Ο «γάμος της χρονιάς» έγινε σε συνέντευξη Τύπου. Ούτε καν στο δημαρχείο. Πρώτα ο Μανουέλ Πελεγκρίνι ανακοίνωσε το… διαζύγιο. Οτι στο τέλος της σεζόν θα αποχωρήσει από την τεχνική ηγεσία της Μάντσεστερ Σίτι: «Μίλησα με το σύλλογο και τους είπα πως θα παραμείνω μέχρι την ημερομηνία που προβλέπει το τρέχον συμβόλαιό μου» (τέλος Ιούνιου 2016). Λίγα λεπτά αργότερα, οι «Πολίτες» γνωστοποίησαν το ευτυχές γεγονός σε 37 λέξεις: «Η Μάντσεστερ Σίτι μπορεί να επιβεβαιώσει πως τις τελευταίες εβδομάδες έκανε, και ολοκλήρωσε, διαπραγματεύσεις με τον Πεπ Γκουαρντιόλα, για να γίνει πρώτος προπονητής της από τη σεζόν 2016-2017 και έπειτα. Το συμβόλαιο είναι για τρία χρόνια».
Ετσι απρόσμενα κι απλά συνέβη το αναμενόμενο: Από όλες τις ομάδες που είχαν πέσει στα πόδια του, ο καταλανός τεχνικός επέλεξε τη Σίτι. Την πιο φτωχή σε ευρωπαϊκούς τίτλους, την πιο αποτυχημένη, την πιο διψασμένη για διακρίσεις. Λογικό. Αλλωστε, γι’ αυτό άφησε στα κρύα του λουτρού την Μπαρτσελόνα – το 2012 – και γι’ αυτό εγκαταλείπει τώρα, στο τέλος της σεζόν, τη σιγουριά της Μπάγερν Μονάχου. Επειδή σιχαίνεται τη σιγουριά, τη ρουτίνα της επαναλαμβανόμενης με βεβαιότητα επιτυχίας. Θέλει -πάλι- να διδάξει, να εμπνεύσει, να δημιουργήσει. Να λύσει το πρόβλημα με τον δικό του, μοναδικό τρόπο. Οσο δυσκολότερο το πρόβλημα, τόσο μεγαλύτερη η πρόκληση για τον Πεπ.
Και η Σίτι έχει χοντρό πρόβλημα. Με περιουσία που εκτιμάται στα 20 δισεκατομμύρια στερλίνες, ο Σεΐχης Μανσούρ, ο οποίος την ανέλαβε το 2008, είχε επενδύσει στην ομάδα -στα τρία πρώτα χρόνια- πάνω από ένα δισεκατομμύριο στερλίνες. Και στα επόμενα τέσσερα, μέχρι το περασμένο καλοκαίρι, άλλα 600 εκατομμύρια. Για να πάρει, τι; Δυο Πρωταθλήματα Αγγλίας, ένα Λιγκ Καπ, ένα Σούπερ Καπ και ένα Κύπελλο Αγγλίας. Οσο για το Champions League, δεν έφτασε καν σε Τελικό, έστω για να δει την κούπα από κοντά…
Τα τρόπαια της Σίτι δεν αντικατοπτρίζουν, σε καμμία περίπτωση, την τεράστια επένδυση που έχει γίνει στην ομάδα – κι ακριβώς αυτή η αναντιστοιχία είναι που εξιτάρει τον Γκουαρντιόλα. Αν καταφέρει να οδηγήσει την αγγλική ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης, για πρώτη φορά στην καριέρα του θα έχει ξεκινήσει από πολύ χαμηλά. Δεν θα το έχει κάνει, ούτε με την Μπαρτσελόνα του Μέσι, η οποία έζησε μεγάλες δόξες και πριν από εκείνον, ούτε με την Μπάγερν, που την παρέλαβε από τον Χάινκες ως Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Και κανείς δεν θα βρεθεί να του πει -τότε- οτι τους τίτλους του, τους «αγοράζουν» οι πλούσιες ομάδες του. Πλούσια ήταν η Σίτι και επί Μαντσίνι, και επί Πελεγκρίνι, όμως ο Σεϊχης προκοπή δεν είδε.
Σκοπός της Σίτι είναι -πάντα ήταν- να κερδίσει θαυμαστές περισσότερο, παρά «άσχημους» τίτλους. Δεν ξέρω τι λέει επ’ αυτού ο Σεΐχης, όμως η ψυχή των οπαδών ανέκαθεν λαχταρούσε το καλό ποδόσφαιρο
Οι δυο προηγούμενοι τεχνικοί δεν ήταν άχρηστοι. Κάθε άλλο. Εκαναν καλή δουλειά, αφήνοντας το -διαφορετικό- στίγμα τους στον τρόπο παιχνιδιού της. Πριν από αυτούς (και τον Μανσούρ), η Σίτι ζούσε για πολλά χρόνια με τις αναμνήσεις του ένδοξου παρελθόντος της. Η πιο επιτυχημένη περίοδος της ομάδας ήταν στα τέλη της δεκαετίας των 60s και στις αρχές των 70s, όταν κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας, το Λιγκ Καπ και το Κύπελλο Κυπελλούχων. Αλλά, μετά την ήττα της στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας το 1981, άρχισε η κατάρρευση, που το 1998 την έφτασε στη Γ’ Κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Με τον ιταλό προπονητή (τον Μαντσίνι) έγινε ξανά ανταγωνιστική, κατέλαβε την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα και κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας – το 2011 – και το 2012 ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια της Premier League για πρώτη φορά έπειτα από 44 χρόνια. Με τον Χιλιανό (τον Πελεγκρίνι), που την ανέλαβε τον Ιούνιο του 2013, πήρε τον τίτλο του 2014 και -κυρίως- απέκτησε μια ελευθερία στο παιχνίδι της, ένα πιο επιθετικό στιλ. Τώρα, όμως, το οικοδόμημα της Σίτι δεν χρειάζεται μηχανικούς. Εχει ανάγκη από την παρέμβαση ενός αρχιτέκτονα. Και όλοι στο κλαμπ είναι έτοιμοι για το επόμενο, μεγάλο βήμα. Η ομάδα διψάει για φρέσκιες ιδέες και έμπνευση. Αυτό ακριβώς μπορεί να της προσφέρει ο Γκουαρντιόλα. Το πρόβλημα στη δημιουργία, που έχουν οι «Πολίτες», είναι αυτό που λατρεύει να λύνει ο Καταλανός.
Ο Γκουαρντιόλα είναι ο ιδανικός προπονητής για τη Σίτι, αλλά και αντιστρόφως. Ο ίδιος ο Πεπ έχει πει ότι το στιλ του δεν ταιριάζει σε πολλές ομάδες. Διότι η επιτυχία του εξαρτάται από την ποιότητα των παικτών που έχει στη διάθεσή του. Αν «ζυγίσουμε» τους ποδοσφαιριστές κάθε ομάδας στην Premier league, έναν προς έναν, θα διαπιστώσουμε πως το πιο ποιοτικό ρόστερ, πέρα από κάθε αμφιβολία, το έχει η Μάντσεστερ Σίτι. Με πρώτο τον Σέρχιο Αγουέρο, τον καλύτερο -μακράν- σέντερ φορ που υπάρχει στο αγγλικό πρωτάθλημα. Ο Αργεντινός είναι ικανός να κάνει φάση… από το πουθενά. Αλλωστε, ο πάμπλουτος ιδιοκτήτης δεν πρόκειται να χαλάσει χατίρι στον Πεπ. Στο πρόσωπό του βλέπει την τελευταία -ίσως- ευκαιρία του να αποδείξει στην Ευρώπη οτι δεν είναι το κορόιδο που ξοδεύει διαρκώς αλλά βλέπει τους μεγάλους Τελικούς από την τηλεόραση… Και η παρουσία, στην ηγεσία της Σίτι, του Τσίκι Μπεγκίρισταϊν -παλιού φίλου του προπονητή- διασφαλίζει οτι οι μετεγγραφές θα είναι 100% δική του επιλογή. Τέτοια… πολυτέλεια βρίσκεις σε ελάχιστες ομάδες στον πλανήτη.
Επιπλέον, ο Γκουαρντιόλα και η Σίτι έχουν κάτι κοινό. Αν και η νίκη είναι, ασφαλώς, ο τελικός σκοπός του προπονητή, ο ίδιος ενδιαφέρεται πρωτίστως για τη διαδικασία με την οποία οι ομάδες του φτάνουν στο αποτέλεσμα. Αν δεν το έχει παρατηρήσει ήδη, ο Πεπ θα ανακαλύψει οτι κάτι αντίστοιχο πιστεύει, παραδοσιακά, και η Μάντσεστερ Σίτι. Σκοπός της είναι -πάντα ήταν- να κερδίσει θαυμαστές περισσότερο, παρά «άσχημους» τίτλους. Δεν ξέρω τι λέει επ’ αυτού ο Σεΐχης, όμως η ψυχή των οπαδών ανέκαθεν λαχταρούσε το καλό ποδόσφαιρο.
Στις προτεραιότητες του Γκουαρντιόλα θα είναι, βεβαίως, οι ακαδημίες. Εκεί κι αν έχει αποτύχει η Σίτι… Εχει ξοδέψει πάνω από 100 εκατ. λίρες για το Etihad Campus και, μέχρι σήμερα, ούτε ένα από τα ταλέντα της δεν έχει καταφέρει να βρεθεί στην 11άδα της πρώτης ομάδας…
Ο πιο πετυχημένος προπονητής της εποχής μας αναλαμβάνει, το καλοκαίρι, την τρίτη αποστολή της σύντομης -αλλά ασφυκτικά γεμάτης από τίτλους- καριέρας του. Θα είναι η δυσκολότερη, χωρίς αμφιβολία. Βλέπετε, στην Ισπανία η Μπαρτσελόνα ή στη Γερμανία η Μπάγερν, έχουν την άνεση να δεχτούν πρώτες γκολ. Σε δέκα λεπτά μπορούν να βάλουν δυο και τρία. Το έχουν κάνει πολλές φορές. Στην Ιταλία η Γιουβέντους μπορεί να αρχίσει τη σεζόν με τέσσερις ήττες στα πρώτα 11 ματς – και να φτάσει με ένα σερί, μια ανάσα από την κορυφή. Το έκανε προσφάτως. Αλλά στην Αγγλία, στο πιο ανταγωνιστικό και εξουθενωτικό πρωτάθλημα του κόσμου, κάτι τέτοια… απαγορεύονται.
Σίγουρα δεν τον προβληματίζει, τον Πεπ. Αλλωστε, ο ίδιος επέλεξε να ανέβει πίστα, δηλαδή επίπεδο δυσκολίας. Αλλο θα σκέφτεται απόψε, στο μαξιλάρι του: σε τρία χρόνια που θα φύγω από τη Σίτι, πού να πάω; Διότι τα πραγματικά top πρωταθλήματα τελειώνουν κάπου εδώ…