O Χρήστος Σπίρτζης μίλησε για στιγμές ιστορικές για τη Θεσσαλονίκη. Ο Γιάννης Μυλόπουλος είπε ότι ο πρώτος συρμός του Μετρό Θεσσαλονίκης μπήκε στις ράγες –δεν είπε βέβαια σε ποιες ράγες αλλά τέλος πάντων, ράγες να ‘ναι και ό,τι να’ ναι. Ο Στέλιος Παππάς μιλούσε ενθουσιασμένος στο κινητό. Και η Κατερίνα Νοτοπούλου φωτογραφιζόταν με αυτό το περίεργο βλέμμα τού κάτι-πρέπει-να-κάνω-αλλά-δεν-ξέρω-τι.
Δέκα ημέρες πριν τις εκλογές, η κυβέρνηση έστησε μια ακόμη επικοινωνιακή φιέστα για το Μετρό της Θεσσαλονίκης, φιλοδοξώντας προφανώς να ανακηρυχθεί σε Σεργκέι Μπούμπκα των εγκαινίων: όπως ο μέγας σοβιετικός επικοντιστής ανέβαζε το παγκόσμιο ρεκόρ πόντο-πόντο, η κυβέρνηση θα κάνει εγκαίνια για κάθε εκατοστό προόδου του έργου.
Τον Δεκέμβριο ήταν ο Αλέξης Τσίπρας που εγκαινίασε τον σταθμό «Σιντριβάνι» –αφού έπεσε κράξιμο τα «εγκαίνια» χαρακτηρίστηκαν «επιθεώρηση»– μπροστά σε μουσαμάδες που αναπαριστούσαν εκδοτήρια. Τώρα έγιναν τα «αποκαλυπτήρια» μερικών βαγονιών που ήρθαν και που αν όλα πάνε καλά, θα αρχίσουν να εξυπηρετούν τους πολίτες και τους επισκέπτες της πόλης στο τέλος του 2020.
Σε αυτό το μεσοδιάστημα, μέχρι τις εκλογές έστω, θα πρέπει να αναμένουμε και άλλα εγκαίνια, ανάλογα με τις επικοινωνιακές ανάγκες των τοπικών κυβερνητικών στελεχών. Ηρθε ένα καινούργιο τιμόνι; Αποκαλυπτήρια. Ηρθε το χαρτί για τα εισιτήρια; Φιέστα δίπλα στις παλέτες. Μπήκε η τελευταία βίδα στις ράγες; Πυροτεχνήματα. Πάντα με τον Σπίρτζη και τη συντροφιά του να χαμογελούν πασίχαροι σε σκηνοθετημένες πόζες σοσιαλιστικού μεγαλείου, απλώς αντί για «say cheese», ο φωτογράφος θα τους ζητά να λένε «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη».
Αυτή τη φορά την επικοινωνιακή ανάγκη είχε πρώτον η κυβέρνηση εν όψει ευρωεκλογών και δεύτερον η Νοτοπούλου εν όψει δημοτικών – η υποψήφια δήμαρχος εμφανίστηκε στην εκδήλωση ενώ δεν έχει κανέναν θεσμικό ρόλο, εκτός και αν το να είσαι το πολιτικό pin up του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης συνιστά ρόλο.
Ολα βέβαια έχουν ένα όριο, ακόμα και η τέχνη της σκηνοθεσίας ευτυχισμένων στιγμών. Και αυτό το όριο ξεπεράστηκε όταν η παρέα των Σπίρτζη, Νοτοπούλου, Παππά και Μυλόπουλου φωτογραφήθηκαν καθισμένοι στις θέσεις ενός βαγονιού για να εικονογραφήσουν την πρώτη τους «βόλτα», ενώ από πίσω τους το σκηνικό ήταν ακίνητο. Είναι το όριο όπου η προπαγάνδα γίνεται παρωδία. Οπου σταματάς να εκνευρίζεσαι και αρχίζεις να γελάς.
Αλλωστε αυτή η σκηνή, με το κουαρτέτο της χαράς να κάνει ότι ταξιδεύει σε ένα ακίνητο τρένο δεν είναι καινούργια –στην Τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση, προφανώς ούτε και στην πολιτική επικοινωνία. Το είχαν περιγράψει πρώτοι οι δημιουργοί του «Ακρως τρελό και απόρρητον».
Καταπληκτική παρωδία και αυτή, αλλά πλέον είναι μάλλον ξεπερασμένη μπροστά στα έργα που φτιάχνει ο Σπίρτζης…