Στην κυβέρνηση σημειώνουν ότι η νέα κίνηση του Ερντογάν εξέθεσε τη γερμανική προεδρία και κάτι χώρες, όπως η Ισπανία και Ιταλία, που είδαν το καρπούζι στο τραπέζι της συνόδου κορυφής και είπαν να το κόψουν στη μέση. Ναι, λες και τώρα θα του κάνουν μούτρα. Το πιθανότερο είναι στην επόμενη σύνοδο κορυφής να πιέσουν περισσότερο την Ελλάδα για να δεχθεί προς συζήτηση όλα τα θέματα που θέτει η Τουρκία.
Βγάζοντας το πλοίο για έρευνες, ο Ερντογάν έδειξε ότι είτε δεν τον ενδιαφέρουν οι κυρώσεις, είτε πιστεύει ότι δεν πρόκειται ποτέ να του επιβληθούν. Η δεύτερη εκδοχή είναι η πιο πιθανή. Αλλωστε, στην τελευταία σύνοδο κορυφής αποδείχθηκε ότι υπάρχει κανονικό τουρκικό λόμπι μέσα στο Συμβούλιο. Κατέστη δε πασιφανές ότι για ορισμένες χώρες το μείζον δεν ήταν η παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων ενός κράτους-μέλους, αλλά η ενδεχόμενη διατάραξη των σχέσεων τους με την Τουρκία. Συνεπώς ο Ερντογάν δεν εκθέτει κανέναν. Αντιθέτως, τους υποχρεώνει να πιέσουν ακόμα περισσότερο την Ελλάδα για διάλογο με ανοιχτή ατζέντα.
Και, μεταξύ μας, θα είμασταν αφελείς, περισσότερο απ’ ό,τι συνήθως, αν πιστεύαμε ότι ο Ερντογάν θα βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια, θα δέσει τα πλοία στην Αττάλεια και θα έρθει για τσάι και κουβέντα επί των θεμάτων που θα του υποδεικνύαμε. Βρίσκει την ευκαιρία να βάλει θέματα που σέρνονται, κατά την άποψη της Τουρκίας, εδώ και δεκαετίες και θα την αφήσει να πάει χαμένη;
Και αυτά ξέρετε πώς εξελίσσονται. Θυμηθείτε το Μακεδονικό, όταν από ένα σημείο και μετά όλοι άρχισαν να μας αντιμετωπίζουν περίπου ως τρελούς, αναγνωρίζοντας ο ένας μετά τον άλλον τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Στα Ελληνοτουρκικά κάποια στιγμή θα αρχίσουν να μας αντιμετωπίζουν ως αδιάλλακτους που δεν δέχονται να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με έναν ισχυρό γείτονα ο οποίος θέτει, ευλόγως, και κάποια θέματα που χρονίζουν. Ήδη στον ευρωπαϊκό Τύπο δημοσιεύονται άρθρα που αναρωτιούνται κατά πόσον είναι λογική η ελληνική αξίωση που απαιτεί ένα μικρό νησί, το Καστελόριζο, να ασκεί επιρροή στα ζωτικά συμφέροντα μίας τόσο μεγάλης χώρας όπως η Τουρκία. Δεν αποκλείεται αύριο να διαβάσουμε ότι η ελληνική αδιαλλαξία σύρει την Ευρώπη σε μία αχρείαστη αντιπαράθεση με την Τουρκία.
Επισήμως μπορεί να βγει ο Μισέλ και να κουνήσει πάλι το χαρτί των κυρώσεων. Στην πραγματικότητα, όμως, η Ελλάδα θα αρχίσει να δέχεται αμφίπλευρες πιέσεις, προσπαθώντας να τις αντισταθμίσει με γαλλικό κλειδί. Και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και ο εφιάλτης που βλέπουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από τα γεγονότα της Κύπρου και μετά. Ακόμα και αν μία χειραψία παραπάνω να κάνεις με τους Τούρκους, κάποιοι στην Αθήνα θα σου πουν ότι υποχωρείς.