Οποιος δεν πιστεύει ότι υπάρχει πανεπιστήμιο του δρόμου, δεν έχει παρά να διαβάσει δύο φράσεις του ιδρυτή της αυτοδιαχειριζόμενης ομάδας «Ο Aλλος Ανθρωπος» Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου. Γεννημένος το 1964 στο Αιγάλεω, κλασικός πολυτεχνίτης, αφού έχει εργαστεί ως σερβιτόρος, βοηθός μικροβιολόγου, πωλητής μοτοσικλετών κ.ά., ο Πολυχρονόπουλος είπε «δεν θα λειτουργήσω σαν πλυντήριο συνείδησης» και «δεν θα υπηρετήσω το ξέπλυμα ενοχών». Στη λογική ότι για να μετέχει κάποιος στην προσπάθεια, τα λεφτά δεν αρκούν, αλλά πρέπει μπει στην κουζίνα. Να σερβίρει, να μαγειρέψει και να καθαρίσει.
Αρχές που πήγαν περίπατο, όπως φαίνεται από τους τραπεζικούς λογαριασμούς στους οποίους μπορούσαν ανώνυμα να κατατεθούν χρήματα. Το αντίστροφο των μανδαρίνων του Μανώλη στον Κλέωνα στο «Μια ζωή την έχουμε»: «Αν σου πουν ότι τώρα, εδώ στην Αθήνα, θα πατήσεις ένα κουμπί και την ίδια στιγμή στα βάθη της Κίνας θα πεθάνουν τρεις χιλιάδες μανδαρίνοι, αλλά εσύ θα γίνεις πάμπλουτος, το πατάς το κουμπί;». «Αν σου πουν ότι αν πατήσεις αυτό το μικρό κουμπάκι στον λογαριασμό, θα σωθεί ένα παιδάκι στην Αφρική ή θα φάει ένας πεινασμένος στην κοινωνική κουζίνα του Κώστα Πολυχρονόπουλου, το πατάς;». Το πατάς. Και με ένα ταλιράκι έχεις μια συνείδηση λευκότερη από τα λευκά.
Οι οργανώσεις φιλανθρωπίας είναι ό,τι πλησιέστερο στους μοναχούς του 13ου αιώνα. Με το προνόμιο να μπορούν να μοιράζουν συγχωροχάρτια και σε θρήσκους και σε άθεους.
Η απόφαση για τη βράβευση του Πολυχρονόπουλου από την Κατερίνα Σακελλαροπούλου σηκώνει συζήτηση. Η ΠτΔ δεν έχει νόημα να βραβεύει μόνο «ασφαλείς» υποψηφίους. Ανάμεσα στους σωτήρες αστυφύλακες, τους ερευνητές της Ιστορίας και τους πρωτοπόρους γιατρούς, όλο και θα εμφανιστεί κάποια off-beat υποψηφιότητα. Του μαγκιόρικου παιδιού της πιάτσας, που κινητοποιήθηκε την εποχή των Αγανακτισμένων και ακόμα και σήμερα αρνείται να ενταχθεί στο κατεστημένο, φορώντας τη μαύρη στολή και το τζόκεϊ στο Προεδρικό Μέγαρο. Μόνο που η βράβευση φέρνει και την καταξίωση:
«Ποιοι είναι αυτοί, λες να τα τσεπώνουνε;».
«Πλάκα κάνεις; Αυτόν τον έχει βραβεύσει η Σακελλαροπούλου και μοίραζε φαγητό στην υπαίθρια κουζίνα».
Αν είναι να κάνεις λάθος, τουλάχιστον κάνε το προς το καλό. Αν μπορείς όμως να το αποφύγεις, ακόμα καλύτερα.