«Γιατί τη στηρίζετε με τόσο πάθος την κυρία Μενδώνη; Υπάρχει κάποιο ένοχο μυστικό που δεν ξέρουμε; Εγώ πάντως δεν μπορώ να πιστέψω ότι μία υπουργός μπορεί να εκβιάζει τον Πρωθυπουργό», είπε σε μια αποστροφή της ομιλίας του στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας. Αν μπορούσε και να το ντύσει με υποβλητική μουσική θα το έκανε.
Δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι στο στόχαστρο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ θα έμπαινε η Λίνα Μενδώνη –λογικό, τέτοιο (επικοινωνιακό) χειρισμό από υπουργό δύσκολα βρίσκεις. Αλλά τι διάολο είναι αυτό το «ένοχο μυστικό»; Ποιο είναι αυτό το αόρατο νήμα που, για κάποιον λόγο, συνδέει την κυρία Μενδώνη με τον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Ο κ. Τσίπρας δεν μας φώτισε στη δευτερολογία του. «Εκτός αν αυτό είναι το ένοχο μυστικό. Αν η κυρία Μενδώνη μένει στη θέση της, επειδή αν φύγει από τη θέση της θα βγει και θα πει δημόσια ότι “εγώ τον άνθρωπο δεν τον ήξερα“, όπως το έδωσε με διαρροές, “τον έμαθα τρεις μέρες πριν τον διορίσω και κάποιοι άλλοι με έβαλαν να τον τοποθετήσω σε αυτή τη θέση”», είπε.
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Οτι αν ο κ. Μητσοτάκης έδιωχνε την κυρία Μενδώνη, αυτή μπορεί να άνοιγε το στόμα της και να έλεγε τι; Οτι τον Δημήτρη Λιγνάδη τον διάλεξε ο κ. Μητσοτάκης; Οτι κάποιος άλλος επέβαλε στον Μητσοτάκη να πει στη Μενδώνη να διορίσει τον κ. Λιγνάδη; Βλέπετε πόσα ερωτήματα γεννώνται; Κανένα ερώτημα δεν απαντήθηκε με έναν υποθετικό συλλογισμό. Βεβαίως, αυτό δεν ενδιαφέρει και ιδιαιτέρως τον κ. Τσίπρα, γιατί απλώς ήθελε να το πει. Χώρια που το «ένοχο μυστικό» έχει και κάτι το μυθιστορηματικό ή κινηματογραφικό στο άκουσμα. Εξ ου και η ανάγκη της μουσικής επένδυσης –ο αξιότιμος Κωνσταντίνος Τασούλας πρέπει να το σκεφτεί.
Με το ίδιο σκεπτικό, πάντως, μπορεί κάποιος να το αντιστρέψει: «Γιατί τον στηρίζετε με τόσο πάθος τον κ. Πολάκη; Υπάρχει κάποιο ένοχο μυστικό που δεν ξέρουμε; Εγώ, πάντως, δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας πρώην υπουργός μπορεί να εκβιάζει έναν πρώην Πρωθυπουργό». Εδώ σε θέλω μάστορα…
Διότι η στήριξη του κ. Μητσοτάκη προς την υπουργό Πολιτισμού εξηγείται. Στηρίζει την κυρία Μενδώνη γιατί τη θεωρεί καλή υπουργό. Ετσι λέει στους συνεργάτες του, έτσι είπε στους υπουργούς του, έτσι είπε και στην Εθνική Αντιπροσωπεία. Η κυρία Μενδώνη έχει ξεμπλοκάρει έργα, έχει ξεμπλέξει συναρμοδιότητες και δεν είναι όμηρος του παντοδύναμου ΚΑΣ. Και από την άλλη, όσο ο κ. Τσίπρας στοχοποιεί την κυρία Μενδώνη, τόσο πιο δύσκολη καθίσταται μια απομάκρυνση της, έστω και ως σκέψη.
Η στήριξη του κ. Πολάκη όμως από τον κ. Τσίπρα πώς εξηγείται;
Κάποιοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν την κυβερνητική ρητορική περί φαιδρού Πολάκη σχεδόν τετριμμένη. Εδώ που τα λέμε πόσες φορές να ακούσεις ότι ο πρώην αν. υπουργός Υγείας καπνίζει σε κλειστούς χώρους. Ομως με τις αναρτήσεις είναι άλλο, παράγουν πολιτικό περιεχόμενο και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ αλλάζουν συχνά και επί τα χείρω την ατζέντα.
Ο κ. Τσίπρας δείχνει να καταλαβαίνει ότι έχει πρόβλημα. Ή έτσι λένε. Παρασκηνιακά έχουν ήδη ξεκινήσει οι διαρροές για «ενόχληση του προέδρου» από τη χυδαία ανάρτηση Πολάκη που συνέδεε τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, το Μαξίμου και τον Λιγνάδη, μια μέρα πριν τη συζήτηση στη Βουλή, δίνοντας στον κ. Μητσοτάκη μια καλή πάσα για γκολ σε άδειο τέρμα. Ομως, ενώ είχε την ευκαιρία να αδειάσει τον πρώην υπουργό του, όσο εύκολα το έκανε ο Πρωθυπουργός για έναν από τους διαχρονικά στενότερους συνεργάτες του, τον βουλευτή Καβάλας Μακάριο Λαζαρίδη, ο κ. Τσίπρας δεν τόλμησε καν να ψελλίσει το όνομα «Πολάκης» στη δευτερολογία του. Και ας μπήκε ο «αψύς Κρητικός» στην αίθουσα της Ολομέλειας μετά τις πρωτολογίες, αν και δεν ήταν δηλωμένος στον κατάλογο των παρόντων βουλευτών από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί; Μουσική…
Αν, πάντως, υπάρχουν αμφιβολίες για τους άρρηκτους δεσμούς, αρκεί να παραθέσει κανείς τον τρίτο της εξίσωσης, Κώστα Βαξεβάνη, από χθεσινό του άρθρο-ανοικτή επιστολή προς τον κ. Μητσοτάκη. «Σε ένα πράγμα κύριε Πρωθυπουργέ είχατε δίκιο στη Βουλή σήμερα. Στην αναγνώριση των εχθρών σας. Πολάκης, Τσίπρας, Βαξεβάνης. Εχει γίνει ήδη σύνθημα».
Τίποτα το ενδιαφέρον, πέραν μιας κρίσης μεγαλοϊδεατισμού. Α, και της τοποθέτησης του ονόματος του κ. Πολάκη προ αυτού του κ. Τσίπρα…