Η συνέντευξη Τσίπρα στο Mega, το βράδυ της Τρίτης, για κάποιον που προσγειώθηκε μόλις στην Ελλάδα από ένα πυρηνικό καταφύγιο του Ψυχρού Πολέμου, θα ήταν μια ανάσα φρέσκου αέρα.
Eνας (σχετικά) νέος σε ηλικία, αριστερός πολιτικός, που έχει μάλιστα διατελέσει και Πρωθυπουργός, απαντά με σοβαρότητα στα ερωτήματα δύο δημοσιογράφων. «Πάλι καλά, προχώρησε λίγο η πατρίδα μου από το διχαστικό κλίμα που θυμόμουν», θα έλεγε ο άνθρωπος που έφτασε μόλις στην Ελλάδα και άνοιξε την τηλεόραση.
Και πολύ σωστά. Γιατί όντως, αν απομονώσει κανείς αυτή τη συνέντευξη, ο πολιτικός που μιλούσε κυρίως για μια απίστευτη τραγωδία, αναγνωρίζοντας μάλιστα και κάποιες ευθύνες επί της δικής του θητείας, έμοιαζε νηφάλιος. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι δεν φάνηκε να εγκρίνει ιδιαίτερα τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (πού να ψυλλιαστεί κάτι ο άνθρωπός μας μετά από τόσες ώρες ταξίδι επιστροφής από την απομόνωση του καταφυγίου), οι διατυπώσεις του ήταν μετρημένες. Ούτε αρχηγό εγκληματικής οργάνωσης αποκάλεσε κανέναν ούτε να «τελειώσει» κάποιον έμοιαζε να θέλει. Το αντίθετο: Είπε ότι έρχεται για να χτίσει και όχι για να γκρεμίσει.
Στα μάτια του ανθρώπου μας ο Τσίπρας μιλούσε ήρεμα σε δύο δημοσιογράφους, σε ένα ιδιωτικό κανάλι. Επ’ ουδενί, δηλαδή, σε ένα κανάλι που θέλησε να κλείσει για να φτιάξει ένα –τουλάχιστον– δικό του, και σε καμία περίπτωση σε έναν από τους δημοσιογράφους που έχει στοχοποιήσει μεθοδικά στο παρελθόν διά της πλαγίας (δηλαδή μέσω των social media και διάφορων «αγανακτισμένων») επειδή δεν του άρεσαν οι απόψεις του.
Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας απευθυνόταν στους νέους που ήταν ακόμα παιδιά όταν κυβέρνησε ο ίδιος και το κόμμα του αγκαζέ με τον Πάνο Καμμένο και αναζητούν τώρα μια επιλογή, όντας δικαίως οργισμένοι με την πολιτική τάξη μετά την τραγωδία των Τεμπών.
Σε κάποιον που δεν έχει ζήσει ούτε την κυβερνητική θητεία ούτε το αντιπολιτευτικό υπόδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ (όπως το υποθετικό πρόσωπο του παραδείγματός μας), η αναφορά Τσίπρα στην ανάγκη να πάμε στις κάλπες χωρίς «τοξικότητα» θα του προκαλούσε μια και μόνο εντύπωση: ότι κάποιος άλλος στο πολιτικό σκηνικό καλλιεργεί την τοξικότητα και ότι ο ίδιος, ως νέος και νηφάλιος πολιτικός, αντιστέκεται σε αυτή την τάση.
Η «μαγική εικόνα» της συνέντευξης, η προσπάθεια να «γνωρίσουν» οι νέοι και το κεντρώο ακροατήριο έναν «άλλο Τσίπρα», ύστερα από τριάμισι χρόνια αντιπολίτευσης των ύβρεων, της στοχοποίησης και των θεωριών συνωμοσίας, είναι ωστόσο δύσκολο να διατηρηθεί καιρό.
Οσο πλησιάζουμε στις εκλογές τα κόμματα αναγκαστικά θα αντιπαρατεθούν εφ’ όλης της ύλης. Και θα συγκριθούν τα πεπραγμένα τους. Αν η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να προσελκύσει τους νέους και όσους αναζητούν μια αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το κράτος δεν αποδώσει (όπως φαίνεται από τις μέχρι τώρα μετρήσεις, χάνει η ΝΔ αλλά δεν κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ), ο πειρασμός να επιστρέψει στην ακραία γλώσσα μπορεί να μετατραπεί σε αναγκαιότητα.
Ιδίως όταν σύμφωνα με τα ποιοτικά στοιχεία της MRB, οι οπαδοί του κόμματος Κασιδιάρη τον θεωρούν μια καλή επιλογή, όπως και τον κ. Βελόπουλο, αν το κόμμα τους δεν συμμετάσχει στις εκλογές.