Ο πολιτιστικός οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών –καθυστερημένα όπως λένε κάποιοι- πήρε την απόφαση δικαιώνοντας την πρωτοποριακή εργασία του αρχιτέκτονα που άλλαξε την μοντέρνα αρχιτεκτονική και επηρέασε το μέλλον της. «Ενσωμάτωναν μια νέα αρχιτεκτονική γλώσσα που διαχωρίστηκε από το παρελθόν».
Τα δέκα κτίρια βρίσκονται στη Γαλλία και τα υπόλοιπα σε Ελβετία, Βέλγιο, Γερμανία, Αργεντινή, Ιαπωνία και Ινδία. Ξεχωρίζουν μεταξύ τους το La Cite Radieuse στη Μασσαλία, το Maison Guiette στην Αμβέρσα και το μεγάλο πρότζεκτ του για την πόλη Τσαντιγκάρ στην Ινδία.
Μάλιστα η ανακοίνωση αναφέρει πως «κτίρια όπως το Εθνικό Μουσείο Δυτικής Τέχνης στο Τόκιο και η οικία του Dr Curutchet στην Λα Πλάτα της Αργεντινής φανερώνει πως η Μοντέρνα Κίνηση επιδίωξε να απαντήσει στην πρόκληση δημιουργίας νέων αρχιτεκτονικών τεχνικών για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας.
Ο Λε Κορμπιζιέ γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1887 με το όνομα Σαρλ-Εντουάρ Ζανρέ-Γκρι. 13 χρονών εγκατέλειψε το σχολείο για να ταξιδέψει στην Ευρώπη και έτσι σε σημαντικό βαθμό ήταν αυτοδίδακτος ως αρχιτέκτονας και έχοντας έντονη συναίσθηση των ανθρώπινων αναγκών που πρέπει να καλύπτει η αρχιτεκτονική. «Παρατηρούσα πώς ήταν φτιαγμένα τα σπίτια, οι ναοί, οι δρόμοι, τα παρεκκλήσια. Εργαζόμενος καθ’ οδόν για να κερδίσω το ψωμί μου, ανακάλυψα την αρχιτεκτονική» έλεγε σε συνέντευξή του.
Τα υλικά για την οικοδόμηση μιας πόλης είναι «ο ουρανός, ο χώρος, τα δέντρα, το ατσάλι και το τσιμέντο, με αυτή τη σειρά και ιεράρχηση» επέμενε και χαρακτήριζε την κατοικία «μια μηχανή για να ζει ο άνθρωπος μέσα της».