Πριν από εννέα χρόνια, το καλοκαίρι του 2014, Αλέξης Τσίπρας και Γιάνης Βαρουφάκης κολυμπούσαν μαζί στην Αίγινα και συζητούσαν το σχέδιό τους για την Ελλάδα (τους). Ο λαός αποφάσισε να το εφαρμόσουν (μαζί με τον Πάνο Καμμένο φυσικά) και το επόμενο καλοκαίρι, αυτό του 2015, δεν ήταν ιδιαίτερα καλό. Ούτε βέβαια τα επόμενα χρόνια.
Στο βιβλίο του «Ανίκητοι Ηττημένοι» (Πατάκης, 2019) ο κ. Βαρουφάκης θυμήθηκε εκείνη την ημέρα του πολιτικού πλατσουρίσματος, μια εκδοχή του όσα λένε οι άνδρες μεταξύ τους την ώρα του αυγουστιάτικου θαλασσινού μπάνιου:
«Τον Αύγουστο του 2014 κολυμπούσαμε με τον Αλέξη καμιά τριανταριά μέτρα από το Πετροκάραβο (σσ: νησίδα στον Σαρωνικό), απολύτως προφυλαγμένοι από τυχόν αδιάκριτα αυτιά. Την κουβέντα μας την οδήγησα σκόπιμα στην έννοια της εμπιστοσύνης […] “Αλέξη” είπα, προσπαθώντας να ακουστώ όσο το δυνατόν πιο αμέριμνος “ακούω ότι ο Δραγασάκης είναι πολύ κοντά στους τραπεζίτες. Και, γενικά, ότι πηγαίνει με τα νερά μας ενώ στην πραγματικότητα απεργάζεται τη διατήρηση του status quo”. Δεν απάντησε αμέσως. Κοίταξε μακριά, προς την Πελοπόννησο, και μετά γύρισε και μου είπε: “Οχι, δεν νομίζω. Είναι ΟΚ” […] Ο Αλέξης μου υποσχέθηκε ότι θα έλεγε στον Παππά να με κρατάει ενήμερο και να με συμβουλεύεται πριν από οποιαδήποτε ανακοίνωση σχετικά με το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής. Ηταν ώρα να επιστρέψουμε στη σύντροφο του Αλέξη, την Μπέτυ, και στη Δανάη, που μας περίμεναν στο μικρό αγκυροβολημένο φουσκωτό μας».
Στον πρόλογο του ίδιου βιβλίου, ο κ. Βαρουφάκης αναφέρει ότι το παράλληλο νόμισμα ήταν συμφωνημένο με τον κ. Τσίπρα ως χειρισμός της διαπραγμάτευσης:
«Κατεβήκαμε στις εκλογές (τουλάχιστον έτσι νόμισα) αποφασισμένοι να καταδείξουμε στους δανειστές την ειλικρινή µας διάθεση να κάνουμε τα πάντα για την επίτευξη έντιμης επίλυσης του ελληνικού ζητήματος διαμηνύοντάς τους, παράλληλα, ότι –ενώ σε καμία περίπτωση δεν απειλούμε µε Grexit– ήμασταν έτοιμοι, ακόμα κι εάν εκείνοι µας απειλούσαν µε Grexit, να απαντήσουμε σε επιθετικές τους κινήσεις (π.χ. κλεισίματος των ελληνικών τραπεζών) µε ανάλογα και εύλογα αντίποινα (κούρεμα ομολόγων SMP της ΕΚΤ, ενεργοποίηση παράλληλου συστήματος πληρωµών κτλ. – βλ. κεφάλαιο 4)».
«Με το πάτημα ενός κουμπιού»
Στο κεφάλαιο 4, ο ίδιος περιγράφει ένα «παράλληλο σύστημα πληρωμών βασισμένο στο TAXISnet» το οποίο, οπως επισημαίνει, εξήγησε στον κ. Τσίπρα στο διαμέρισμά του τελευταίου τον Νοέμβριο του 2014, παρουσία των κ.κ. Δραγασάκη και Παππά. Τότε, όπως και σήμερα (που είναι το ίδιο αλλά λέγεται «Δήμητρα»), ο κ. Βαρουφάκης πίστευε ότι «ένα τέτοιο σχέδιο θα ήταν χρήσιμο να υπάρχει σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης».
Το πλάνο που (λέει ότι) στη συνέχεια παρουσίασε και ως υπουργός Οικονομικών, στο υπουργικό συμβούλιο του Μαρτίου του 2015, περιελάμβανε, σύμφωνα πάντα με το βιβλίο του, ένα «παράλληλο ηλεκτρονικό-διαδικτυακό ευρώ, το οποίο, σε αντίθεση με τα “κανονικά” ευρώ, μπορεί με το πάτημα ενός κουμπιού -σε μια έκτακτη κατάσταση- να μετατραπεί σε άλλο νόμισμα».
Τότε -όπως και τώρα- υπήρχαν παντού και για όλα διαψεύσεις.
Τότε, το 2015, δεν υπήρχε υποτίθεται καμία περίπτωση να κλείσουν οι τράπεζες, οι δημοσιογράφοι μπροστά στο Μαξίμου έλεγαν ότι η συμφωνία «καθαρογράφεται» με βάση κυβερνητικές πηγές, ενώ δημοσίως ακούγαμε μέρα παρά μέρα ότι υπήρχε πρόοδος στις διαπραγματεύσεις.
Αλλά οι τράπεζες έκλεισαν και το Grexit αποφεύχθηκε τελικά γιατί όλοι εμείς, οι υπόλοιποι (που δεν μας είχαν ρωτήσει -ούτε και ενημερώσει- για το πραγματικό σχέδιο) πληρώσαμε με φόρους, εισφορές, κόψιμο του ΕΚΑΣ και σύνταξη στα 67 έτη, το τρίτο μνημόνιο. Τόσο ακριβό αποδείχτηκε αυτό που συζητούσαν, «προφυλαγμένοι από τυχόν αδιάκριτα αυτιά», Τσίπρας και Βαρουφάκης το 2014 στην Αίγινα.
Εννέα χρόνια μετά την Αίγινα, ο κ. Τσίπρας διέψευσε την πληροφορία ότι συναντήθηκε μυστικά την Πρωτομαγιά με τον κ. Βαρουφάκη στο σπίτι του στο Σούνιο. Εκανε λόγο για «fake news» και «τραμπικές μεθοδεύσεις» και πρόσθεσε κατηγορηματικά: «Δεν κάνω συναντήσεις με αρχηγούς κομμάτων στα κρυφά». Για «fake news» μίλησε σε έντονο ύφος και ο κ. Βαρουφάκης.
Πιστεύει ή δεν πιστεύει κανείς τους δύο πολιτικούς, έγινε ή δεν έγινε η φημολογούμενη συνάντηση, η διάψευση και των δύο ήταν οργισμένη και ξεκάθαρη. Και θα πρόσθετε κανείς —ειδικά από την πλευρά του κ. Τσίπρα—ότι η κατηγορηματική διάψευση ήταν και αναγκαστική.
Για δύο λόγους:
-Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αντικειμενικά μεγάλη ανάγκη τον κ. Βαρουφάκη για τη λεγόμενη «προοδευτική διακυβέρνηση»: «νικητών», «ηττημένων», «ανοχής» ή ο,τιδήποτε άλλο, εξαρτάται από το ποιον θα ρωτήσεις στην Κουμουνδούρου.
-Από την άλλη πλευρά, τη στιγμή που ο κ. Βαρουφάκης μιλάει για τυπωμένες «Δήμητρες» στη θέση του ευρώ, σκορπώντας τον τρόμο, η προοπτική συνεργασίας είναι εντελώς αδύνατο να παρουσιαστεί ανοιχτά, ακόμη κι αν υπάρχει ως σκέψη ή ακόμη και ως σχέδιο.
Επομένως, δεν έχει και τόση σημασία αν έγινε η συνάντηση στο Σούνιο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν αποκλείει τη σύμπραξη (άμεση -συγκυβέρνηση- ή έμμεση, μέσω ανοχής) με τον κ. Βαρουφάκη. Δεν έχει την πολυτέλεια να το ξεκόψει, παρότι αποκλείει προφανώς τη δραχμή (όπως και τότε).
Για τα υπόλοιπα, δόξα τω Θεώ, ο κ. Βαρουφάκης έχει αποδείξει ότι διαθέτει ταλέντο στο γράψιμο. Και ακόμη μεγαλύτερο ταλέντο στη γλαφυρή περιγραφή συναντήσεων και συνομιλιών από το παρελθόν.