Η απόφαση του Αρείου Πάγου για την υπόθεση των υποκλοπών, που αντικειμενικά είχε επιφέρει ζημιά στην κυβέρνηση (παρότι κρίνεται ότι αυτή δεν αποτυπώθηκε στις κάλπες του 2023), είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να συζητείται από τη πλευρά της αντιπολίτευσης παρά την μακρά εισαγγελική έρευνα που προηγήθηκε σε ανώτατο μάλιστα δικαστικό επίπεδο.
Καταρχάς γιατί αποτελεί την πιο σοβαρή εξέλιξη στο επίπεδο της διερεύνησης της υπόθεσης, όπως ήταν από την αρχή καθήκον της οργανωμένης Πολιτείας και ειδικότερα της Δικαιοσύνης και των ανεξάρτητων Αρχών να πράξουν. Αλλωστε, εκ των πραγμάτων, όποιος κι αν ήταν ο λόγος, η παρακολούθηση του τηλεφώνου ενός πολιτικού αρχηγού από την ΕΥΠ έθετε αυτομάτως ζητήματα που άπτονται βασικών αρχών, όπως είναι η λειτουργία των θεσμών.
Επίσης, η απόφαση ρίχνει φως σε ζητήματα που αφορούν στον τρόπο λειτουργίας της ΕΥΠ και στις δικλείδες ασφαλείας που αντικειμενικά δεν υπήρχαν. Διότι αν υπήρχαν, πιθανότατα δεν θα είχαμε φτάσει στην παρακολούθηση του κινητού τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη. Και, αντικειμενικά, οι θεσμικές αλλαγές που έγιναν εκ των υστέρων ήταν απολύτως αναγκαίες.
Ας τα δούμε με τη σειρά.
Μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε στις 8/8/2022 πως «παρότι όλα έγιναν νόμιμα, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών υποτίμησε την πολιτική διάσταση της συγκεκριμένης ενέργειας. Ηταν τυπικά επαρκής, όμως πολιτικά μη αποδεκτή. Δεν θα έπρεπε να έχει συμβεί, προκαλώντας ρωγμές στην εμπιστοσύνη των πολιτών στις Υπηρεσίες Εθνικής Ασφάλειας».
Ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε ακόμη ότι η όλη διαδικασία «είχε την έγκριση ανώτατης εισαγγελέως, όπως ακριβώς ορίζει η διάταξη που ψηφίστηκε το 2018 από την προηγούμενη κυβέρνηση», παραδεχόμενος παράλληλα ότι «αυτό που έγινε μπορεί να ήταν σύμφωνο με το γράμμα του νόμου, ήταν όμως λάθος».
Προηγήθηκε η παραίτηση του γενικού γραμματέα του Πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη, που «ανέλαβε την αντικειμενική πολιτική ευθύνη» όπως είπε στην ίδια δήλωση ο Πρωθυπουργός.
Την ημέρα που έγινε γνωστή υπόθεση, στις 5 Αυγούστου του 2022, το Μαξίμου ανέφερε μέσω πηγών ότι η παραίτηση του κ. Δημητριάδη «έχει να κάνει με το κλίμα τοξικότητας που έχει αναπτυχθεί γύρω από το πρόσωπό του. Σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με το Predator με το οποίο ούτε ο ίδιος ούτε η κυβέρνηση έχει καμία σχέση, όπως έχει κατηγορηματικά δηλωθεί».
Οι ίδιες πηγές τόνιζαν τότε ότι ο κ. Δημητριάδης «σήκωσε μεγάλο βάρος και δέχθηκε σκληρές επιθέσεις από πολλές πλευρές», μια διατύπωση που δεν θα μπορούσε να προβλέψει την αλυσίδα της σπερμολογίας και των θεωριών που θα ακολουθούσαν από συγκεκριμένη μερίδα των Μέσων Ενημέρωσης.
Το ίδιο βράδυ (5/8), το Politico φιλοξενούσε δηλώσεις ανώτερου κυβερνητικού αξιωματούχου ο οποίος ανέφερε ότι «ο Πρωθυπουργός απέλυσε τον επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών και καθάρισε τον οίκο», προσθέτοντας ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν γνώριζε την παρακολούθηση Ανδρουλάκη, το ίδιο και ο κ. Δημητριάδης, ο οποίος «δέχθηκε μια σφαίρα για τους υπόλοιπους».
Η αναφορά αυτή, με βάση την ετυμηγορία του Αρείου Πάγου που δεν κάλεσε ούτε καν ως ύποπτο τον κ. Δημητριάδη (παρά μόνον ως μάρτυρα), είναι η πρώτη φορά που επιβεβαιώνεται τόσο κατηγορηματικά και μάλιστα από τη Δικαιοσύνη σε ανώτατο επίπεδο. Ο ίδιος ο κ. Δημητριάδης, ο οποίος προέβη στην κίνηση της παραίτησης για να διευκολύνει την κυβέρνηση το 2022 επέλεξε μέχρι την απόφαση του Αρείου Πάγου την οδό της σιωπής.
Προηγουμένως, στη διάρκεια των δύο ετών από το καλοκαίρι του 2022 στο καλοκαίρι του 2024, είδαν το φως της δημοσιότητας κάποια δημοσιεύματα που ήταν στηριγμένα σε υπαινιγμούς και στα οποία αντέδρασε δια της νομικής οδού. Στελέχη του Μαξίμου έλεγαν ατύπως όλο αυτό το διάστημα ότι ο πρώην γενικός γραμματέας «υπέστη στοχευμένη δολοφονία χαρακτήρα».
Παράλληλα με τις ιστορίες που γράφτηκαν και για τις οποίες θα αποφασίσει η Δικαιοσύνη, η απουσία του κ. Δημητριάδη από τη θέση ευθύνης που κατείχε στην Ηρώδου Αττικού αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων μια πολιτική μεταβλητή για τη λειτουργία της κυβέρνησης.
Οπως επισημαίνουν πολιτικοί παρατηρητές, η κυβέρνηση έχασε ένα κεντρικό στέλεχος που ήταν αρμόδιο για τον συντονισμό, την επαφή με την καθημερινότητα των πολιτών, την τήρηση ισορροπιών με σημαίνοντα πρόσωπα της πολιτικής εντός και εκτός ΝΔ και, κυρίως, τον χειρισμό μεγάλων κρίσεων (Εβρος, Ανατολική Μεσόγειος, πανδημία).
Εμπειρο στέλεχος του Μαξίμου σχολίασε στο Protagon ότι «δεν είναι σύνηθες στον χώρο της πολιτικής, όπου σχεδόν όλοι μιλούν πολύ, και συχνά χωρίς λόγο, ένα πρόσωπο να δέχεται να υποστεί όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν εναντίον του χωρίς κατά την κρίση της ίδιας της Δικαιοσύνης να υπάρχουν στοιχεία».
Ο κ. Δημητριάδης παρέμεινε στη θέση του γενικού γραμματέα του Πρωθυπουργού τρία χρόνια και έναν μήνα, αλλά οι αριθμοί και οι τίτλοι δεν λένε όλη την αλήθεια. Διότι όλοι όσοι έχουν σχέση με την πολιτική στην Ελλάδα γνώριζαν ότι ήταν ο αφανής πρωταγωνιστής -πολλοί λένε ο πιο σημαντικός- δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη για την κυβερνητική διαχείριση.
Επίσης, στέλεχος της ΝΔ που έχει συνεργαστεί μαζί του επί χρόνια υπενθυμίζει ότι ο πρώην γ.γ. του Πρωθυπουργού υπήρξε το κεντρικό πρόσωπο της εκστρατείας του κ. Μητσοτάκη για την ηγεσία του κόμματος, στην προσπάθεια που άρχισε μετά το τραυματικό καλοκαίρι του 2015. Την εποχή εκείνη, όταν πολλοί πίστευαν ότι το κεντρώο και φιλελεύθερο εγχείρημα Μητσοτάκη δεν θα είχε τύχη στην «παραδοσιακή ΝΔ», έπαιξε ρόλο-κλειδί για τη συσπείρωση των δυνάμεων που οδήγησαν στην επικράτηση του αουτσάιντερ στις εσωκομματικές εκλογές.
Ο Γρηγόρης Δημητριάδης, 45 ετών σήμερα και νομικός στο επάγγελμα, είναι ανιψιός του Κυριάκου Μητσοτάκη, γιος της Κατερίνας Μητσοτάκη και του δικηγόρου Σπύρου Δημητριάδη που έφυγε από τη ζωή πριν από τρία χρόνια.
Κλείνοντας αξίζει να σημειωθεί ότι στελέχη της ΝΔ λένε χαμηλόφωνα το τελευταίο διάστημα ότι η απάντηση της κυβέρνησης στην πληθωριστική έξαρση -που μοιάζει να είναι η κρίση «στην οποία έχει ανταποκριθεί λιγότερο καλά» σε σύγκριση με τις προηγούμενες- θα ήταν καλύτερη αν ο κ. Δημητριάδης δεν είχε επιλέξει -και δεν είχε επιλεγεί από τη συγκυρία- να είναι το πρόσωπο που θα επωμιζόταν την πολιτική ευθύνη των υποκλοπών.
Βεβαίως, η ιστορία δεν γράφεται ποτέ με υποθέσεις.