Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ επέλεξαν να λύσουν το Μακεδονικό και (αν τα καταφέρουν) μπράβο τους! Το έκαναν με λάθος τρόπο, δηλαδή για να σπείρουν καινά δαιμόνια στη ΝΔ; Είναι ηλίου φαεινότερον. Δεν το κατάφεραν. Αλλά πέτυχαν ένα μεγαλύτερο κατόρθωμα, άθελά τους. Διέλυσαν τον συγκυβερνήτη τους Πάνο Καμμένο, προσφέροντας μεγάλη υπηρεσία στην πολιτική μας ζωή! Αθελά τους, αλλά έγινε!
Οσοι λένε ότι, αν ο Τσίπρας είχε χειριστεί διαφορετικά το θέμα, θα περνούσε η Συμφωνία ευκολότερα, έχουν εν μέρει δίκιο. Δηλαδή, αν ο Τσίπρας ενημέρωνε εξαρχής διεξοδικά και με συναινετική διάθεση τα κόμματα, αν ζητούσε την υποστήριξη πρώην πρωθυπουργών με σαφέστατη προδιάθεση προς τη λύση, όπως ο Κώστας Σημίτης και ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά και ο Κώστας Καραμανλής, που έφτασε κοντά σ’ αυτήν, αν φώναζε στο Μέγαρο Μαξίμου πρώην υπουργούς Εξωτερικών όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μπορεί οι συσχετισμοί σήμερα να ήταν διαφορετικοί και η Συμφωνία να περνούσε με μεγάλη άνεση.
Ας το ξεκαθαρίσουμε. Δεν επρόκειτο ποτέ η ΝΔ να συνταχθεί με την Συμφωνία των Πρεσπών. Παρά την εκπεφρασμένη θέση τόσο του Κυριάκου Μητσοτάκη όσο και της Ντόρας Μπακογιάνη υπέρ της σύνθετης ονομασίας, η ΝΔ θα υφίστατο μεγάλους κλυδωνισμούς, αν την αποδέχονταν. Οι «μακεδονομάχοι» της, παλιοί και νέοι, με προεξάρχοντα τον Αντώνη Σαμαρά, δεν θα το επέτρεπαν, από τη στιγμή μάλιστα που ο Καμμένος και άλλα ακροδεξιά γκρουπούσκουλα καβάλησαν τον Βουκεφάλα.
Η ΝΔ, λοιπόν, βγαίνει έξω από τους υπολογισμούς. Θα ήταν, έτσι κι αλλιώς, απέναντι. Το μεγαλύτερο λάθος του Τσίπρα έγινε απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και στο Ποτάμι, δύο κόμματα που δεν είχαν -και τώρα πια δεν έχουν κανένα- λόγο να αντιταχθούν στην Συμφωνία των Πρεσπών.
Όμως, με «αν» δεν γράφεται η Ιστορία. Αυτά έγιναν, τα έκανε ο Τσίπρας. Αλλά το μεγάλο γεγονός είναι μπροστά μας. Η Συμφωνία των Πρεσπών έρχεται οσονούπω στη Βουλή. Και εδώ μας ενδιαφέρει η στάση των δύο μικρών συστημικών κομμάτων του κεντρώου, φιλελεύθερου και κεντροαριστερού χώρου, του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού.
Το ΚΙΝΑΛ, με μόνη απόφαση της προέδρου του (τα άλλα πέντε μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου του έχουν ταχθεί υπέρ της Συμφωνίας) αποφάσισε να την καταψηφίσει. Αχρείαστο λάθος για προφανέστατους λόγους. Όμως, δεν είχε κανένα λόγο να ταυτιστεί με την ΝΔ. Και η μετωπική με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πειστική δικαιολογία ειδικά σ’ αυτό το θέμα. Μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, η Φώφη Γεννηματά έκανε μια επιβαλλόμενη, μικρή, διόρθωση. Ξεκαθάρισε ότι στην επικείμενη ψηφοφορία για την Συμφωνία των Πρεσπών δεν τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας. Επομένως (πρέπει να) είναι αυτονόητο ότι ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ θα ψηφίσει υπέρ της Συμφωνίας. Η διόρθωση πρέπει να ολοκληρωθεί. Αλλωστε και άλλα στελέχη του κόμματος θεωρούν την Συμφωνία θετική εξέλιξη.
Το Ποτάμι, αφού πέρασε σοβαρούς κλυδωνισμούς στην ψήφο εμπιστοσύνης, επανέρχεται στην κοίτη του. Αφού η κυβέρνηση δεν έπεσε, ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν έχει κανένα λόγο να πετάξει στα σκουπίδια όσα θετικά έχει πει για την Συμφωνία των Πρεσπών. Ο Θεοδωράκης, ο Λυκούδης και ο Μαυρωτάς δεν έχουν κανένα λόγο να δικαιώσουν τους τυχοδιωκτισμούς των Ψαριανών, που προσεύχονται να τους καλέσει ο Μητσοτάκης(έχει, άραγε, κανένα λόγο;). Αν σκοπεύουν να ξανακατεβούν στις εκλογές ως Ποτάμι, δεν θα διαπράξουν το βαρύ πολιτικό λάθος -που οδηγεί και σε προσωπική τους απαξίωση- να μην πουν «ναι» σε μια Συμφωνία που τη θεωρούν αναγκαία και το έχουν πει άπειρες φορές. Αλλωστε, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο Μητσοτάκης(και όχι τα φερέφωνα του Σαμαρά) θα ήθελαν να καταψηφίσει το Ποτάμι και να κινδυνεύσουν να σκάσει η Συμφωνία στα δικά τους χέρια.
Εν κατακλείδι: το ΚΙΝΑΛ και το Ποτάμι έκαναν το αυτονόητο καταψηφίζοντας την πρόταση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Η κυβέρνηση δεν έπεσε. Τώρα πια δεν έχουν κανένα λόγο να κάνουν το λάθος να καταψηφίσουν τη λύση του Μακεδονικού, τουλάχιστον όσοι πιστεύουν σ’ αυτήν και είναι ελεύθεροι(από κομματική πειθαρχία) να ψηφίσουν κατά συνείδηση.
Σε κάθε περίπτωση, είναι προτιμότερο αυτό που έχει πει ο αμερικανός βιομήχανος Χένρι Φόρντ: «Να μη βρίσκεις λάθη, να βρίσκεις λύσεις».