Με όρους βιολογίας οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ είναι φυσιολογικές. Ενας οργανισμός προσπάθησε να απαλλαγεί από το παράσιτο που βρήκε εξασθενημένο σώμα και αναζήτησε εκεί ξενιστή. Λογικό. Σιγά μην αφήσουν έναν περαστικό, έναν ξένο, που δεν έχει βάλει ρετσίνα στο στόμα του, να τους πάρει τα εκατομμύρια της επιχορήγησης και το κτίριο μεσοτοιχία με την Ακρόπολη.
Επίσης με πολιτικούς όρους, η εκπαραθύρωση του Κασσελάκη είναι απολύτως συμβατή με τα ήθη της Αριστεράς. Σε άλλους καιρούς θα είχαν ξεμπερδέψει μαζί του με πιο απλές διαδικασίες. Και θα του έμενε και η ρετσινιά του προδότη.
Εννοείται ότι τα γεγονότα αντιστοιχούν και στην ιδιοσυστασία του ΣΥΡΙΖΑ, στην ίντριγκα, στο ένστικτο του αδίστακτου που δεν θα τηρήσει ούτε τα προσχήματα για να πετύχει τον στόχο του. Εχουν, δηλαδή, το πρόσωπο του Τσίπρα. Δέχονται ως υποψήφιο τον Γκλέτσο, που θέλει να φέρει ιερόδουλες για τους μετανάστες, και όχι τον Κασσελάκη. Αφαιρούν από τη βάση το δικαίωμα επιλογής. Φανταστείτε τώρα να πάνε οι οπαδοί του Κασσελάκη και να ψηφίσουν Γκλέτσο.
Οι ίδιοι τώρα οργίζονται. Λένε ότι το κομματικό κατεστημένο δεν σεβάστηκε την απόφαση της βάσης που τον εξέλεξε πρόεδρο με μεγάλη πλειοψηφία. Ε, και; Στο δημοψήφισμα ανέτρεψαν την απόφαση ενός λαού, αφού προηγουμένως τον έσυραν στα όρια του διχασμού, θα είχαν τώρα πρόβλημα με τη βούληση της βάσης; Η βάση είναι πελάτες. Το μαγαζί το «τρέχουν» άλλοι. Και δεν θα το χάσουν από έναν τυχαίο τύπο που είδε φως και ανέβηκε.
Ασφαλώς όλα αυτά που έγιναν, γίνονται και θα γίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, προσφέρονται και για μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Βλέπεις, δηλαδή, εκείνους που μιλάνε για ηθική και αξίες να γίνονται γλοιώδεις με φιδίσιες γλώσσες που πετάνε δηλητήριο. Ακούς αυτούς που μας κουνούσαν το δάχτυλο με την κάθε λέξη του Συντάγματος, που πήραν τη χώρα στα χέρια τους στις πιο κρίσιμες στιγμές, να ξεκατινιάζονται σαν πρωταγωνιστές ριάλιτι. Τους παρατηρείς και βλέπεις το αληθινό τους μπόι. Αντε τώρα να βγουν αυτοί και να σου μιλήσουν για τους αγώνες και τα προτάγματα της Αριστεράς. Θα πνιγείς από τα χάχανα.
Κατά μία εκδοχή ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς το τέλος που του αξίζει. Πολιτεύθηκαν με χολή και εχθροπάθεια, διαλύονται ακριβώς με αυτόν τον τρόπο. Το ξέρουν όλοι. Γι’ αυτό και το θέμα τους είναι τα λεφτά της επιχορήγησης και η σφραγίδα του κόμματος. Πολιτικά, πολλά από τα πρόσωπα της ιλατροτραγωδίας έχουν ξοφλήσει. Η μετοχή τους δεν κάνει ούτε για ταπετσαρία πάνω στην οποία θα βάλουν το κάδρο με τον Τσίπρα.
Τι θα γίνει από εδώ και πέρα;
Ο Κασσελάκης δίνει ραντεβού στο συνέδριο. Θα του απαγορεύσουν την είσοδο. Μέχρι το συνέδριο, που αργεί, θα έχουν αποψιλώσει το κόμμα από κάθε ίχνος του Κασσελάκη. Και αν δεν γίνει κάτι θεαματικό, θα πορευτούν προς τη γραφικότητα με πρόεδρο τον Πολάκη. Τι θα κάνει ο Κασσελάκης; Μήπως να φτιάξει κόμμα; Θα τον ακολουθήσουν βουλευτές; Επιχειρηματίας είναι ο άνθρωπος, δύσκολα θα ρίξει τα λεφτά του σε μια χαμένη υπόθεση. Οταν με το καλό ηρεμήσει, μπορεί να καταλάβει ότι η πραγματική ζωή είναι στο Μαϊάμι. Εδώ ήταν μια περιπέτεια που δεν πήγε και τόσο καλά.