Πρέπει να είναι η εισβολή που έχει διαφημιστεί περισσότερο από κάθε άλλη. Τα παγκόσμια μέσα μετρούν καθημερινά αντίστροφα, αλλά η περιβόητη χερσαία επέμβαση του Ισραήλ στη Γάζα, μένει ακόμα σχέδιο επί χάρτου. Κι όσο περνούν οι ώρες, μοιάζει περισσότερο να απλώνεται σαν μαύρη απειλή πάνω από τη Λωρίδα Γάζας, παρά ρεαλιστική επιλογή. Μια προαναγγελία θανάτου, σαν τον μαρτύριο της σταγόνας. Προκειμένου, μαζί με τους Παλαιστίνιους, να καμφθούν και οι τρομοκράτες της Χάμας.
Δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία. Οι Ισραηλινοί θα απαντούσαν με κάθε δυνατό τρόπο στην τραγωδία της 7ης Οκτωβρίου. Ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις η αντεπίθεση κόντρα σε αυτούς που θέλουν να τους αφανίσουν λαμβάνει χαρακτηριστικά εγγενούς και συλλογικού αιτήματος. Τώρα, όμως, και όσο ο στρατιωτικός κλοιός σφίγγει γύρω από την Γάζα, εγείρονται αρκετά ερωτήματα τόσο για τους στόχους, όσο και για τα πιθανά αποτελέσματα μιας χερσαίας επέμβασης.
Πράγματι, ποιος είναι ο αντικειμενικός στόχος μιας ισραηλινής εισβολής στη Γάζα; Η κατάληψή της; Το ανελέητο κυνήγι της Χαμάς; Πού ακριβώς θα επιδιώξουν να πολεμήσουν οι επίλεκτες και μη δυνάμεις του πασίγνωστου πλέον IDF; Στα τούνελ και τους παγιδευμένους με νάρκες δρόμους; Γύρω από τους οποίους θα είναι ακροβολισμένοι εκατοντάδες ελεύθεροι σκοπευτές; Σε έναν τόσο πυκνά δομημένο και κατοικημένο αστικό ιστό, με πανομοιότυπα κτήρια και σωρούς από γκρέμια, δύσκολα ξεχωρίζει κανείς ποιος είναι ποιος. Ακόμα και ένα παιδί ή ένας έφηβος μπορεί να είναι ο χειρότερος εχθρός σου. Δεν είναι καθόλου λίγα τα παραδείγματα όπου φαινομενικά σιωπηρές πόλεις έχουν γίνει μαζικοί τάφοι άριστα εξοπλισμένων στρατών. Μετά τις εκατόμβες των νεκρών στα κιμπούτς και στο μουσικό φεστιβάλ, πόσες ακόμα απώλειες μπορεί να μεταβολίσει η ισραηλινή κοινωνία;
Αν, όμως, κάτι λειτουργεί αυτή την ώρα ως το χειρότερο διαβρωτικό για τους Ισραηλινούς είναι η ομηρεία των περίπου 200 ομοεθνών τους. Μιλάμε για ένα λαό που μπορεί να μην είναι πολεμοχαρής, είναι όμως συνηθισμένος να ζει σε πολεμικές συνθήκες. Δεν αντέχει, όμως ούτε στη σκέψη ότι γυναίκες και μικρά παιδιά βρίσκονται στα χέρια της Χαμάς. Θα παραμείνει για χρόνια απόκοσμα συγκλονιστική η αφήγηση του πατέρα, ο οποίος σχεδόν ανακουφίστηκε όταν έμαθε ότι η 8χρονη κόρη του είναι νεκρή. Το προτιμούσε, από το να είναι ζωντανή δέσμια των τρομοκρατών. Η συστράτευση, λοιπόν, στην οριογραμμή της Γάζας, λειτουργεί σε ένα βαθμό ως επιπλέον μοχλός πίεσης μήπως και απελευθερωθούν κάποιοι ακόμα άμαχοι κρατούμενοι. Αν πάντως κρίνει κανείς από το γεγονός ότι έως τώρα μόλις δύο γυναίκες έχουν επιστρέψει από το σκότος της άλλης πλευράς, τότε δεν μπορεί να είναι καθόλου αισιόδοξος.
Εκτός βέβαια από την πίεση, η εικόνα χιλιάδων στρατιωτών και εκατοντάδων αρμάτων μάχης και πυροβόλων με το δάχτυλο στη σκανδάλη, λειτουργεί συσπειρωτικά για το λαό του Ισραήλ και μεταδίδει την εικόνα ότι η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να πάρει πίσω τους απαχθέντες. Τη μία μέρα είναι ο ίδιος ο Νετανιάχου αυτός που εμψυχώνει την πρώτη γραμμή. Την επόμενη είναι ο υπουργός Άμυνας, ο οποίος με πύρινους λόγους υπόσχεται την εξαφάνιση της Χαμάς: «Τα μέλη της, είτε θα πεθάνουν, είτε θα παραδοθούν άνευ όρων. Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει. Θα εξαλείψουμε την οργάνωση της Χαμάς και θα διαλύσουμε όλες τις δυνατότητες της».
Οι άμαχοι Παλαιστίνιοι είναι τρομοκρατημένοι, είτε ακούνε τις λεκτικές απειλείς, είτε όχι. Είτε γνωρίζουν ότι ο στρατός του Ισραήλ αναπτύσσεται στην οριογραμμή, είτε το αγνοούν. Κι αυτό διότι κάθε βράδυ δέχονται δεκάδες αν όχι εκατοντάδες πυραυλικές επιθέσεις. Είτε από το έδαφος, είτε από μαχητικά που πετούν πάνω από τη Γάζα. Το μαρτύριο της σταγόνας που υπόκεινται, πλαισιώνεται από ένα ξεκάθαρο τελεσίγραφο: Αποχωρήστε το συντομότερο από την πόλη της Γάζας προς το νότο, προκειμένου να προστατευθείτε. Δεν είναι τόσο το ενδιαφέρον των Ισραηλινών για τους άμαχους Παλαιστίνιους, όσο το ότι επιδιώκουν να αδειάσει κατά το δυνατόν ο αστικός ιστός. Αφενός για να μπορούν οι ισραηλινές δυνάμεις να δράσουν σχετικά ελεύθερα, αφετέρου για να μειώσουν τους παράγοντες κινδύνου που μπορούν να ξεπηδήσουν στο πεδίο μάχης.
«Να περιμένετε εκπλήξεις», προειδοποιούν οι επιτελείς του IDF τους στρατευμένους. Θυμίζει την υπόσχεση του Τσόρτσιλ στους συμπατριώτες του εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για «αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα». Το δίλημμα για την ισραηλινή κυβέρνηση εθνικής ενότητας είναι ξεκάθαρο. Ακόμα πιο εκκωφαντικές είναι οι πιέσεις της διεθνούς κοινότητας και δη των Αμερικανών, προκειμένου η χερσαία εισβολή να ματαιωθεί. Οι Ισραηλινοί, όμως, δεν συνηθίζουν να ακούνε τρίτους παράγοντες- ειδικότερα όταν έχει θιγεί η εθνική υπερηφάνεια τους και απειλείται η ύπαρξη τους.