Τις σοβαρές ανησυχίες τους για την επιδείνωση της ασφάλειας στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα εξέφρασαν οκτώ διεθνείς διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις και οργανώσεις που επιχειρούν στην Ελλάδα, με κοινή επιστολή τους προς τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα.
Οι οργανώσεις – μεταξύ αυτών και η Solidarity Now – επισημαίνουν στον κ. Μουζάλα την κλιμάκωση της βίας που παραιτηρείται στα κέντρα φιλοξενίας, τόσο σε αυτά των νησιών του Αιγίου όσο και σε αυτό του Ελληνικού και αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Η σύγκρουση ανάμεσα σε κατοίκους και σε διαμένοντες στο κέντρο υποδοχής της Λέρου στις 9 Ιουλίου, στην οποία επίσης στοχοποιήθηκαν εργαζόμενοι της ανθρωπιστικής βοήθειας, καθώς και ο θανατηφόρος τραυματισμός ενός παιδιού από μαχαίρι στο κέντρο φιλοξενίας του Ελληνικού στις 15 Ιουλίου, αποτελούν πρόσφατα παραδείγματα του σοβαρού κενού ασφαλείας. Εχουν υπάρξει , όπως γνωρίζετε, κι άλλες περιπτώσεις στις οποίες περιλαμβάνονται θανατηφόροι τραυματισμοί από μαχαίρι, σεξουαλική και έμφυλη βία, βίαιοι σωματικοί διαπληκτισμοί και λεκτικές απειλές»…
Οι οκτώ οργανώσεις ζήτησαν με την επιστολή του συνάντηση με τον κ. Μουζάλα για να συζητήσουν μαζί του το πρόβλημα.
Πιο αναλυτικά στην κοινή επιστολή τους προς τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, την οποία κοινοποίησαν και στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Τόσκα και τον γενικό γραμματέα Πρώτης Υποδοχής Οδυσσέα Βουδούρη, οι οκτώ οργανώσεις ανέφεραν:
«Κύριε Υπουργέ,
» Ως ανθρωπιστικές οργανώσεις που εργάζονται ή επιχειρούν στην Ελλάδα, θα θέλαμε να εκφράσουμε τη σοβαρή μας ανησυχία για την επιδείνωση της κατάστασης ασφάλειας στα κέντρα φιλοξενίας εκτοπισμένων. Με βάση την καθημερινή μας εργασία στα κέντρα φιλοξενίας, βλέπουμε ότι η κατάσταση επηρεάζει τους φιλοξενούμενους και τους εργαζόμενους , είτε πρόκειται για εργαζομένους σε ανθρωπιστικές οργανώσεις ή για έλληνες δημόσιους υπαλλήλους, καθώς επίσης και τον τοπικό ελληνικό πληθυσμό. Συχνά η έλλειψη άμεσης, κατάλληλης και αναλογικής ανταπόκρισης από την αστυνομία σε καταστάσεις έντασης ή η κατάλληλη παρακολούθηση των εξελίξεων και η καταβολή προσπαθειών συμφιλίωσης καταδεικνύουν ανεπαρκή κατάρτιση, στην οποία συμπεριλαμβάνεται ο μετριασμός των συγκρούσεων, και αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο για περαιτέρω βία. Γνωρίζοντας ότι συμμερίζεστε τις ανησυχίες αυτές, σας γράφουμε για να σας προτείνουμε μια συνάντηση προκειμένου να μοιραστούμε κάποιες εμπειρίες που μπορεί να αποβούν χρήσιμες κατά τη λήψη των αποφάσεών σας σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης.
» Απευθυνόμαστε σε σας τώρα καθώς τον Ιούλιο έλαβαν χώρα πολλά περιστατικά στα οποία υπογραμμίζεται η έλλειψη ασφάλειας που βιώνουν πολλά από τα περίπου 57.000 εκτοπισθέντα άτομα στην Ελλάδα σήμερα, εκ των οποίων το 40% περίπου είναι παιδιά. Η σύγκρουση ανάμεσα σε κατοίκους και σε διαμένοντες στο κέντρο υποδοχής της Λέρου στις 9 Ιουλίου, στην οποία επίσης στοχοποιήθηκαν εργαζόμενοι της ανθρωπιστικής βοήθειας, καθώς και ο θανατηφόρος τραυματισμός ενός παιδιού από μαχαίρι στο κέντρο φιλοξενίας του Ελληνικού στις 15 Ιουλίου, αποτελούν πρόσφατα παραδείγματα του σοβαρού κενού ασφαλείας. Εχουν υπάρξει , όπως γνωρίζετε, κι άλλες περιπτώσεις στις οποίες περιλαμβάνονται θανατηφόροι τραυματισμοί από μαχαίρι, σεξουαλική και έμφυλη βία, βίαιοι σωματικοί διαπληκτισμοί και λεκτικές απειλές.
» Στις πιθανές λύσεις που θα θέλαμε να συζητήσουμε μαζί σας περιλαμβάνεται η επικοινωνία με τις εκτοπισμένες κοινότητες σε καταυλισμούς και τις τοπικές κοινότητες. Έχουμε παρατηρήσει ότι πολλές από τις ανησυχίες για την ασφάλεια και την προστασία πηγάζουν από την έλλειψη έγκαιρων και κατανοητών πληροφοριών και από μια ατμόσφαιρα αβεβαιότητας και απελπισίας που κατά καιρούς έχει οδηγήσει σε ξεσπάσματα βίας. Ως εθνικοί και διεθνείς οργανισμοί, σκοπεύουμε να συνεργαστούμε και με τις δύο κοινότητες προκειμένου να εξασφαλιστεί η βελτίωση της επικοινωνίας και της συνεργασίας και για να το πετύχουμε αυτό θα χρειαστούμε την υποστήριξη και τη συνεργασία των ελληνικών αρχών. Θεωρούμε, επίσης, ότι συντονισμένα και σαφή πρωτόκολλα ασφαλείας για την προστασία των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στους καταυλισμούς αποτελούν επιτακτική ανάγκη. Σε ορισμένους χώρους φιλοξενίας, δεν μας είναι σαφές ποιος έχει τον ηγετικό ρόλο για την ασφάλεια, η Αστυνομία ή ο Στρατός, όπως επίσης τι εμείς ως εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις μπορούμε να αναμένουμε και ελπίζουμε ότι η προτεινόμενη συνάντηση θα μπορούσε να βοηθήσει στο να διευκρινιστεί το θέμα αυτό.
» Με βάση τα ανωτέρω, θα επιθυμούσαμε μια συνάντηση μαζί σας με σκοπό την περαιτέρω συζήτηση του εν λόγω ζητήματος».