«Μπορείτε να μας δώσετε πληροφορίες; Η πλατεία Συντάγματος πού είναι;», μας ρώτησαν δύο Ιταλίδες στα αγγλικά. Τους δείξαμε την Ερμού. «Εκεί είναι το πάρτι; Θα έχει πυροτεχνήματα;» Τις κοίταξα με ένα βλέμμα «μην περιμένεις και καμία υπερπαραγωγή» και τους είπα να μας ακολουθήσουν. Περπατήσαμε μαζί μέχρι το Θησείο.
Προτού φτάσουμε στον πεζόδρομο, στην Αποστόλου Παύλου, ακούσαμε τη φωνή του Γιώργου Καπουτζίδη. Οταν φτάσαμε στον πεζόδρομο ο ηθοποιός, σεναριογράφος και παρουσιαστής της βραδιάς είχε εξαφανιστεί και τη σκηνή γέμιζαν τέσσερα ζευγάρια (λέγε με «Swing Cats») που χόρευαν στους ρυθμούς που έδιναν δύο κιθάρες, ένα μπάσο και η μαγευτική φωνή της Sugahspank: Swing, με φόντο την Ακρόπολη. Τι τη θες την υπερπαραγωγή αν έχεις την Ακρόπολη; Και ήχους rock’n’roll που θα σε συνοδεύσουν μέχρι να κλείσει το 2015 και να μπει το 2016;
Ηταν 11 παρά το βράδυ της Πέμπτης, παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Είχαμε μπροστά μας μια ώρα και κάτι μέχρι να δώσει ο δήμαρχος Αθηνών το σύνθημα – ή κρίνοντας από τις προηγούμενες φορές, μέχρι να τον προλάβει ο χρόνος και να κυνηγήσει ο ίδιος το σύνθημα. Ο κόσμος σε εξέπληττε. Το θερμόμετρο δεν θα έδειχνε πάνω από 3 βαθμούς Κελσίου, το ένιωθες στις αρθρώσεις σου, στα δάχτυλα του ποδιού σου, στο κεφάλι σου, το έβλεπες στα σκουφιά, στα κασκόλ, στα κουκουλωμένα και κοκκινισμένα πρόσωπα των -νέων ως επί το πλείστον- ανθρώπων που είχαν συγκεντρωθεί και χάζευαν τη σκηνή.
Κάποιοι μιλούσαν, κάποιοι χόρευαν, κάποιοι χόρευαν περισσότερο, άλλοι έβγαζαν φωτογραφίες, οι Ιταλίδες έβγαλαν μια selfie, ένα ζευγάρι μοιράστηκε ένα μπουκάλι με ρακόμελο και το γύρισαν στην κόρη τους, σαν να ήταν σιρόπι. «Χαίρομαι που βλέπω διαφορετικές εθνικότητες», είπε η Sugahspank αφού τραγούδησε ένα γκόσπελ κομμάτι, το «Satan, your kingdom must come down, προτού πει το «Santa Claus is coming to town».
23:20 – σαράντα λεπτά για την αλλαγή του χρόνου. Ακούστηκε πάλι η φωνή του Καπουτζίδη από τη διπλανή σκηνή. Ηταν η ώρα του τραγουδιστή Πάνου Μουζουράκη. Διαχυτικός, κεφάτος, showman, άρχισε την περφόρμανς του με ένα αφιέρωμα στο 2000, «που κλείνει σήμερα τα 16 του χρόνια». Στην πραγματικότητα ήταν ένα κομμάτι αφιερωμένο στο 2015. «Πόσο έχεις μεγαλώσει, ΕΝΦΙΑ, ΕΝΦΙΑ, η τράπεζα θα σε στηρίξει, ΕΝΦΙΑ ΕΝΦΙΑ», τραγούδαγε με το χιούμορ που τον χαρακτηρίζει. Το κοινό από κάτω ανταποκρινόταν αλλά φαινόταν μουδιασμένο. Λογικό. Το κρύο δεν σε άφηνε να χειροκροτήσεις, όσο και να θέλεις, όσο και να φώναζε «applause!» ο τραγουδιστής.
23:35. Οσο τραγουδούσε ο Μουζουράκης το λατρεμένο «Φίλα με ακόμα», τη διασκευή του «Baciami Ancora» του Τζοβανότι, ακούγονταν από τη γειτονική σκηνή τα βιολιά που συντονίζονταν διακριτικά μεταξύ τους. Ηταν η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων. Οι μουσικοί είχαν πάρει θέση και προετοιμάζονταν για το τελευταίο 15λεπτο του 2015. «Να είναι η χειρότερη χρόνια από αυτές που θα ακολουθήσουν και η καλύτερη από αυτές που προηγήθηκαν», ευχήθηκε ο Μουζουράκης αποχαιρετώντας το κοινό και, μαζί, το 2015.
23:40. Αναλαμβάνει ο αρχιμουσικός Ανδρέας Τσελίκας. Ακούστηκαν κινηματογραφικές μελωδίες στο πνεύμα των Χριστουγέννων, ένας «Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης» του Ντάνι Ελφμαν, το soundtrack της ταινίας «Μόνος στο Σπίτι», το «Jingle bells». Πάντα με φόντο την Ακρόπολη. Φυσικά, η ορχήστρα δεν έπαιξε κανένα κομμάτι ολόκληρο, ο χρόνος της αντίστροφης μέτρησης έτρεχε. 23:52. Το μικρόφωνο περνά στον παρουσιαστή. «Τι ώρα είναι;» αναρωτιούνται στο κοινό. 23:53. Το μικρόφωνο ακόμα στον Καπουτζίδη. 23:55. «Ο πρωτεργάτης της αποψινής βραδιάς», μας ανακοινώνει ο παρουσιαστής, παραχωρώντας τη θέση του στον δήμαρχο Αθηνών, Γιώργο Καμίνη.
Εκείνος ευχαριστεί το θερμό κοινό. «Η swing και ο χορός μάζεψαν πολύ κόσμο», συμπεραίνει. Πράγματι, γυρνάω το κεφάλι και βλέπω το διπλάσιο πλήθος από αυτό που περίμενα. «Είναι η τέταρτη χρονιά που γιορτάζουμε εδώ στο Θησείο», συνεχίζει ο δήμαρχος, επικροτώντας την ορχήστρα η οποία «έχει φάει το κρύο της αρκούδας». 23.58. «Είμαστε ενωμένοι, δίπλα σε όσους μας χρειάζονται», επισημαίνει ο πολιτικός, ο οποίος έχει επιδείξει μεγάλο έργο για τους εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας. «Στεκόμαστε όρθιοι στις θύελλες, πιο δυνατοί σε όσα μας ενώνουν, παρά σε όσα μας χωρίζουν», τονίζει, σε πνεύμα αλληλεγγύης. Κι εκεί που η σκέψη σου αρχίζει να ταξιδεύει, αρχίζουν να μετρούν οι μπροστινοί σου: «10, 9, 8». Εκείνος συνεχίζει: «είναι μια συμβολική βραδιά». Εκείνοι επιμένουν «3, 2, 1». Εκείνος τους προλαβαίνει αυτή τη φορά. «Καλή χρονιά!». Δεν μέτρησε, ούτε είπε «μηδέν», ούτε καθυστέρησε.
Το 2016 μπήκε, το μικρόφωνο πήρε ο Φίλιππος – «Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα» – Πλιάτσικας και τα πυροτεχνήματα που αναζητούσαν οι δυο Ιταλίδες εκτοξεύθηκαν στην παγωμένη ατμόσφαιρα του νέου χρόνου. Το πλήθος ζωντάνεψε. Καλωσήρθες 2016.
