Να ξεκινήσουμε από αυτούς που έχασαν. Πρώτα από τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν υπέστη απλώς πολιτική συντριβή. Είναι σαν να πήγε στο συνέδριο και οι σύνεδροι περνούσαν από μπροστά του για να τον χαστουκίζουν ή να τον χτυπούν απαλά στην πλάτη. «Κάτω τα χέρια από τον Κασσελάκη» φώναζε το συνέδριο προς τις αμήχανες πρώτες σειρές. Ευτυχώς, το σπίτι στο Σούνιο προσφέρει ωραία θέα στο πέλαγος, κατάλληλη για αναστοχασμό. Δεν είναι εύκολο να σε αδειάζει ακόμα και ο κολλητός σου, ο Νίκος Παππάς, ή ο ίδιος σου ο ξάδερφος.
Τι θα κάνει ο Τσίπρας τώρα που ο Κασσελάκης θα κατεβάσει και το κάδρο του από την Κουμουνδούρου; (Εχει κάτι ωραίες φωτογραφίες με τον Τάιλερ και τη Φάρλι, για να μην υπάρχει κενό στον τοίχο.) Θα παραμείνει στο κόμμα σιωπηλός και ηττημένος, περιμένοντας έναν νέο γύρο μετά τις ευρωεκλογές; Θα είναι φαιδρό. Θα σαλπίσει κάλεσμα για έναν νέο φορέα; Μπορεί, αλλά ποιος θα τον ακολουθήσει; Εδώ δεν τον άκουσαν μέσα στο ίδιο του το σπίτι, θα τον πάρουν στα σοβαρά για κάτι καινούργιο; Ας πρόσεχε. Νόμιζε ότι με ένα νεύμα του θα γκρέμιζε τον Κασσελάκη.
Η Ολγα Γεροβασίλη είναι μια συμπαθέστατη και αξιοπρεπής πολιτικός. Ομως η εικόνα της στο τέλος του συνεδρίου ήταν αξιολύπητη. Η ίδια δήλωσε «παρούσα» και μετά απαιτούσε από τον Κασσελάκη να πάρει πίσω το «βρείτε μου αντίπαλο και πάμε». Λες και έθεσε ο Κασσελάκης ζήτημα εκλογών. Και ύστερα ζητούσε εκλογές στο τέλος Μαρτίου, κρατώντας την ανάσα της για την περίπτωση που ο Κασσελάκης απαντούσε θετικά. Και να πεις ότι φταίει; Οχι βέβαια. Υπάκουσε στο πρόταγμα του Τσίπρα και τσαλακώθηκε ενώπιον συνεδρίου. Τι θα κάνει τώρα; Πώς μπορεί να σταθεί απέναντι στον Κασσελάκη όταν το συνέδριο τής γύρισε την πλάτη;
Ο Παππάς και ο Φάμελλος εγγράφονται στους κερδισμένους, καθώς αντιλήφθηκαν το ρεύμα του συνεδρίου και ουσιαστικά στάθηκαν δίπλα στον πρόεδρο. Και ο Γιώργος Τσίπρας, βεβαίως, που έκανε τούμπα της τελευταίας στιγμής. Αυτοί προσέφεραν και στις δύο πλευρές ένα συμβιβασμό με πολλαπλές αναγνώσεις. Ο Κασσελάκης θα πει ότι πήρε τη λευκή επιταγή, οι απέναντι τον περιμένουν μετά το αποτέλεσμα του Ιουνίου.
Και στο τέλος, ο θριαμβευτής του συνεδρίου. Ο Στέφανος Κασσελάκης. Που εισήγαγε την έννοια του συναισθηματικού λαϊκισμού με τις ραγισμένες καρδιές και την ανοιχτή αγκαλιά προς τον κόσμο. Τώρα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει ή, τέλος πάντων, έχει ανοιχτό δρόμο, αλλά κυρίως τη νομιμοποίηση να προχωρήσει σε εκκαθαρίσεις. Στο συνέδριο έβαλε το κόμμα στο τσεπάκι του και έδειξε ότι το μάτι του γυαλίζει. Ναι, μετά τις ευρωεκλογές θα ξεκινήσει και πάλι η μουρμούρα. Αλλά μέχρι τότε μπορεί και να τους έχει φιμώσει. Μπορεί πολλοί να γελάτε με την κατάσταση, όμως δεν είμαι πλέον σίγουρος ότι ο τύπος είναι για γέλια.