Υπέρ πανσέληνος. Δηλαδή πιο πολύ από πανσέληνος; Πόσο πια; Κάπως όπως η φράση της Μελίνας… Μια ήταν διαχρονικά η Μελίνα… Η Μελίνα του «πολύ» και η φράση της «Κάνε με ό,τι θες αλλά να είναι πολύ». Μερικοί δεν χωράνε σε άλλο νούμερο ζωής. Την νοιώθω στο πετσί μου.
«Υπέρ πανσέληνος», διατυμπανίζουν τα Μέσα. Τι άσπλαχνη νύχτα! Πόσο πιο… ανάκριση; Ανακριτής στυγνός το φεγγάρι. Μην και δεις το φως του, μην και σε στοχεύσει ή το στοχεύσεις. Αρχίζεις και λες και λες και λες και ρέεις αλήθεια και ρέεις ανείπωτα. Ποταμάκια. Κάθε πόρος βγάζει αλήθεια με χαμόγελο επιείκειας και γνώσης.
Γιατί στη ζωή δεν ήρθαμε για να διασκεδάσουμε. Ούτε βέβαια και να διαγωνιστούμε. Ήρθαμε να ζήσουμε. Να κολυμπήσουμε σε όλες τις θάλασσες, σε όλα τα κύματα, μποφόρ και άπνοια. Για να εκτιμάς και τον αέρα. Και πάνω απ΄όλα να αξιωθούμε κάτι τέτοιες νύχτες. Με υπέρ πανσέληνο!
«Το να βλέπεις μια αμυγδαλιά να ανθίζει, το να μυρίζεις τα άνθη μιας λεμονιάς… Ε δεν είναι και μικρό πράγμα!» μου είχε πει μια κυρία που λάτρεψα, η κυρία Μαρία Γαλανού Κρητικού ετών 85, που κολυμπάει πέντε έξι ώρες την ημέρα και είναι γυμνίστρια για να νοιώθει τη θάλασσα. Τι πλάκα είχε ο σύζυγός της που παρευρίσκονταν στο γύρισμα όταν μου είπε κοιτάζοντας την να βγαίνει από το νερό: «Σας ευχαριστώ που μου την ξαναθυμίσατε με μαγιό».
Η ίδια μας εκμυστηρεύτηκε και ένα ανέκδοτο από τα πολλά που της έλεγε ο σπουδαίος ζωγράφος Γιάννης Μόραλης. Το πιο αγαπημένο της ανέκδοτο. Για το πώς αντιμετωπίζουν το σεξ οι διάφορες ηλικίες. Και το σταμάτησε στα 20, στα 50, στα 80. Κι εγώ την ρώτησα: «Και στα 85;» και εκείνη είπε: «Μα υπάρχει». Και μας ξέρανε όλους. Ενα πλάσμα εν ζωή και εν ροή! Την λάτρεψα. Σιγά το δύσκολο! Όλους τους ανθρώπους που μίλησαν στις εκπομπές μου τους λάτρεψα.
Συγγενείς ψυχής, οπτικής. Μεγάλο προνόμιο να επιλέγεις συγγενείς. Αγαπημένοι μου αναγνώστες, χαρείτε την υπέρ πανσέληνο. Γεμίστε το Διαδίκτυο φωτογραφίες της. Τι ωραίο πράγμα! Ας στραφούμε πέρα από μας! Δεν είναι φωτογενές το φεγγάρι στον φακό. Θα σας παιδέψει. Είναι η εκδίκησή του. Θέλει μάτια.