Η γραφικότητα έλκει τα φώτα, είναι γνωστό. Δεν ξέρω πώς έφτασε να συμβαίνει, αλλά συμβαίνει. Είμαστε γραφικο-λάτρεις, να μου επιτραπεί ο νεολογισμός. Μη δούμε γραφικό άτομο, γραφική δήλωση, γραφική πράξη, αμέσως να τα κάνουμε διάσημα μέσα σε μια μέρα. Οπως αυτή την κυρία που χοροπηδούσε με μανία πάνω από τις μάσκες, θέλοντας να δείξει την αντίθεσή της.
Η εν λόγω κυρία, βέβαια, και βασικά το στιγμιότυπο που έπιασε ο φακός στο χοροπηδητό ποδοπάτημά της, είναι ένα αριστούργημα σουρεαλισμού, που δικαίως τσίγκλησε την προσοχή του κόσμου και την έκανε viral meme. Οι γονείς -αρνητές της μάσκας, όμως, που κατέφθασαν στα σχολεία την ημέρα της έναρξης έτοιμοι να επαναστατήσουν στις πλάτες των παιδιών τους και των παιδιών των συμπολιτών τους, είναι ένας σκέτος παραλογισμός.
Δυστυχώς, όμως, αυτόν τον παραλογισμό περίμεναν οι κάμερες έξω από τα σχολεία για να απαθανατίσουν. Αυτόν τον παραλογισμό πλησίασαν οι ρεπόρτερ με τα μικρόφωνά τους και του έδωσαν φωνή να μιλήσει στο πανελλήνιο, να δηλώσει την παρουσία, τη θέση και τη γνώμη του. Αυτόν τον παραλογισμό βλέπουμε να μονοπωλεί το ενδιαφέρον. «Τα ευτράπελα της έναρξης των σχολείων», γράφουν οι περισσότεροι τίτλοι των δημοσιευμάτων. Και κάπου εκεί μέσα, στα ευτράπελα, στριμώχνουν και τα υπόλοιπα, τα κανονικά, σε μια παράγραφο των πέντε γραμμών – και πολύ σας λέω.
Δεν είναι λίγα τα κανονικά, όμως. Χιλιάδες γονείς παρέδωσαν τη Δευτέρα τα παιδιά τους στα σχολεία με μάσκες, κατανοώντας ότι αυτός είναι ο κανόνας και πρέπει να τον ακολουθήσουν. Τους είδαμε πουθενά όλους αυτούς; Ολη την ώρα τους άλλους βλέπουμε, τους πέντε-δέκα επαναστάτες του παραλόγου. Εκεί εστίασαν οι κάμερες και τα μικρόφωνα.
Πατέρας δύο παιδιών Δημοτικού, συνδέεται ζωντανά με πρωινή εκπομπή. Αρχίζει να λέει ακαταλαβίστικα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει γιατί δεν θέλει να φορέσει στα παιδιά μάσκα. Στα οποία, προφανώς, δεν επετράπη η είσοδος στο σχολείο κι έχουν μείνει εκτός. Ο πατέρας τους, βέβαια, έχει βρει λύση και για τις απουσίες που θα πάρουν εξαιτίας του: «Το πολύ πολύ να μην πάνε ένα χρόνο σχολείο τα παιδιά. Να δούμε όμως τότε πώς θα είναι τα παιδιά που θα φοράνε ένα χρόνο μάσκα» λέει.
Ο συγκεκριμένος πατέρας και μερικοί ακόμα γονείς της ιδίας συνομοταξίας, που επιμένουν να πίνουν νερό από το μολυσμένο πηγάδι, θεωρώντας βλάκες όλους τους υπόλοιπους που δεν το κάνουν, ήταν η ατραξιόν της μέρας. Οι απόλυτοι πρωταγωνιστές των ζωντανών συνδέσεων από τα σχολεία που άνοιξαν τις πύλες τους σε αυτή την περίεργη, χωρίς οδηγίες χρήσης, σχολική χρονιά. Οπου γονιός αρνητής, όπου παιδί χωρίς μάσκα, να σου και η κάμερα από δίπλα για δηλώσεις.
Χωρίς τις κάμερες, θα ήταν απλώς οι δυο-τρεις γραφικοί του χωριού. Με τις κάμερες, όμως, και την προσοχή όλη στραμμένη επάνω τους, αποκτούν έναν δυσανάλογο όγκο έναντι του φυσιολογικού. Η δική τους φωνή ακούγεται και αναπαράγεται περισσότερο, καλύπτοντας τις υγιείς φωνές. Είναι οι εξαιρέσεις που καπελώνουν τον κανόνα.
Και για να πάω και στο ζητούμενο: πόσο βοηθά την κατάσταση όλο αυτό; Βγαίνει κάτι καλό από τον παραμορφωτικό φακό της δημοσιότητας που κάνει το γραφικό και το αφύσικο υπερμεγέθη; Βλέπουμε τους αρνητές της μάσκας, εν προκειμένω, και λέμε «κοίτα να δεις τι ανοησίες λένε όλοι αυτοί, ας κάνουμε το σωστό»; Κάποιοι το λέμε, όχι όλοι όμως. Κάποιοι το παίρνουν κι αλλιώς.
Θέλω να πω, μήπως η έντονη προβολή της γραφικής αντίληψης ορισμένων γίνεται αιτία να βρίσκει η γραφικότητά τους περισσότερους μιμητές;
ΥΓ. Εχω την εντύπωση ότι οι περισσότεροι ξέρουμε την απάντηση.