Η εγκύκλιος θα μπορούσε να είναι Πατριαρχική, εκδοθείσα το 1400, απευθυνόμενη προς το ποίμνιο σε όλη την επικράτεια της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ομως εξεδόθη την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών.
Και ορθώς εξεδόθη. Διότι ο Αρχιεπίσκοπος καλεί το ποίμνιο να είναι προσεκτικό όταν προσλαμβάνει προφητείες εσχατολογικές, για πολέμους, λοιμούς και συμφορές που έρχονται να δοκιμάσουν το χριστεπώνυμο πλήθος. Ο Αρχιεπίσκοπος βάλλει εναντίον ψευδοπροφητών που «αναφέρονται σε ανώνυμους γέροντες ή γερόντισσες που βρίσκονται εν ζωή, οι οποίοι προφητεύουν επικείμενες καταστροφές και πολέμους και αρκετές φορές μάλιστα θέτουν και συγκεκριμένες ημερομηνίες, και όταν δεν πραγματοποιηθούν, αντί να σιωπήσουν από ντροπή, δεν χάνουν την διάθεσή τους, αλλά θέτουν εκ νέου άλλες ημερομηνίες. Άλλοι επίσης εμφανίζουν ιερά αντικείμενα που δακρύζουν, αιμορροούν και παρουσιάζουν διάφορα άλλα έκτακτα και θαυμαστά φαινόμενα».
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο Αρχιεπίσκοπος βάλλει κατά της «Ελεύθερης Ωρας» και μερικών ακόμα τίτλων που βγάζουν κάθε μέρα στο περίπτερο trailer είτε για το τέλος του κόσμου, είτε για την επιστροφή της Κωνσταντινούπολης με συνοπτικές διαδικασίες. Στο ενδιάμεσο παρεμβάλλονται κάτι πόλεμοι, ένας λοιμός, καμιά βροχή στάχτης και πάει λέγοντας. Ο «αφορισμός» αφορά και μερικά site, κάτι σελίδες πονηρών στο Facebook κλπ. Και όπως υπενθυμίζει ο κ. Ιερώνυμος, «ο γέροντας Πορφύριος, παρατηρούσε ότι αυτά τα σημεία… δεν είναι όλα θεϊκά. Μερικά απ’ αυτά τα προκαλεί ο διάβολος μέσω των ανθρώπων». Αυτά κάνει ο ακατανόμαστος και καλώς ενημερώνεται ο λαός δια της εγκυκλίου που, ασφαλώς, λαμβάνει δημοσιότητα αντίστοιχη της βαρύτητας του περιεχομένου της.
Και εδώ είναι που σταυροκοπιέσαι. Προς Θεού, όχι για την εγκύκλιο, αλλά για το μέγεθος του πλήθους στο οποίο απευθύνεται. Γιατί συνειδητοποιείς ότι είναι μεγάλο. Χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω πιστεύουν κοινούς απατεώνες, ακολουθούν αγύρτες, καταπίνουν προφητείες, προσκυνάνε παντόφλες, κάνουν ουρά μπροστά σε εικόνες που δακρύζουν, ονειρεύονται την ημέρα που θα ανάψουν κερί στην Αγία Σοφία. Με το θυμικό τους τρομακτικά ευάλωτο και χειραγωγούμενο, γόνιμο έδαφος για να φυτέψεις φόβο, οργή, μισαλλοδοξία, αναχρονιστικές αντιλήψεις και τερατώδη ψεύδη.
Ολη αυτή η σκοταδιστική σούπα ανακατεύεται μέσα σε ένα καζάνι όπου βράζουν παραθρησκευτικές οργανώσεις με προσβάσεις σε Μητροπόλεις και κέντρα εξουσίας, βουλευτές και πολιτευτές, συμμετέχοντες, άπαντες, σε αλισβερίσια εξουσίας και οικονομικής δοσοληψίας.
Η παρέμβαση της Εκκλησίας έρχεται, ομολογουμένως, με μεγάλη καθυστέρηση. Για την ακρίβεια, άργησε κάτι δεκαετίες. Αλλά, από την άλλη, πώς να καθαρίσεις έναν κήπο που είναι γεμάτος ζιζάνια; Ωστόσο είναι εμφανής και η υστέρηση της Δικαιοσύνης. Τι κάνουν οι εισαγγελείς; Δεν τα βλέπουν όλα αυτά; Γιατί δεν έχουν τσιμπήσει ούτε έναν απατεώνα;
Ναι, φυσικά, θα κάνετε και εσείς την αναπόφευκτη σκέψη, θα πείτε ότι αυτοί που πιστεύουν την προφητεία του γέροντα για την Πόλη θα πάνε να ψηφίσουν, να συναποφασίσουν για το μέλλον της χώρας. Αυτή η παρατήρηση έχει δύο όψεις, μία θετική και μία αρνητική. Η αρνητική είναι αυτό που βλέπετε, πράγματι, υπάρχουν όλοι αυτοί και ζουν ανάμεσά μας ή εμείς ανάμεσα σε αυτούς. Η θετική όψη μας δείχνει ότι παρά το βάρος τους στην πλάτη της προόδου, εκείνη προχωρά, αργά, αλλά σταθερά.