Αν ζούσαν σήμερα ο Δημήτρης Πικιώνης, ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης και ο Αρης Κωνσταντινίδης τι θα συμβούλευαν άραγε το ελληνικό κράτος; Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα συμβούλευαν να δοθεί άδεια για ένα υπερπολυτελές τουριστικό συγκρότημα στην Αστυπάλαια με έκταση μεγαλύτερη από τους υφιστάμενους οικισμούς του νησιού. Μάλλον ούτε για ένα πεντάστερο ξενοδοχείο σε μια παρθένα παραλία της Μήλου. Και σίγουρα όχι για επιπλέον ορόφους σε όσα προάστια της Αθήνας διατηρούν ακόμη χώρους πρασίνου.
⇒ Διαβάστε: Εσκαψαν το Σαρακήνικο στη Μήλο για να φτιάξουν πεντάστερο ξενοδοχείο
Προσωπικότητες υπήρξαν και στην πολιτική -και υπάρχουν ακόμη- που θα μπορούσαν να συνθέσουν διαφορετικές αναγκαιότητες (οικονομικές, αναπτυξιακές, ακόμη και οικοδομικές), με τρόπο που θα επικοινωνεί με το φυσικό τοπίο, την παράδοση και την ιστορία μιας χώρας. Για παράδειγμα, υπήρξε ο Αντώνης Τρίτσης που διετέλεσε υπουργός Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος από το 1981 έως το 1984. Οπως θυμίζει παλαιότερο δημοσίευμα της «Καθημερινής» την ιδέα για τη δημιουργία χωριστού υπουργείου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος (γνωστού ως ΥΧΟΠ) είχε ο Στέφανος Μάνος το 1980.
⇒ Διαβάστε: Αρχιπέλαγος τσιμέντο: Η απειλή των mega-hotels στα ελληνικά νησιά
«Η πρότασή μου έγινε δεκτή», ανέφερε το 2007 ο κ. Μάνος στην ίδια εφημερίδα και στον Γιώργο Λιάλιο. «Ωστόσο έμεινα εκεί μόνο για διάστημα δύο μηνών, διότι όταν παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και ανέλαβε στη θέση του ο Γεώργιος Ράλλης, τοποθέτησε στη θέση μου τον Γεώργιο Πλυτά. Ετσι η μελέτη που είχαμε εκπονήσει για τη νέα δομή του υπουργείου ουδέποτε εφαρμόστηκε και κακοφόρμισε, ενώ το υπουργείο στελεχώθηκε σταδιακά με ακατάλληλο προσωπικό».
Οι σημερινές ανάγκες
Με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών, ο Τύπος αναφέρεται στο σχέδιο δημιουργίας ενός ξεχωριστού υπουργείου Μεταφορών για την ανάγκη ανάταξης των σιδηροδρόμων. Αναρωτιέται κανείς αν τα «κρούσματα» στην Αστυπάλαια, στη Μήλο και στα προάστια της Αθήνας, στα οποία αντέδρασαν η Κοινωνία των Πολιτών, δημοτικές αρχές και μερίδα του Τύπου, δικαιολογούν σήμερα ένα ξεχωριστό υπουργείο Χωροταξίας. Που αυτή φορά θα στηθεί σωστά, με τα κατάλληλα πρόσωπα.
Υπάρχει ανάγκη να συγκεντρωθούν υπό την ίδια στέγη πρόσωπα που θα μοιράζονται κοινές αρχές. Και, κυρίως, τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στον στόχο να στηριχθεί η Οικοδομή (που μαζί με τον Τουρισμό είναι δύο κλάδοι που πηγαίνουν καλά) και να υπηρετηθεί η κοινή λογική. Η οποία προηγείται στο κεφάλαιο της χωροταξίας ακόμη και των εννοιών της προστασίας του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Διότι αν κάποιος διαθέτει κοινή λογική, ίσως μαζί με στοιχειώδη αισθητική, προστατεύει τον εαυτό του από ενέργειες και υπογραφές (σε οικοδομικές άδειες) που μπορεί να προβλεφθεί από πριν ότι θα προκαλέσουν το κοινό αίσθημα.
Μέσω της λογικής και της αισθητικής, τα κατάλληλα πρόσωπα (ίσως σε ένα ξεχωριστό υπουργείο Χωροταξίας) θα αντιλαμβάνονταν εγκαίρως, πριν υπογραφούν οι άδειες, τι σηκώνει αυτός ο τόπος. Πριν καν φτάσουν στα ζητήματα της βιωσιμότητας και της προστασίας της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς.