Οι 12 προτεραιότητες του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής για τη διακυβέρνηση του τόπου —το «Ευαγγέλιο», όπως το χαρακτήρισε ο Νίκος Ανδρουλάκης, «για την προγραμματική διαπραγμάτευση και τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας»— είναι αυτό που θα λέγαμε «κοινής αποδοχής». Ποιος δεν επιθυμεί διαφάνεια, αξιοκρατία, αποκομματικοποίηση του κράτους, πραγματικά ανεξάρτητες αρχές; Ποιος δεν θέλει μια κοινωνία ανοιχτή, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς; Ποιος λέει «όχι» σε εργασία με κανόνες και αξιοπρέπεια; Ποιος δεν ονειρεύεται την αναγέννηση του Εθνικού Συστήματος; Ποιος δεν θέλει επενδύσεις στην Παιδεία, αξιοπρεπείς συντάξεις, δεύτερη ευκαιρία στους δανειολήπτες, τους νέους στην πρώτη γραμμή, ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, ανάπτυξη «made in Greece», στήριξη των αγροτών και του περιβάλλοντος; Όλα αυτά, τα οποία αποτελούν… τον λόγο του «Ευαγγελίου» του Νίκου Ανδρουλάκη, είναι πράγματι γεμάτα καλές προθέσεις. Αν υλοποιηθούν, το Καλό θα έχει κυριαρχήσει και το Κακό θα έχει ηττηθεί κατά κράτος.
Διαβάζοντας κανείς τον… Ευαγγελικό δωδεκάλογο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μπορεί να τον φανταστεί να απαγγέλλεται παντού, από πλατείες μέχρι τηλεοπτικά πλατό κι από reality shows μέχρι Καλλιστεία! Πράγματι, σε ποιον διαγωνισμό δεν περιμένει ο καθένας να ακούσει τους διαγωνιζόμενους να δηλώνουν ότι επιθυμούν δικαιοσύνη, ισότητα, ευημερία και φυσικά ειρήνη, αγάπη και ευτυχία για όλους;
Οι εκλογές όμως δεν είναι ακριβώς «διαγωνισμός» καλών προθέσεων. Είναι κάτι περισσότερο: η κορυφαία δημοκρατική διαδικασία στην οποία κρίνεται η διακυβέρνηση του τόπου. Και σε αυτό τον τομέα ο δωδεκάλογος του Ανδρουλάκη δεν συνιστά κάποια «τομή». Με εξαίρεση το σημείο που αναφέρεται στην «κατάργηση των διατάξεων του νόμου συγκάλυψης των υποκλοπών με νέα Εξεταστική Επιτροπή χωρίς απόρρητο» – το οποίο είναι απολύτως συγκεκριμένο και στοχεύει – προφανώς – στο να εμποδίσει ή έστω να δυσκολέψει τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη, όλα τα άλλα σημεία του «Ευαγγελίου» είναι τόσο γενικά και αόριστα, ώστε να μπορούν να προσαρμοστούν στα μετεκλογικά δεδομένα… βλέποντας και κάνοντας!
Όση ευρύτητα, όμως, έχει το «Ευαγγέλιο» του Ανδρουλάκη, στο επίπεδο των πολιτικών επιλογών, τόση στενότητα έχει η αντιμετώπιση εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ των προσώπων με τα οποία θα κληθεί να συγκυβερνήσει για να εφαρμόσει το «Ευαγγέλιο» του. Πρώτα από όλα είναι το «ούτε Μητσοτάκη ούτε Τσίπρα». Ούτε – ούτε, αλλά… ποιος άραγε;
Δεν είναι όμως μόνο οι δυο αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων, που «απορρίπτονται» ως πρωθυπουργοί για την υλοποίηση του «Ευαγγελίου». Είναι και όλοι όσοι αυτομόλησαν από το ΠΑΣΟΚ, είτε προς τη ΝΔ είτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτοί είναι personae non gratae. Σα να λέμε: Πιερρακάκης, Χρυσοχοΐδης, Σκερτσος, Γεραπετρίτης από τη μία, Σπίρτζης, Ξενογιαννακοπούλου, Ραγκούσης, Κουρουμπλής και άλλες ανάλογες περιπτώσεις από την άλλη, «αποκλείονται» για θέσεις υπουργών, αν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ συναινέσει σε κυβέρνηση. Ως «αμαρτωλοί» κρίνονται – προφανώς – ακατάλληλοι να εφαρμόσουν το «Ευαγγέλιο». Βοήθειά μας!