολυμπιακό άθλημα. Κατά τα άλλα, ο αμερικανός υπεραθλητής που χθες (Σάββατο) έπεσε στην πισίνα για τελευταία φορά στη μεγαλειώδη καριέρα του, συγκεντρώνει όλα τα προσόντα για τη θέση: δεν είχε αντίπαλο -παρά μόνον τον εαυτό του-, επέδειξε μια θαυμαστή συνέπεια και διάρκεια στις διακρίσεις του, και -το κυριότερο- είναι μακράν πρώτος σε μετάλλια. Αυτός δεν είναι, πάντοτε, ο έσχατος στόχος του υψηλού αθλητισμού;
Μέγας αθλητής και ο Τζόνι Βαϊσμίλερ, που ύστερα έγινε ο «Ταρζάν», το ίδιο και ο Μίχαελ Γκρος -ο επωνομαζόμενος και «Αλμπατρος του Οφενμπαχ»- ο οποίος έγραψε ιστορία στη Σεούλ. Μέγας και ο Αντονι Νέστι, που το 1988 άρπαξε το χρυσό μετάλλιο από τα δυο μεγάλα φαβορί στην πεταλούδα (τον Μπιόντι και τον Τζέιμσον), για να γίνει εθνικός ήρωας, κλειστό γήπεδο, γραμματόσημο, ακόμη και νόμισμα στην πατρίδα του, το ταπεινό Σουρινάμ των 500.000 ψυχών. Ακόμη πιο μέγας -ασυζητητί- ο μυθικός Μαρκ Σπιτς, ο οποίος το 1972 στο Μόναχο κρέμασε επτά χρυσά στον λαιμό του και έγινε η προσωποποίηση της κολύμβησης.
Αλλά ο Φελπς τους ξεπέρασε όλους. Ακόμη και τον Σπιτς, με οκτώ χρυσά στην ίδια διοργάνωση (το 2008, στο Πεκίνο). Στο σύνολο μετράει 28 μετάλλια σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες: 23 χρυσά, τρία ασημένια και δυο χάλκινα. Οπως μας θύμισε και ο δήμαρχος της Ρόδου, Φώτης Χατζηδιάκος, ο οποίος προσκάλεσε τον Φελπς στο νησί για να τον φιλοξενήσει και να τον βραβεύσει, ο Αμερικανός άφησε πίσω του και τον Λεωνίδα τον Ρόδιο, ο οποίος πριν από 2.168 χρόνια είχε στεφθεί δώδεκα φορές χρυσός Ολυμπιονίκης.
Στη χθεσινή -ακροτελεύτια- κούρσα του, ο Φελπς με τους συμπατριώτες του έκαναν Ολυμπιακό ρεκόρ στα 4Χ100 μ. μικτή, με χρόνο 3:27.95. Ετσι, αυτός ο αθλητής – μύθος φεύγει από το Ρίο με έξι μετάλλια (πέντε χρυσά και ένα αργυρό). Αυτό το ένα, το αργυρό, μπορεί να στοιχειώνει τον «Baltimore Bullet» στην υπόλοιπη ζωή του. Διότι, αν είχε τερματίσει πρώτος (και) στα 100 μέτρα πεταλούδα, θα είχε πετύχει το δεύτερο «4Χ4», και θα βρισκόταν μόνος του στην κορυφή.
Ο Φελπς έχει τέσσερα απανωτά χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια στα 200 μέτρα μικτή ατομική, ακριβώς όπως δυο συμπατριώτες του στον στίβο: ο Αλ Ερτερ στη δισκοβολία (1956, 1960, 1964, 1968) και ο Καρλ Λιούς στο μήκος (1984, 1988, 1992, 1996). Εάν, λοιπόν, δεν του το χάλαγε ο 21χρονος Σκούλινγκ από τη Σιγκαπούρη -και από… το πουθενά- ο οποίος χάρισε στη χώρα του το πρώτο χρυσό της Ολυμπιακό μετάλλιο, τώρα ο Φελπς θα είχε να επιδείξει δυο αγωνίσματα με τέσσερις πρωτιές στη σειρά – και τώρα δεν θα τα μετρούσαμε με το υποδεκάμετρο.
Ο αποχαιρετισμός του ήταν συγκινητικός. Σήκωσε το χέρι του προς τον κόσμο που τον αποθέωνε στην εξέδρα -όπου βρίσκονταν η σύντροφός του και ο τριών μηνών γιος τους- και τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια του. Τα συναισθήματα τον είχαν πλημμυρίσει πολύ πριν πέσει στο νερό, όπως παραδέχτηκε αργότερα: «Βγαίνοντας από το λεωφορείο και περπατώντας προς την πισίνα απόψε, μου ήρθε να βάλω τα κλάματα. Τελευταία προθέρμανση… Τελευταία φορά που βάζω το μαγιό… Τελευταία φορά που περπατώ μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους εκπροσωπώντας τη χώρα μου… Είναι τρελό…».
Κι όμως, αυτές οι σκέψεις δεν τον εμπόδισαν να συγκεντρωθεί και να κάνει την «τέλεια κούρσα» προς την αιωνιότητα. Ακριβώς έτσι ήθελε να κλείσει την καριέρα του, έπειτα από πέντε συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Γι’ αυτό, άλλωστε, είχε επιστρέψει στη δράση. Μετά τους Αγώνες του Λονδίνου (2012), ο Φελπς έχασε τον εαυτό του. Τον συνέλαβαν να οδηγεί μεθυσμένος, εισήχθη σε κλινική αποτοξίνωσης, και αντιμετώπισε τα προβλήματα που είχε στη σχέση του με τον πατέρα του, εξαιτίας του χωρισμού του από τη μητέρα του, όταν εκείνος ήταν εννέα ετών. Αλλά, πάλεψε. Συνήλθε. Γύρισε. Για να (ξανα)φύγει πλήρης δόξας. Τη φορά αυτή, το τέλος είναι οριστικό. Το ξεκαθάρισαν, τόσο ο ίδιος όσο και ο ατζέντης του.
Στο Ρίο, ο 31χρονος σούπερ σταρ με τα πεταχτά αυτιά και το πολυσυζητημένο πρωινό του (τρώει τρία σάντουιτς με τηγανιτά αυγά, τρεις τηγανίτες με σοκολάτα, μία ομελέτα με -άλλα- πέντε αυγά, τρεις φέτες ψωμί του τοστ με ζάχαρη και ένα μπολ χυλό καλαμποκιού, καταναλώνοντας συνολικά 12.000 θερμίδες ημερησίως), επιβεβαίωσε το μεγαλείο του. Απέδειξε οτι είναι -αν μη τι άλλο- ο κορυφαίος κολυμβητής όλων των εποχών.
Σε παλαιότερη συνέντευξή του, στο Βήμα της Κυριακής (Αύγουστος 2003), είχε αποκαλύψει -στον Βασίλη Σκουντή- ότι η πρώτη του αγάπη ήταν το ύπτιο. Τον λόγο, δεν τον βάζει ο νους. Οταν ήταν μικρός, οι γονείς του -μαζί με τις αδελφές του- τον πίεζαν να ασχοληθεί με την κολύμβηση. Αλλά, εκείνος φοβόταν να βάλει το πρόσωπό του στο νερό. Ετσι, είχε διαλέξει αυτό το στιλ, το οποίο αφήνει το κεφάλι απέξω. Μάλιστα, κύριε. Ο «τρόμος της πισίνας» -με τα 83 μετάλλια σε Oλυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμια Πρωταθλήματα (πενηντάρας και εικοσιπεντάρας πισίνας) και σε Αγώνες του Ειρηνικού Ωκεανού- «έτρεμε» το νερό.