Λέτε το βράδυ της 9ης Ιουνίου να είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα; Να γεμίσουν τα εκλογικά τραπέζια των καναλιών με ευτυχισμένα χαμόγελα και δηλώσεις θριάμβου; Oλα τα έχουμε ζήσει στη μεταπολιτευτική πολιτική ζωή μας, το μόνο που μας έλειπε ήταν μια βραδιά που θα έχει μόνο νικητές και κανέναν ηττημένο. Ε λοιπόν αν πιστέψουμε (όλες) τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, έρχεται κι αυτό.
Τέσσερις δημοσκοπήσεις δημοσιοποιήθηκαν το τελευταίο τριήμερο, από τέσσερις διαφορετικές εταιρείες, για τέσσερα διαφορετικά κανάλια (Μarc για τον ΑΝΤ1, Pulse για τον ΣΚΑΪ, Alco για τον Alpha, MRB για το OPEN): η απόλυτη δημοσκοπική δημοκρατία. Και τι προκύπτει από τη σύνθεση των τεσσάρων αυτών ερευνών; Οτι όλα τα κόμματα πιάνουν τουλάχιστον τους πρωτεύοντες στόχους που έχουν θέσει οι ηγεσίες τους για τις ευρωεκλογές. Οπερ, ομαδική ευτυχία.
Η ΝΔ πιάνει άνετα –ενδεχομένως και να ξεπεράσει κατά δυο ή τρεις μονάδες– το 33% των προηγούμενων ευρωεκλογών που έχει θέσει ως στόχο ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Φυσικά υπολείπεται από το 40,5% των εθνικών εκλογών του Ιουνίου, αλλά από πότε συγκρίνουμε εθνικές κάλπες με ευρωκάλπες; Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι επιχειρήθηκε η δημιουργία ενός αντικυβερνητικού μετώπου, του οποίου ο ομολογημένος στόχος ήταν να πέσει η ΝΔ κάτω από το 30%, να βάλει το 2 μπροστά στο ποσοστό της. Απέτυχαν παταγωδώς σε αυτό.
Αρα, νικήτρια η ΝΔ, που στο τέλος-τέλος συγκεντρώνει ποσοστό μεγαλύτερο από το άθροισμα του δεύτερου και του τρίτου κόμματος. Οσο για την καταλληλότητα του πρωθυπουργού, η κυριαρχία Μητσοτάκη είναι συντριπτική. Τι άλλο να κάνει δηλαδή το κυβερνών κόμμα, για να αποδείξει την πλήρη πολιτική του ηγεμονία;
Ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται κάπου στο 16%, ενδεχομένως να πλησιάσει πολύ ή και να πιάσει το 17,8% που είναι ο στόχος του. Αλλά και λίγο πιο κάτω να κάτσει η μπίλια, θα πρόκειται για θρίαμβο Κασσελάκη. Εχει κερδίσει καθαρά τη μάχη για τη δεύτερη θέση, πριν από λίγους μήνες είχε δημοσκοπικά ποσοστά που φλέρταραν με το 10% και προέρχεται από μια βαριά διάσπαση. Συνεπώς, όλα πρίμα για την Κουμουνδούρου, ο ορίζοντας είναι ανοικτός.
Ο Ανδρουλάκης θα είναι ίσως ο λιγότερο ευτυχής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα τον εμποδίσει κάποιος να αυτοανακηρυχθεί και αυτός νικητής. Με μέσο όρο ένα 12%-13%, μπορεί να χάνει τη μάχη για τη δεύτερη θέση, αλλά είναι πέντε μονάδες πάνω από το ποσοστό των προηγούμενων ευρωεκλογών και δύο μονάδες πάνω από το ποσοστό των εθνικών εκλογών του Ιουνίου. Δεν το λες και λίγο. Και τέλος πάντων, αυτό είναι ποσοστό με το οποίο μπορεί να παλέψει τις όποιες κινήσεις εξοβελισμού του, άρα μπορεί να έχει άλλα τρία χρόνια μπροστά του να αποδείξει ότι παίζει ακόμα στην πρώτη κατηγορία.
Καλά, για τον Βελόπουλο δεν το συζητάμε. Ενδεχομένως να βρεθεί στην τέταρτη θέση με ένα 10%, δηλαδή έξι ολόκληρες μονάδες από το ποσοστό και των προηγούμενων ευρωεκλογών και των εθνικών εκλογών. Τι άλλο να ζητούσε δηλαδή ο Βελόπουλος; Φεύγει από τον προθάλαμο και μπαίνει στο σαλόνι του πολιτικού σκηνικού. Grand succès, ούτε στο πιο τρελό του όνειρο, ας είναι καλά ο νόμος για τους γάμους των ομόφυλων ζευγαριών και η φρέσκια πρόεδρος της Βουλής των Σκοπίων.
Και πάμε στο ΚΚΕ. Με έναν μέσο όρο 9%, ξεπερνά κατά τέσσερις μονάδες το ποσοστό του στις προηγούμενες ευρωεκλογές και μία τουλάχιστον μονάδα το ποσοστό του των εκλογών του Ιούνη. Μια χαρά, το ΚΚΕ ποτέ δεν ήταν των αλμάτων, αλλά της μικρής, σταθερής και κατοχυρωμένης ανόδου. Θα πείτε ότι μπορεί να βρεθεί στην πέμπτη θέση κάτω από τον Βελόπουλο, γεγονός που θα αποτελέσει πλήγμα για το Κόμμα. Ομως το ΚΚΕ δεν σκέπτεται έτσι. Από πότε συγκρίνονται κομμουνιστές με ακροδεξιούς; Πρόκειται για μήλα με πορτοκάλια, αδύνατο να μπουν στο ίδιο ζύγι και να μετρηθούν. Οπερ, νικητής και το ΚΚΕ.
Αν λοιπόν δεν διαψευστούν μαζικά όλες οι εταιρείες δημοσκοπήσεων ή αν δεν συμβεί κάτι κοσμογονικό ως τις 9 Ιουνίου, πάμε για μια βραδιά χαράς και ευωχίας. Ολοι θα έχουν πιάσει τους στόχους τους, όλοι θα είναι ικανοποιημένοι, όλοι χαρούμενοι. Και φυσικά, τίποτα δεν θα έχει αλλάξει από τον περυσινό Ιούνιο, θα συνεχίσουμε τρία χρόνια ακόμα να πορευόμαστε με αυτά που ξέραμε, δίχως (ευχάριστες ή δυσάρεστες) αλλαγές, δίχως κλυδωνισμούς και πολιτικές αστάθειες. Μια βραδιά μόνο με νικητές, δίχως κανέναν (από τους μεγάλους) τσαλακωμένο. Θα το ζήσουμε κι αυτό…