Τα μαθηματικά της εκλογής είναι λίγο ως πολύ γνωστά. Αν η συμμετοχή στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ κινηθεί σε χαμηλά επίπεδα, τότε ευνοείται ο πρόεδρος Ανδρουλάκης που ελέγχει τον μηχανισμό και κατά συνέπεια, τους κομματικά ταγμένους ψηφοφόρους. Αν, από την άλλη, δούμε ουρές στα εκλογικά κέντρα, τότε ανοίγουν περισσότερα σενάρια.
Η μέθοδος με την οποία εκλέγεται ο πρόεδρος έχει, φυσικά, πολλές αδυναμίες, αλλά και πλεονεκτήματα. Το προφανές όφελος δείχνει την αντιπροσωπευτικότητα της επιλογής. Οσο περισσότεροι ψηφίσουν το νέο πρόεδρο, τόσο μεγαλύτερο θα είναι και το αντίκρισμα του στην κοινωνία. Από την άλλη, όμως, έτσι δίνεται λόγος και ρόλος στα κομματικά δρώμενα ακόμα και στον περαστικό που την Κυριακή, πριν πάει για καφέ, θα πάει να ρίξει μία ψήφο, έτσι για τον χαβαλέ.
Και δεν θα μάθουμε ποτέ τον αριθμό αυτών που θα ψηφίσουν και στο ΠΑΣΟΚ και στις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αποκλείεται να υπάρχουν και κάποιοι που πήγαν στο πάρτι της ΝΔ, θα περάσουν από τις κάλπες του ΠΑΣΟΚ και θα καταλήξουν σε εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ, αν τελικά στηθούν. Παρεμπιπτόντως, η ΝΔ είναι πολύ πιο «σοβαρή» στο θέμα της εκλογής προέδρου. Το καταστατικό της προβλέπει την ανάδειξη βουλευτή, από εκλογικό σώμα μελών που, όμως, έχει «κλειδώσει» μήνες πριν από την εκλογή. Κοινώς, αποκλείει τους περαστικούς.
Ας είναι. Αυτά αποτελούν αντικείμενο άλλης κουβέντας. Μπροστά μας έχουμε μία κουρτίνα που, αν την τραβήξουμε, θα δούμε το ΠΑΣΟΚ της επόμενης ημέρας. Μπορεί οι αναλύσεις του συρμού να αναφέρονται στη δυναμική που γεννά η εκλογή και στη θετική διάθεση της κοινωνίας απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, ωστόσο όλοι γνωρίζουμε ότι το κόμμα θα πάρει το πρόσωπο του αρχηγού του. Και αυτή τη στιγμή μιλάμε για τουλάχιστον τρεις διαφορετικές εκδοχές του ΠΑΣΟΚ. Για την ακρίβεια, για τρία διαφορετικά κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη δεν θα μοιάζει πολύ με το ΠΑΣΟΚ του Δούκα ή με εκείνο της Διαμαντοπούλου ή του Γερουλάνου.
Τα πάντα είναι συνάρτηση του εκλογικού σώματος που θα εμφανιστεί ενώπιον της κάλπης. Οι λίγοι ευνοούν τον Ανδρουλάκη. Οι περισσότεροι; Εξαρτάται από το μείγμα προέλευσής τους. Αν κατέβουν μαζικά στις κάλπες οι απογοητευμένοι του ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύονται οι πιθανότητες του Χάρη Δούκα. Αν έχουν καλή διάθεση οι κεντρώοι που ψήφισαν Μητσοτάκη, τότε ωφελούνται οι Γερουλάνος και Διαμαντοπούλου – οι δυο τους απευθύνονται, σε μεγάλο βαθμό, σε κοινό ακροατήριο. Και μετά είναι τα πιθανά ζευγάρια του δεύτερου γύρου και η κατανομή των ψηφοφόρων.
Τα πάντα, λοιπόν, εξαρτώνται από τη συμμετοχή. Οχι μόνο για τον χαρακτήρα του κόμματος, αλλά και για το πολιτικό του εκτόπισμα. Η μεγάλη συμμετοχή θα επιβεβαιώσει τη δυναμική που αναπτύσσει το κόμμα. Αν δούμε πολλούς, πάρα πολλούς, πολίτες στην κάλπη, τότε ενδέχεται να ακολουθήσει κάτι μοναδικό: ακόμα και αν δεν «τραβάει» η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον το πρώτο διάστημα θα το σπρώξει ο κόσμος. Η μεγάλη συμμετοχή θα βάλει ακόμα ένα καρφί στο φέρετρο του παλιού ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα προβληματίσει και το Μαξίμου. Εντάξει, αλλά για τι νούμερα μιλάμε;
Στις εσωκομματικές εκλογές του 2021 ψήφισαν 270.000 πολίτες. Στις περσινές εθνικές εκλογές ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ 617.000. Συνεπώς, για να μιλάμε με αριθμούς, το ερώτημα είναι πόσο πάνω από τις 300.000 θα διαμορφωθεί το εκλογικό σώμα. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, όσο ψηλότερα από τους 300.000 ψηφοφόρους, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η επιρροή του κόμματος στην κοινωνία. Μην ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα με την καλύτερη επίδοση στην πιθανή ψήφο –σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι το έχουν στο εκλογικό ραντάρ τους. Οποιος λοιπόν δηλώνει ή αισθάνεται ΠΑΣΟΚ, όποιος αναζητεί έναν εναλλακτικό πόλο μακριά από ακρότητες, γραφικότητες και λαϊκισμούς, την Κυριακή το πρωί πάει και ψηφίζει.