Στην «Αυγή» υπάρχει αδιέξοδο. Μια ιστορική εφημερίδα κινδυνεύει με λουκέτο. Και είναι κρίμα, πολύ κρίμα. Μπορεί τα τελευταία χρόνια η πάλαι ποτέ εφημερίδα ανοικτών οριζόντων της Αριστεράς να έχει καταντήσει σχεδόν κίτρινο φύλλο, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Τσιπρικού και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛικού συνονθυλεύματος. Παρά ταύτα, η ιστορικότητα και η εν γένει χρησιμότητά της δεν αμφισβητούνται. Στο τέλος-τέλος, κανένας δημοκρατικός πολίτης, πόσο μάλλον δημοσιογράφος, δεν μπορεί να χαίρεται όταν κλείνει μια εφημερίδα.
Αν έχω καταλάβει καλά, το αδιέξοδο είναι οικονομικό. Τα έσοδα είναι λιγότερα από τα έξοδα. Η εφημερίδα δεν πουλάει, κι αφού δεν πουλάει, δεν εισπράττει ούτε από το περίπτερο ή τις συνδρομές, ούτε από τη διαφήμιση. Και τι κάνει μια επιχείρηση όταν δεν έχει έσοδα, αλλά έχει έξοδα; Είτε μειώνει δραστικά τα έξοδά της είτε βάζει λουκέτο. Και τι σημαίνει μειώνει δραστικά τα έξοδα; Οτι βασικά μειώνει είτε τον αριθμό των εργαζομένων της είτε τις αποδοχές τους. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει, ρωτήστε χιλιάδες επιχειρήσεις που κατά καιρούς πήραν το ίδιο δραματικό μονοπάτι, παρά τις προσπάθειες ανάσχεσης από ιδιοκτήτες και διευθυντές. Αυτό λοιπόν συμβαίνει τώρα και στην «Αυγή».
Ωστε έτσι ε; Δηλαδή εκεί στην Κουμουνδούρου ανακάλυψαν τον καπιταλισμό. Πήραν επιτέλους μυρωδιά την ελεύθερη αγορά. Κατάλαβαν μέσα στο σπίτι τους πώς δουλεύει το σύστημα όλων εμάς των υπόλοιπων. Εμαθαν να κάνουν ταμείο και ανάλογα με το συν ή το πλην της προσθαφαίρεσης, να παίρνουν αποφάσεις. Συγχαρητήρια! Καιρός ήταν! Αργησαν λιγάκι, αλλά πάλι αξιέπαινοι είναι, θα μπορούσαν να μην τα καταλάβουν στον αιώνα τον άπαντα. Και τώρα, λοιπόν, έχουν απέναντί τους κάτι εργαζόμενους που σηκώνουν μια σημαία και φωνάζουν: «Κάτω τα χέρια από την “Αυγή”». Κι όταν τους βάζουν κάτω τους αμείλικτους αριθμούς, αυτοί, αντί να συζητήσουν, υψώνουν τη γροθιά και ουρλιάζουν στα μούτρα: «Οχι στην απαράδεκτη και κυνική στάση της διοίκησης»…
Είναι λίγο τρομακτικό για τους συντρόφους, δεν είναι; Αλλά εξομολογούμαι ότι δεν τους καταλαβαίνω. Αφού έχουν σχέδιο για τη σωτηρία μιας κατεστραμμένης από τον Μητσοτάκη χώρας και είναι πανέτοιμοι να το υλοποιήσουν, γιατί δεν το αντιγράφουν για τη σωτηρία της ιστορικής εφημερίδας τους; Ας πάρουν αυτά που είπε χθες ο Χαρίτσης για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, ας τα προσαρμόσουν ελαφρά στο πεδίο της εφημερίδας και ας τα εφαρμόσουν. Κατώτατο μισθό 800 ευρώ, ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους, αξιοποίηση εθνικών και κοινοτικών πόρων, προσαρμογή στα κατώτατα ευρωπαϊκά όρια όλων των ειδικών φόρων και κάτι άλλα δευτερεύοντα. Μα είναι τόσο απλά. Αλλά αντί να εφαρμόσουν αυτές τις μεγάλες και εμπνευσμένες πολιτικές, κάθονται και μιλάνε στους εργαζομένους τους για την τιμή του χαρτιού και άλλα ευτελή; Ελάτε τώρα…
Αλλά ακόμα και αν δεν κατεβάζει τίποτα η αριστερή φιλολαϊκή γκλάβα, κάνα Ινστιτούτο της Φλωρεντίας να βρει λύση δεν έχουν; Ολόκληρο τηλεοπτικό τοπίο είχαν τακτοποιήσει κάποτε, για μια «Αυγούλα» δεν θα βρει λύση;