Περνάμε στην εποχή του ριάλιτι ξανά. Του φτηνού ριάλιτι, εν προκειμένω, εκείνου που έρχεται να καλύψει τον τηλεοπτικό χρόνο με χαμηλού μπάτζετ και αμφιβόλου αισθητικής περιεχόμενο, καθώς η μυθοπλασία θα κινηθεί σε ηπιότερους ρυθμούς φέτος.
Το «Tv Queen» (Open Beyond), την πρεμιέρα του οποίου παρακολουθήσαμε την Κυριακή που μας πέρασε, έκανε την εκκίνηση αυτής της εποχής, η οποία αναμένεται να δώσει κι άλλα τηλεοπτικά υποπροϊόντα την ερχόμενη σεζόν. Το θέμα του ριάλιτι, όπως μαντεύει κανείς από τον τίτλο, είναι η εύρεση της επόμενης βασίλισσας της τηλεόρασης. Μια γυναικεία παρουσία που θα λάμψει στους τηλεοπτικούς δέκτες και θα κερδίσει τις εντυπώσεις.
Προς το παρόν, βέβαια, τις εντυπώσεις κερδίζει το σουρεαλιστικό του πράγματος. Το γεγονός ότι βλέπεις να παρελαύνουν στην οθόνη γυναίκες οι οποίες νομίζουν ότι μπαίνοντας σε αυτή τη σχολή τηλεοπτικής εξειδίκευσης με αρχηγό τον πατέρα της τηλεοπτικής «τρασίλας», Ανδρέα Μικρούτσικο, θα κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Είναι φοβερό το πόσο το πιστεύουν, ενώ όλοι γύρω τους βλέπουν τις αληθινές διαστάσεις της κατάστασης στην οποία αυτές οι γυναίκες βρίσκονται.
Μπήκαν σε ένα ριάλιτι και βασικός σκοπός των περισσότερων ριάλιτι είναι η τηλεθέαση που θα έρθει με το γαργάλημα των πιο χαμηλών ενστίκτων του τηλεθεατή. Μπορεί να καταλάβει κανείς ποια είναι αυτά, βλέποντας το πώς αντιδρά το κοινό μέσω των κοινωνικών δικτύων, σε τέτοιους είδους θεάματα. Σχολιάζει κοροϊδευτικά όσα βλέπει. Κάνει πλάκα, ειρωνεύεται και ξεφτιλίζει. Και έχει δίκιο που αντιδρά έτσι, είναι απολύτως δικαιολογημένη η αντίδραση.
Κανείς δεν μπορεί να σου πει να μην κοροϊδεύεις διαγωνιζόμενες που μπαίνουν σε ένα ριάλιτι για να εκτεθούν ανεπανόρθωτα στα μάτια των πολλών, θέτοντας τον εαυτό τους πρωταγωνιστή σε μια γελοία συνθήκη. Που τους πουλάει το παραμύθι της τηλεοπτικής βασίλισσας, ενώ στην πραγματικότητα τις πετάει αυτόματα στην κατηγορία της τηλεοπτικής ζητιάνας. Και του τηλεοπτικού κλόουν, επίσης, που προσπαθεί να καθίσει σε ένα θρόνο από κάρβουνο, κάνοντας ό,τι ανόητο του ζητήσουν και παίρνοντας στα σοβαρά παλαιολιθικές κριτικές, όπως «αυτό που έκανες μου θυμίζει παρουσίαση βίντεο YouTube, δεν έχεις τηλεοπτική στόφα».
Το «Tv Queen» είναι το αποκορύφωμα της γελοιότητας. Και έτσι όπως είναι στημένο, θυμίζει και μια τηλεόραση άλλης εποχής. Σαν να πατήσαμε το τηλεκοντρόλ και να μεταφερθήκαμε στη δεκαετία του ενενήντα, χωρίς όμως τα λεφτά και τον ενθουσιασμό της εποχής. Ένα φτωχό και μίζερο πρόγραμμα, ένα θέαμα που μυρίζει ναφθαλίνη, που σου λέει ότι θέλει να βρει το «next big thing», δηλαδή το νέο, φρέσκο πρόσωπο της τηλεόρασης. Πώς να μην το κοροϊδέψεις;
Μπορεί, βέβαια, να καθίσεις να το δεις. Γιατί είναι τόσο καλτ, που δεν μπορείς να αντισταθείς στον πειρασμό. Γιατί εκεί που λες «φτάνει, το κλείνω», εκεί εμφανίζεται μια τύπισσα που λέει συγκινημένη ότι έφυγε από το τοπικό κανάλι στο οποίο δουλεύει 17 χρόνια γιατί πείστηκε ότι αυτή είναι η ευκαιρία για καριέρα. Και μετά εμφανίζεται μια άλλη που νομίζει ότι μπορεί να παρουσιάσει τα Oσκαρ, και μετά μια άλλη που λέει ότι έχει σπουδάσει Μοριακή Βιολογία και Σκηνοθεσία στο UCLA και ο πατέρας της δουλεύει στη ΝΑSA, αλλά εκείνη αποφάσισε να πάει στο ριάλιτι της Ψωροκώσταινας να γίνει η επόμενη Ελένη Μενεγάκη.
Στην καλύτερη περίπτωση, θα γίνει ένα ακόμα αναλώσιμο πρόσωπο των πάνελ και θα βλέπει τις βασίλισσες της τηλεόρασης από τη θέση του αυλικού. Τις βασίλισσες μιας πεθαμένης τηλεόρασης. Η οποία δεν έχει ανάγκη από βασιλιάδες και πρίγκιπες, αλλά από σωτήρες. Πραγματικά ενδιαφέροντα πρόσωπα, με φρέσκες ιδέες, που θα της κάνουν ανάνηψη.