Στην ομιλία του την Κυριακή το βράδυ στο Ζάππειο, για τα 49 χρόνια από την 3η Σεπτέμβρη, ο Νίκος Ανδρουλάκης προσδιόρισε ως καθοριστική πολιτική μάχη για το ΠΑΣΟΚ τις επόμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές και ως πρόκριμα για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Αυτός το έθεσε έτσι, αυτός όρισε και τον πήχη. Βασική επιδίωξή του, λοιπόν, είναι να καταγράψει σημαντική άνοδο σε εκλεγμένους δημάρχους, να πάρει ίσως μία ή δύο περιφέρειες και γενικά το συνολικό αποτέλεσμα να δίνει τη σαφή εικόνα πως έχει αυξημένη δυναμική και είναι η δεύτερη πολιτική δύναμη στην κοινωνία.
Με ποιους όρους, όμως, δίνει αυτή τη μάχη το ΠΑΣΟΚ; Συντεταγμένα και δυναμικά, με όλες τις δυνάμεις του, ή με προσωπικές στρατηγικές πολλών στελεχών του, όπως δείχνουν αρκετές περιπτώσεις σε όλη την Ελλάδα, εμφανίζοντας εικόνα σύγχυσης, εσωκομματικών προστριβών και κομματικής απειθαρχίας;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Κατά τη διάρκεια της διπλής εκλογικής μάχης του Μαΐου και του Ιουνίου, διατυπώθηκαν μεμονωμένες απόψεις εντός του ΠΑΣΟΚ για τη στρατηγική των εκλογών στην Αυτοδιοίκηση, οι οποίες μετά την οριστικοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος (11,5%) πύκνωσαν, λόγω της πίεσης του χρόνου και πήραν τη μορφή άτυπων συζητήσεων, χωρίς να συνεδριάσουν δηλαδή τα κομματικά όργανα, γεγονός που προκάλεσε εμφανή δυσαρέσκεια σε πολλά στελέχη. Εν τούτοις κατέληξαν ως βασική γραμμή στην αυτόνομη κάθοδο υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ στις 13 περιφέρειες και τους 7-8 μεγάλους δήμους τη χώρας για να δοθεί σαφές το πολιτικό μήνυμα και το στίγμα του ΠΑΣΟΚ.
Έτσι αποφασίστηκε, με εσωκομματικές παλινωδίες και έντονες ζυμώσεις σε ορισμένες περιπτώσεις, να δοθεί κεντρική στήριξη στους Γιάννη Σγουρό για την Περιφέρεια Αττικής, Σταύρο Αρναουτάκη για την Κρήτη, Χρήστο Παπαστεργίου για την Κεντρική Μακεδονία, Γεωργία Ζεμπιλιάδου για την Δυτική Μακεδονίας Στέφανο Ζούμπα για την Ηπειρο, Νικηφόρο Παπανικόλα για το Νότιο Αιγαίο, Δημήτρη Κουρέτα για τη Θεσσαλία, Βάσω Χοχλάκα για τον Βόρειο Αιγαίο, Σπύρο Σκιαδαρέση, για τη Δυτική Ελλάδα, Μαρία Δρυ για τα Ιόνια Νησιά, Λουκά Αποστολίδη για τη Στερεά Ελλάδα και Εύβοια, Δαμιανό Καγκελίδη για την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και Δημήτρη Κουτσούλη για την Πελοπόννησο.
Ομως άλλες είναι οι βουλές αρκετών κομματικών παραγόντων ανά την Ελλάδα οι περισσότεροι εκ των οποίων, για όσους γνωρίζουν την ανθρωπογεωγραφία, υποστήριξαν τον Νίκο Ανδρουλάκη στη μάχη για την ηγεσία του κόμματος. Σήκωσαν τώρα «αντάρτικο» και είτε προκρίνουν το ατομικό και προσωπικό τους συμφέρον από την επιτυχία του κόμματος είτε διαφωνούν ανοικτά με συγκεκριμένες επιλογές, στηρίζοντας υποψηφίους άλλων κομμάτων.
Για παράδειγμα, η υποψηφιότητα Κατσούλη στη Πελοπόννησο έχει προκαλέσει αναστάτωση, συγκρούσεις και ρήξεις, με ομάδα στελεχών όχι μόνο να αρνείται να την υποστηρίξει αλλά να συμμετέχουν ορισμένοι εξ αυτών στο ψηφοδέλτιο του Πέτρου Τατούλη. Αποκορύφωμα η ανοικτή καταγγελία του Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου, ο οποίος καυτηρίασε τη συμπεριφορά τους δημόσια και γνωστοποίησε στη Χαριλάου Τρικούπη τη διαμαρτυρία του.
Αντίστοιχα, στη Στερεά Ελλάδα και Εύβοια η υποψηφιότητα – λύση ανάγκης της τελευταίας στιγμής, του Λουκά Αποστολίδη, πρώην υφυπουργού και βουλευτή Βοιωτίας, δεν βρίσκει ανταπόκριση σε αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που υποστηρίζουν ανοικτά τον νυν Περιφερειάρχη της ΝΔ, Φώτη Σπανό.
Ανάλογα φαινόμενα εμφανίζονται σε ορισμένους μεγάλους και μικρούς δήμους ανά την Ελλάδα όπου το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται διασπασμένο, με τη Χαριλάου Τρικούπη να αποφεύγει να δώσει υποστήριξη σε συγκεκριμένο υποψήφιο. Πρόκειται, για να είμαστε δίκαιοι, για καταστάσεις που συμβαίνουν κάθε φορά σε αυτοδιοικητικές εκλογές και σε όλα τα κόμματα όμως για το ΠΑΣΟΚ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία επειδή «τραυματίζει» την εικόνα συνοχής και δυναμικής που θέλει να δώσει ο Νίκος Ανδρουλάκης, στον οποίο, εκ των πραγμάτων, αντανακλάται το όποιο κόστος.