| CreativeProtagon/IntimeNews
Απόψεις

Το κρυμμένο μυστικό του Κυριάκου Μητσοτάκη

Στην Ελλάδα το σύστημα είναι πρωθυπουργοκεντρικό και το μέτρο των πραγμάτων το έδινε πάντα ο επικεφαλής της κυβέρνησης. Εφόσον λοιπόν ο Πρωθυπουργός είναι ο φιλελεύθερος πολιτικός που περιγράφουν οι φίλοι του, δεν πρέπει να το κρατά μυστικό. Ας βγει να πει ότι δεν πρόκειται να μεταλάβει τους επόμενους μήνες. Θα σώσει ζωές
Ανδρέας Πετρουλάκης

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας μετριοπαθής, φιλελεύθερος, κεντροδεξιός πολιτικός με εκσυγχρονιστικές ιδέες. Πού το ξέρω; Το διαβάζω στο facebook, που το γράφουν άνθρωποι που τον γνωρίζουν. Κάτι σαν περιγραφή ατομικών προσόντων ιδιωτικού χαρακτήρα, όπως ας πούμε θα λέγαμε αν ήταν καλός παίκτης του μπριτζ, αν ήταν θαυμάσιος τενίστας ή έξοχο μουσικό ταλέντο. Υπόθεση που αφορά τον ίδιο και τον περίγυρό του. Υπάρχει μια διαφορά, βέβαια. Για τα πολιτικά του αυτά χαρακτηριστικά τον επέλεξαν οι πολίτες για αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, άρα δεν έχει κανένα νόημα να τα κρατά κρυφό καμάρι. Διότι η κυβέρνησή του δεν έχει καθόλου αυτές τις συντεταγμένες και λίγο ενδιαφέρει αν μέσα του ο ίδιος διατηρεί αταλάντευτες τις πολιτικές του αρχές.

Η πρώτη μεγάλη απογοήτευση για τους φιλελεύθερους που τον πίστεψαν είχε έρθει με το Μακεδονικό. Ελεγες όμως ήταν προεκλογική περίοδος και η πίεση από το εκλογικό σώμα του κόμματός του ασφυκτική. Ως Πρωθυπουργός είχε κάποιες αναλαμπές που θύμιζαν το προφίλ του εκσυγχρονιστή κεντροδεξιού που περιγράφουν οι φίλοι του, όπως μια εξαιρετική τοποθέτησή του για το Μεταναστευτικό στη Βουλή και κυρίως η πρότασή του για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Οταν όμως τα συντηρητικά ανακλαστικά της κοινωνίας γνώρισαν το απόγειό τους, η προσωπική του σφραγίδα ξεθώριασε από την πλημμύρα δικαίωσης που κατέκλυσε, λόγω των εξελίξεων στο Προσφυγικό, τους ακραίους του κόμματός του (τους γνωστούς παλιούς και κάποιους χειρότερους νέους), που έδιναν πλέον τον τόνο. Ο μετριοπαθής φιλελευθερισμός του Μητσοτάκη έγινε ένα καλά κρυμμένο μυστικό.

Στον πατέρα του καταλόγιζαν πολλά, αλλά για ένα πράγμα συμφωνούσαν όλοι. Οτι ήταν πάντα ο εαυτός του και δεν φοβόταν να πει τη γνώμη του. Νομίζω ότι αυτήν τη στιγμή η χώρα έχει μεγάλη ανάγκη από τον Πρωθυπουργό της να κάνει το ίδιο, αν όσα μαρτυρούν οι φίλοι για την πολιτική του στόφα είναι αλήθεια. Στην Ελλάδα το σύστημα είναι πρωθυπουργοκεντρικό και πάντα το μέτρο των πραγμάτων το έδινε το ισχυρότερο πρόσωπο της πολιτικής σκηνής, πόσο μάλλον που σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι παντοδύναμος και αναμφισβήτητος. Οφείλει να βγει μπροστά και να δώσει τον τόνο.

Δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε ακούσει από τον Πρωθυπουργό ότι η χώρα έχει επαρκή στρατό και αστυνομία να διαφυλάξει τα κλειστά της σύνορα στον Εβρο και κάθε αυτόκλητος ερασιτέχνης εθναμύντορας είναι ανεπιθύμητος και αποβλητέος στους χώρους όπου επιχειρούν οι δυνάμεις του κράτους. Δεν είναι δυνατόν να μην έχει ανακηρύξει persona non grata κάθε επίδοξο προσφυγοφάγο αλλοδαπό ακροδεξιό που έχει αφιχθεί στη χώρα να κάνει ρατσιστικό τουρισμό. Δεν συνάδουν όλα αυτά με την εθνική αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα που έχει επιδείξει το ελληνικό κράτος στον Εβρο. Μόνο ο Πρωθυπουργός μπορεί να φρενάρει τους μισαλλόδοξους λυρικούς παιάνες των βουλευτών του και των καναλιών που φωτογραφίζουν τυρόπιτες, λες και υπάρχει μια εθνική πανστρατιά στις Καστανιές γιατί δεν επαρκούν οι δυνάμεις ασφαλείας, και οι Εβρίτισσες είναι οι νέες γυναίκες της Πίνδου επειδή δεν φτάνει το συσσίτιο. Ο στρατός τη δουλειά του και οι άλλοι τη δική τους – ο Πρωθυπουργός δίνει το κυρίαρχο μήνυμα, όχι ο σεβάσμιος Μίκης Θεοδωράκης.

Δεν είναι δυνατόν να χαϊδεύει η κυβέρνηση τους λίγους εκείνους νησιώτες που έδειραν τα ΜΑΤ, που έκαψαν εκπαιδευτική δομή των μεταναστών, που τραμπουκίζουν τους νεοαφιχθέντες. Είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που πρέπει να υψώσει τη φωνή του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αντί να αφήνει τους Μηταράκηδες να κόβουν νόμιμα ευρωπαϊκά επιδόματα των προσφύγων ή να υπαινίσσονται λύσεις ξερονησιών. Πού είναι ο φιλελεύθερος ευρωπαϊστής Μητσοτάκης, πού είναι το κρυμμένο μυστικό;

Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπει στα στελέχη του να συνεχίζουν τον χορό της εχθροπάθειας και της διχόνοιας. Ο ίδιος έδωσε ένα καλό δείγμα όταν απέφυγε να οξύνει το κλίμα των Εξεταστικών, αλλά δυστυχώς φτάσαμε πολύ γρήγορα στον αστερισμό του «ΣΥΡΙΖΑ, Δούρειου Ιππου του Ερντογάν», ντροπή που θα ακολουθεί τη ΝΔ όπως τον ΣΥΡΙΖΑ οι γερμανοτσολιάδες. Πώς τα ανέχεται όλα αυτά ο μετριοπαθής (;) Πρωθυπουργός που υποτίθεται ότι ζητεί συναίνεση τις δύσκολες αυτές στιγμές, και η οποία στο κυριότερο κεφάλαιο, αυτό των κλειστών συνόρων, του έχει παρασχεθεί;

Και κάτι τελευταίο. Ας βγει να πει ότι ο ίδιος δεν πρόκειται να μεταλάβει τους επόμενους μήνες. Για έναν αυθεντικό φιλελεύθερο πρωθυπουργό, είναι στοιχειώδες. Θα σώσει ζωές. Που δεν σέβονται ορισμένοι βουλευτές του.