Σε γενικές γραμμές ήταν μία σοβαρή συζήτηση στη Βουλή. Τόσο σοβαρή που σε κάποιες στιγμές εξέπεσε στη σφαίρα της πλήξης. Ήταν και λίγο σουρεαλιστική. Ποιος να μας το έλεγε ότι θα ακούγαμε τους πολιτικούς αρχηγούς να συζητούν για το άνοιγμα των Δημοτικών και για το πόσο κάνει η μάσκα. Πράγματι, αυτή η πανδημία άλλαξε τα πάντα.
Σοβαρές εκπλήξεις δεν είχαμε. Ακόμα και ο Τσίπρας, δηλαδή, ήταν μετρημένος, πάντα σε σχέση με το γνωστό του κοινοβουλευτικό προφίλ. Μάλιστα από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ ακούσαμε ενδιαφέρουσες προτάσεις, ενώ δεν μπορεί με ευκολία κάποιος κυβερνητικός να πει ότι η κριτική που ασκήθηκε είναι αβάσιμη. Επίσης απουσίαζαν οι φωνές από τα έδρανα, προφανώς ο περιορισμός στην παρουσία βουλευτών θα έπαιξε ρόλο, ενώ το πλεξιγκλάς στο βήμα του ομιλητή και η απολύμανση πριν την εναλλαγή των πολιτικών αρχηγών, ήταν εμβληματικές παρεμβάσεις στη γνωστή εικόνα. Αν μάλιστα έπαιρνες κάποια στιγμιότυπα και τα μετέφερες στο παρελθόν, θα είχες μείζον πολιτικό θέμα. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανεβαίνει στο βήμα και περιμένει να απολυμανθεί μετά την ομιλία του Πρωθυπουργού… Πλάκα έχει.
Τι μας έμαθε αυτή η συζήτηση;
Όσον αφορά τον Μητσοτάκη, είναι εμφανές ότι θα προσπαθήσει να διατηρήσει μία στάση που θα διατηρεί αποστάσεις από το έντονα κομματικό πρόσημο, υπερτονίζοντας το προφίλ μίας ηγεσίας υπεύθυνης και εθνικά ενωτικής. Είναι χαρακτηριστικές, άλλωστε, οι αναφορές του με τις οποίες αποποιήθηκε, κατά κάποιον τρόπο, των ευσήμων για την αντιμετώπιση της πανδημίας, τονίζοντας τον συλλογικό, τον εθνικό χαρακτήρα της επίδοσης. Αυτό το ύφος υπαγόρευσε και τους ήπιους τόνους στην αντιπαράθεση με τον Τσίπρα. Το κυβερνητικό αφήγημα τώρα εστιάζεται στον εξωγενή χαρακτήρα της κρίσης και στην προοπτική θεαματικής ανάκαμψης το 2021. Παράλληλα θα συνεχίσει να περιγράφει μία πολιτική με δίχτυ προστασίας που επιχειρεί να καλύψει όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες.
Ο Τσίπρας παρέμεινε στο μονοπάτι που έχει χαράξει και προσπαθεί να διαπλατύνει σε δρόμο, έστω και αν φαίνεται ότι, προς το παρόν, δεν έχει όλο το κόμμα δίπλα του. Με εξαίρεση μία-δύο κορώνες, ήταν αρκετά ήπιος και «σοσιαλδημοκράτης» (για Τσίπρας), επαναλαμβάνοντας το άνοιγμα του προς το ΚΙΝΑΛ για προοδευτική κυβέρνηση κ.λ.π. Ασφαλώς και αναγνωρίζει ότι η κρίση αποτελεί τη μοναδική ευκαιρία που έχει ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ για να διευρύνουν την απήχησή τους. Για αυτό και στη ρητορική του δεν θα αναγνωρίζει τον εξωγενή χαρακτήρα της κρίσης, θα αποδίδει το μεγαλύτερο τμήμα της στον Πρωθυπουργό. «Μέχρι 4% ύφεση, που προβλέπει ο κ. Στουρνάρας, σας τη χαρίζω. Από εκεί και πάνω, όμως, θα μιλάμε για ύφεση Μητσοτάκη». Ουσιαστικά αναμένεται να ακούσουμε τη νέα εκδοχή της αντιμνημονιακής ρητορικής. Μπορεί, όμως, ένας γερασμένος, πολιτικά, Τσίπρας να παίξει μία νεανική εκδοχή του εαυτού του;
Στο ΚΙΝΑΛ έκαναν προετοιμασία και η Φώφη Γεννηματά εμφανίστηκε με προτάσεις που περιείχαν μεγάλη δόση ρεαλισμού. Και ίσως μετά από πολύ καιρό να απάντησε θετικά στο αίτημα μίας μερίδας ψηφοφόρων για προοδευτική προσέγγιση των πραγμάτων, χωρίς τον στείρο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα εδώ είναι πώς θα σταθεί η ίδια και το κόμμα σε περίπτωση που τα πράγματα ξεφύγουν πάλι σε ακραία πόλωση.
Αλλά εδώ δεν βρίσκεται το ερώτημα των πολλών δισεκατομμυρίων; Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα; Κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος αυτή τη στιγμή, για αυτό και οι φωνές στη Βουλή κρατήθηκαν σε χαμηλή ένταση. Οι τόνοι θα ανέβουν αργότερα, όταν η κρίση γεννήσει θυμό.