Η χορήγηση τρίμηνης παράτασης στην είσπραξη αγγελιόσημου και η βούληση της κυβέρνησης για διάσωση του Ταμείου των δημοσιογράφων (ΕΔΟΕΑΠ) οδηγεί την ΠΟΕΣΥ σε «αναπροσαρμογή» των κλαδικών κινητοποιήσεων και σε άμεση λήξη της απεργίας -τυπικά από τις 18.00 της Μεγάλης Τετάρτης.
Στην πραγματικότητα η απεργία είχε «σπάσει» μερικές ώρες νωρίτερα από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση του ΣΚΑΙ. Οι δημοσιογράφοι του εν λόγω ομίλου είχαν ζητήσει, με ψήφισμα της γενικής συνέλευσης, αναστολή των κινητοποιήσεων, προκειμένου να ενημερωθεί η κοινή γνώμη για το Ασφαλιστικό και τα νέα φορολογικά μέτρα. Παράλληλα, η «Καθημερινή» και η Sportday, ιδιοκτησίας Αλαφούζου, όπως και ο ΣΚΑΙ, ανέβασαν στο internet τις εκδόσεις της Μεγάλης Τρίτης, χωρίς όμως να τις στείλουν και στο πιεστήριο. Εξάλλου η εφημερίδα Kontra News, ιδιοκτησίας Κουρή, τύπωνε απεργοσπαστικό φύλλο.
Ηταν μία απεργία που δοκίμασε τη συνοχή του δημοσιογραφικού κλάδου, στην ουσία του κομματιού που ελέγχεται από τις Ενώσεις Συντακτών. Αρκετοί δημοσιογράφοι εξέφρασαν ανοιχτά τη διαφωνία τους με την κινητοποίηση, ενώ πολλά sites που, ούτως ή άλλως, απασχολούν μη μέλη των Ενώσεων Συντακτών, δεν διέκοψαν τη λειτουργία τους.
O κλάδος εισέρχεται πλέον, έστω και βίαια, στο νέο περιβάλλον με τους εργαζόμενους στο internet να αποτελούν κεντρική πηγή πόρων. Μένει βέβαια να βρεθεί ένας τρόπος αξιολόγησης και διάκρισης των πραγματικών δημοσιογράφων από τρίτους που, λογικά, θα επιχειρήσουν να υιοθετήσουν τον επαγγελματικό χαρακτηρισμό
Η κρίση άρχισε να οδηγείται προς εκτόνωση από το απόγευμα της Μεγάλης Δευτέρας, όταν ο υπουργός Εργασίας δήλωσε πώς στόχος της κυβέρνησης είναι η διάσωση του ΕΔΟΕΑΠ. Για το λόγο αυτό, κάλεσε σε συνάντηση εκπροσώπους των εργαζομένων και των εργοδοτών, προκειμένου να βρεθεί λύση. Αυτό που προτείνει η κυβέρνηση –και ουσιαστικά αποτελεί και μοναδική επιλογή- είναι η χορήγηση τρίμηνης παράτασης στην είσπραξη αγγελιόσημου μέχρι ο κλάδος να ανασυνταχθεί και να συγκροτήσει ένα νέο ασφαλιστικό περιβάλλον. Στον πυρήνα αυτής της συζήτησης βρίσκεται η απόδοση εισφορών από τους εργοδότες (που χάρη στο αγγελιόσημο δεν απέδιδαν εισφορά), η αύξηση της εισφοράς των εργαζομένων και η ένταξη, στο Ταμείο, των δημοσιογράφων που απασχολούνται στα sites. Είναι, βέβαια, απορίας άξιο αν τα συνδικαλιστικά όργανα των δημοσιογράφων διαθέτουν τα αντανακλαστικά και την επάρκεια ώστε να επεξεργαστούν συγκεκριμένες προτάσεις εντός τριών μηνών.
Από την άλλη, είναι εμφανές ότι ο κλάδος εισέρχεται πλέον, έστω και βίαια, στο νέο περιβάλλον με τους εργαζόμενους στο internet να αποτελούν κεντρική πηγή πόρων. Μένει βέβαια να βρεθεί ένας τρόπος αξιολόγησης και διάκρισης των πραγματικών δημοσιογράφων από τρίτους που, λογικά, θα επιχειρήσουν να υιοθετήσουν τον επαγγελματικό χαρακτηρισμό, διεκδικώντας και ένταξη στις δημοσιογραφικές ενώσεις. Όμως, αργά ή γρήγορα, αυτό έπρεπε να συμβεί. Σήμερα επισήμως θεωρούνται δημοσιογράφοι μόνο όσοι εργάζονται σε εφημερίδες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Μένει να δούμε πώς θα διαμορφωθεί το τοπίο όταν, θεσμικά και ασφαλιστικά, θεωρηθούν δημοσιογράφοι χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι που τώρα εργάζονται σε εξαντλητικά ωράρια, με μπλοκάκι. Πώς θα τους χορηγηθεί το δικαίωμα ασφάλισης στο Ταμείο των Δημοσιογράφων; Θα μπορούν ως εργαζόμενοι με μπλοκάκι ή θα πρέπει να τους ασφαλίσει ο εργοδότης τους; Το φθινόπωρο θα είναι συναρπαστικό για τον κλάδο.