Επιχειρώ μια πρόβλεψη και καλά θα κάνουν εκεί στο Μαξίμου να μην την αγνοήσουν ή την περιφρονήσουν. Η πολιτική μας ζωή, για τους επόμενους μήνες ή χρόνια, δεν πρέπει, δεν χρειάζεται και δεν γίνεται να περιστραφεί ξανά γύρω από μια Novartis από την ανάποδη. Οχι διότι δεν είναι σωστό ή δίκαιο, αλλά διότι η υπόθεση έχει όλα τα φόντα να μεταμορφωθεί για δεύτερη φορά σε μπούμερανγκ και να χτυπήσει (πάλι) αυτόν που το εξακοντίζει.
Εξηγούμαι. Η εγχώρια εκδοχή της υπόθεσης Novartis είναι μια ντροπιαστική κηλίδα στο πέτο της ελληνικής Αριστεράς. Πήραν ένα σκάνδαλο χρηματισμού γιατρών και πιθανότατα στελεχών του κρατικού μηχανισμού που είχαν επαφή με τη διακίνηση του φαρμάκου και τη μετέτρεψαν σε στυγνή προσπάθεια εξόντωσης κορυφαίων πολιτικών αντιπάλων τους και των παρατάξεων που εκπροσωπούσαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ το έκανε με καθαρά μαφιόζικη μεθοδολογία. Η σκευωρία κατέπεσε παταγωδώς.
Τώρα, με την αφαίρεση της κουκούλας από τον Μάξιμο Σαράφη και την Αικατερίνη Κελέση, ανοίγει ο νέος κύκλος της πολύκροτης αυτής υπόθεσης. Το θέμα είναι έως πού μπορεί και έως πού πρέπει να πάει. Πολιτικά εννοώ. Διότι παρατηρώ γύρω μου πράγματα που εμπνέουν ανησυχία. Βλέπω το καινούριο αυτό κεφάλαιο της υπόθεσης να μονοπωλεί την πολιτική επικαιρότητα, με τους πρωταγωνιστές να ακροβολίζονται στις ακριβώς αντίθετες θέσεις από αυτές που βρίσκονταν το 2018 και να λένε ακριβώς τα ίδια πράγματα. Φοβάμαι ότι έχουν και τις ίδιες ψευδαισθήσεις.
Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο επιτιθέμενος κατήγορος, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ήταν οι κατηγορούμενοι αμυνόμενοι. Τώρα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που σκάβει τα αμυντικά χαρακώματα και είναι η ΝΔ που φοράει τις ξιφολόγχες στην κάνη του όπλου και ετοιμάζεται για γιουρούσι. Τότε ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που πίστεψε ότι με το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» θα καθάριζε μια και καλή με την Κεντροδεξιά και τα πασοκικά απομεινάρια, τώρα βλέπω τη ΝΔ να ρίχνει όλα τα λεφτά της στην πλήρη διαλεύκανση της σκευωρίας και στη βαριά τιμωρία όσων την κίνησαν.
Ηδη βλέπω και ακούω κυβερνητικούς να απαντούν σε κάθε κριτική που ακούν, για οποιοδήποτε θέμα, με το «μιλάτε εσείς που έχετε μια Novartis στην πλάτη σας» ή «τώρα που θα ξανανοίξει η Novartis θα τα πούμε» ή «τα ίδια μάς έλεγαν και οι άλλοι για τη Novartis». Και παρατηρώ μια διαρκή κυβερνητική προσπάθεια να στρέφουν κάθε κουβέντα για άλλα προβλήματα στα «τρομερά που θα αποκαλυφθούν για τη Novartis». Το πεδίο είναι προνομιακό για τέτοιες κυβερνητικές συμπεριφορές, καθώς οι παλιοί κατήγοροι είναι τώρα πιο κουμπωμένοι και από κλειστό στρείδι. Τρέμουν τι θα πει το στόμα των δυο που αποκουκουλώθηκαν.
Πλην, καλά θα κάνουν οι κυβερνητικοί να μην επενδύουν πολλά στην υπόθεση, ακόμα και αν επαληθευτούν τα πιο αισιόδοξα σενάριά τους. Η κοινή γνώμη δεν πρόκειται να μετακινηθεί υπέρ τους λόγω της αντιστροφής αυτής την ιστορίας. Τα υπόλοιπα μεγάλα λαϊκά προβλήματα δεν θα χάσουν την πρωτοκαθεδρία τους. Οσο τρομερά κι αν είναι αυτά που θα αποκαλυφθούν, αποκλείεται ο κόσμος να σιχαθεί περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ από όσο τον έχει ήδη σιχαθεί.
Η Novartis έχει προεξοφληθεί πολιτικά, όπως λέγαμε κάποτε και στο χρηματιστήριο. Δεν αναφέρομαι στους θιγέντες ως πρόσωπα. Αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα να βάλουν την προσωπική τους ικανοποίηση ή δικαίωση ή εκδίκηση πάνω από τον γενικό πολιτικό υπολογισμό. Για την κυβέρνηση και τη ΝΔ ως σκεπτόμενους πολιτικούς οργανισμούς μιλώ.
Δεν λέω να παρατήσουν την διερεύνηση της σκευωρίας, αλλά ας μη βαυκαλίζονται ότι με αυτήν θα ισοφαρίσουν την ακρίβεια ή τα προβλήματα της καθημερινότητας ή την κούραση από μια κυβέρνηση έξι χρόνων. Θα κάνουν λάθος. Και οι συνεχείς αναφορές στην σκευωρία είναι πολύ πιθανό να εκνευρίσουν τον κόσμο, που καίγεται για άλλα ζητήματα. Ο φόβος να θεωρηθεί η Novartis ως προπέτασμα καπνού είναι υπαρκτός.
Στα πρόχειρα γκάλοπ που κάνω σε συνάξεις και παρέες οι αποκαλύψεις για τη Novartis αντιμετωπίζονται με πλήρη αδιαφορία. Μου θυμίζουν τον τρόπο που έβλεπε από ένα σημείο η κοινή γνώμη το θέμα των παρακολουθήσεων τηλεφώνων. Είχαν κατασταλάξει και οι περαιτέρω αναφορές ήταν κουραστικές στα αυτιά τους. Αλλα τους ενδιέφεραν και για άλλα ψήφιζαν.