Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μας κάνει να σταυροκοπιόμαστε. Εντάξει, δουλειά του είναι, αλλά όχι κι έτσι, ζητώντας ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή για τον γάμο των ομοφύλων.
Η ψηφοφορία θα ήταν ούτως ή άλλως ονομαστική, όμως ο Αρχιεπίσκοπος είπε να εκφράσει και αυτός την άποψή του. Πρωτοφανές. Αλλά για ποιο λόγο; Προφανώς για να πει στους βουλευτές που θα ψηφίσουν θετικά ότι, εκτός από το μάτι του Θεού, τους παρακολουθεί και η Εκκλησία, ειδικά οι μητροπολίτες της περιφέρειάς τους. Αυτό μπορείς κομψά να το θεωρήσεις μέσο πίεσης. Ομως πρόκειται για απειλή.
Είναι στα αλήθεια να απορείς με τον Αρχιεπίσκοπο. Δείχνει σαν να πατάει σε δύο βάρκες, προσπαθώντας να μην έρθει σε ρήξη με την κυβέρνηση, αλλά και να ικανοποιήσει τους σκληρούς στην Ιεραρχία και στο ποίμνιο. Στην αρχή είπε ότι η Εκκλησία δεν εμπλέκεται στα του κράτους και των νόμων. Και πράγματι, η αρχική αντίδραση της Ιεράς Συνόδου ήταν ήπια. Με μια ανακοίνωση χαμηλών τόνων, χωρίς λαοσυνάξεις και συγκέντρωση υπογραφών. Και με εγκύκλιο προς τους ναούς, που δεν μπορείς να πεις ότι καλούσε τους πιστούς να πάρουν τους σταυρούς και να βγουν στους δρόμους.
Ταυτόχρονα, όμως, μας εξέπληξε με τη θέση του στο θέμα της βάφτισης των παιδιών που αποκτούν τα ομόφυλα ζευγάρια. Είπε ότι θα τα περιμένει να ενηλικιωθούν για να αποφασίσουν τα ίδια την ένταξή τους στο σώμα της Εκκλησίας. Πρωτοφανές, αδιανόητο και αυτό. Η κατά την Εκκλησία αμαρτία των γονέων να μεταφέρεται και στα τέκνα, κρατώντας κλειστές τις πόρτες για τη θρησκεία της αγάπης; Το θέμα, άλλωστε, ενόχλησε και αρκετούς ιεράρχες.
Και τώρα έρχεται η πρόταση για ονομαστική ψηφοφορία. Οπως ζήτησαν η Νίκη και οι Σπαρτιάτες. Και ο Αρχιεπίσκοπος έκανε μια κίνηση που δεν θα τολμούσε ούτε ο προκάτοχός του. Ο Χριστόδουλος μπορεί να έβγαζε κόσμο στον δρόμο, αλλά δεν θα έκανε κάτι τέτοιο. Και είναι στ’ αλήθεια κρίμα. Αμαρτία τω Θεώ. Ενας ιεράρχης με αποτύπωμα καταλλαγής και συνάμα δεινός διαπραγματευτής υπέρ των συμφερόντων της Εκκλησίας προέβη σε κάτι αδιανόητο, θεσμικά άστοχο. Θα το παραδεχτεί στον εξομολόγο του.