Οσοι Αθηναίοι άκουσαν το κινητό τους να δονείται το μεσημέρι της Τρίτης, ενώ η κακοκαιρία Elias ήταν προ των πυλών αλλά μακριά ακόμη από εκείνους, μάλλον κοιτάχτηκαν με απορία. Κάποιοι μπορεί να πέταξαν και το κινητό στον τοίχο, αν ο ήχος έκτακτης ανάγκης τούς χάλασε τη μεσημεριανή σιέστα.
Φυσικά, αν το 112 χτυπούσε στον Βόλο ή στο Πήλιο, που για ακόμα μία φορά μετράνε πληγές με τις πλημμύρες, δεν θα σε ένοιαζε αν σου τάραζε τη σιέστα. Θα αμπαρωνόσουν στο σπίτι καρδιοχτυπώντας για τη στάθμη του νερού. Αλλωστε και τα δελτία καιρού είχαν ρίξει το βάρος της προσοχής σε συγκεκριμένες περιοχές. Η Αττική δεν ήταν ανάμεσά τους, όχι τουλάχιστον το μεσημέρι της Τρίτης.
Το μυστήριο λύθηκε λίγο αργότερα. Η μεσημεριανή προειδοποίηση στάλθηκε κατά λάθος στην Αττική και ήρθε από τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας στα όρια με τη Βοιωτία. Συμβαίνουν αυτά, θα μου πείτε. Βέβαια, ο μέσος πολίτης δεν είναι υποχρεωμένος να ξέρει γιατί συνέβη το λάθος. Αυτός βλέπει ένα μήνυμα που του συστήνει να περιορίσει τις άσκοπες μετακινήσεις. Αν δεν μάθει ότι στάλθηκε από λάθος, θα περιορίσει τις μετακινήσεις του άσκοπα.
Αν, πάλι, συνειδητοποιήσει ότι έλαβε τζάμπα προειδοποίηση, το πιθανότερο είναι ότι θα εκνευριστεί, θα ειρωνευτεί και θα κοροϊδέψει. Διαβάστε, αν δεν το έχετε κάνει ήδη, τι γράφουν οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων για το 112 και τα άλλα ντ’ άλλων χτυπήματά του και θα γελάτε πέντε μέρες. Αντε μετά να το πάρεις στα σοβαρά όταν σου έρθει ξανά. Να το πιστέψεις ή όχι; Να μείνεις σπίτι ή να μη μείνεις;
Είναι ακριβώς όπως ο μύθος του βοσκού με τον λύκο. Μόνο που τον ήχο της φλογέρας αντικαθιστά ένα σφυριχτό κουδούνισμα SOS. Θέλει να προστατέψει τον αποδέκτη, αλλά εκείνος δυσπιστεί όλο και περισσότερο στο άκουσμά του. Επειδή αισθάνεται ότι γίνεται κατάχρηση στην αποστολή του: του το στέλνουν κατά λάθος, του το στέλνουν χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος ανησυχίας και, γενικώς, του το στέλνουν περισσότερες φορές από όσες θα έπρεπε.
Σαφώς και το 112 έχει θέση στη ζωή μας. Προλαμβάνει και προστατεύει. Αυτή είναι η ουσία του πανευρωπαϊκού αριθμού τηλεφώνου έκτακτης ανάγκης που υπάρχει από το 1991 σε κάθε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στην Ελλάδα τέθηκε σε λειτουργία το 2019 ως «μια ολοκληρωμένη υπηρεσία επικοινωνιών εκτάκτου ανάγκης, η οποία περιλαμβάνει εισερχόμενο και εξερχόμενο σκέλος» σύμφωνα με την επίσημη σελίδα του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας.
«Ως προς το εισερχόμενο σκέλος, καλούμε δωρεάν το 112 σε κάθε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, οπουδήποτε στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Ως προς το εξερχόμενο σκέλος, λαμβάνουμε προειδοποίηση μέσω διαφόρων τεχνολογιών και καναλιών επικοινωνίας, για επαπειλούμενο ή εν εξελίξει καταστροφικό συμβάν ή επικίνδυνη κατάσταση που συνιστά άμεση απειλή για τη ζωή, την υγεία ή την ασφάλειά μας».
Οι κακοκαιρίες πλέον αποτελούν απειλή, κανείς δεν το αμφισβητεί. Πέφτει μεγάλος όγκος νερού, εξαφανίζονται χωριά, βουλιάζουν σταθμοί μετρό, οι δρόμοι γίνονται ποτάμια. Μπορείς να διασχίσεις την Κηφισίας με κανό και βάρκα. Είναι πρωτόγνωρα πράγματα και καλούμαστε να μάθουμε να ζούμε μαζί τους. Και με το κινητό μας να δονείται συχνά από το 112. Αλλά όχι να δονείται χωρίς λόγο. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει το χρήσιμο από το περιττό, την ισορροπία από την υπερβολή, και αν η γραμμή αυτή πατηθεί, ο πολίτης το καταλαβαίνει.
Ας διαβάσουν οι υπεύθυνοι διαχείρισης της έκτακτης προειδοποίησης πολιτών πώς σχολιάζεται πια το μήνυμα 112 και θα καταλάβουν ότι κινδυνεύει να χάσει το νόημά του. Αντί να σε θέσει σε επαγρύπνηση, σου ξυπνά τη σατιρική διάθεση ή την καχυποψία. Αρχίζεις να πιστεύεις ότι δεν ξέρουν να το διαχειριστούν σωστά ή ότι ο απώτερος σκοπός της αποστολής του είναι μια προληπτική δράση που θέλει να μεταθέσει στον πολίτη την ευθύνη. Σαν την ελληνίδα μάνα που, όταν την παθαίνεις με κάτι, σου λέει: «Εγώ σου τα έλεγα».