Οι εικόνες από τα επεισόδια, μεταξύ κατοίκων και ΜΑΤ, στα νησιά εκπέμπουν τραγικότητα. Οχι επειδή έχουν ένταση και θυμό. Αλλά επειδή παραπέμπουν σε μία «εμφύλια» σύγκρουση. Η Ελληνική Αστυνομία συγκρούεται με πολίτες που δεν ευθύνονται για κάτι, που είδαν κομμάτια της ζωής τους να καταστρέφονται, που απαιτούν τα στοιχειώδη.
Ακουγα το πρωί έναν περιφερειακό σύμβουλο από τη Λέσβο να λέει ότι οι νησιώτες αισθάνονται εγκλωβισμένοι. Από τη μία είναι ο φράχτης που έχει υψώσει η ηπειρωτική χώρα. Και από την άλλη το κύμα της ροής που έρχεται και τους πνίγει. Τώρα, τους έπνιξαν και τα δακρυγόνα. Στην αρχή λέγαμε ότι αυτοί που αντιδρούν είναι χρυσαυγίτες. Σήμερα δεν υπάρχει Χρυσή Αυγή. Υπάρχει μόνο η αγανάκτηση, η απελπισία, των ανθρώπων που ήταν όλη τη νύχτα στον δρόμο, έπαιζαν ξύλο με τα ΜΑΤ και εισέπνεαν τα χημικά τους.
Οι κάτοικοι των νησιών αντιδρούν στη δημιουργία των νέων κλειστών δομών με τις οποίες η κυβέρνηση εκτιμά ότι θα αποκτήσει καλύτερο έλεγχο πάνω στο πρόβλημα – εσχάτως επιστρατεύτηκε και η απειλή του κορονοϊού. Οι νησιώτες ισχυρίζονται ότι το μόνο που θα πετύχουν τα κλειστά κέντρα θα είναι η μετακύλιση του προβλήματος μπροστά στον χρόνο. Θα γίνουν τα κέντρα. Γρήγορα θα γεμίσουν. Θα έρθει το καλοκαίρι και θα φέρει μαζί του περισσότερες βάρκες. Και μετά, αυτοί που θα βρίσκονται έξω από τα κέντρα θα είναι περισσότεροι από εκείνους που θα μένουν μέσα. Η έννοια της κλειστής δομής θα καταργηθεί στην πράξη.
Η κυβέρνηση λέει ότι δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Μόνο που η κυβέρνηση δεν μπορεί να πει και κάτι άλλο. Και αυτή τη στιγμή, σε αυτό το συγκεκριμένο χρονικό σημείο, δεν θα μπορούσε να κάνει και κάτι άλλο. Ομως πρακτικά, η κατασκευή των νέων κλειστών δομών δεν θα έχει κανένα νόημα αν δεν υπάρξει άμεση και θεαματική αποσυμφόρηση των νησιών. Αν δεν γίνει αυτό, τα νέα κέντρα θα είναι μία τελευταία ανάσα πριν τα νησιά σκεπαστούν από το κύμα.
Αυτό που συμβαίνει τώρα στα νησιά είναι ο λογαριασμός λάθος χειρισμών μίας πενταετίας. Διότι το «έγκλημα» συνετελέσθη πολύ νωρίτερα, όταν εκτιμούσαμε ότι η ροή είναι κάτι το εφήμερο και, τέλος πάντων, η χώρα μας είναι, απλώς, σημείο διέλευσης και όχι προορισμός. Η Ειδομένη μας έδειξε τη συνέχεια. Και έχουμε φτάσει στο σημείο να ζητάμε αλληλεγγύη από τους Ευρωπαίους, ενώ η ηπειρωτική Ελλάδα παρακολουθεί τους νησιώτες να τρώνε ξύλο. Το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό δεν εξελίχθηκε, απλώς, σε εθνικό πρόβλημα. Εξελίχθηκε σε εστία εσωτερικής διαμάχης.
Η αποσυμφόρηση με προορισμό την ηπειρωτική χώρα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, προκειμένου και οι νησιώτες να λάβουν ένα θετικό μήνυμα. Ναι, έτσι θα υπάρξουν και άλλες εστίες αντιδράσεων στην ηπειρωτική χώρα και εγείρεται ζήτημα εφαρμογής της συμφωνίας για επαναπροωθήσεις. Ομως για ποιες (και πόσες) επαναπροωθήσεις μιλάμε; Παράλληλα η Πολιτεία οφείλει να εξαντλήσει μέσα και πόρους για παροχές προς τους νησιώτες. Τα περί μειωμένου ΦΠΑ ακούγονται αστεία μπροστά σε αυτό που συμβαίνει εκεί. Εκτός και αν έχουμε αποφασίσει να «κάψουμε» τα νησιά προς όφελος της ηπειρωτικής χώρας. Είναι και αυτή μία άποψη που δεν τολμάει να διατυπώσει κανείς…