Είναι η ερώτηση που πάντα εμφανίζεται, εντελώς παρείσακτη και παράφωνη, μετά από ένα μακελειό στην Αμερική. Τι θα γινόταν, αλήθεια, στην Ελλάδα έτσι και ο νόμος σου επέτρεπε να κάνεις τον καουμπόι.
Λάθος. Προηγείται μία άλλη ερώτηση, απολύτως ρητορική, που θέλει να μάθει για ποιο λόγο δεν αποσύρονται τα όπλα στην Αμερική, με ένα νόμο και ένα άρθρο. Είναι η ερώτηση των τριών καφέδων γιατί παίρνει χρόνο στο καφενείο να ορίσει το θεσμικό πλαίσιο, να συμφωνήσει αν χρειάζεται πλειοψηφία στο Κογκρέσο ή αρκεί ερμηνεία από το Ανώτατο Δικαστήριο. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε η Γερουσία να ψηφίσει νέο πλαίσιο, σύμφωνα με το οποίο πρέπει να αποκτήσεις ειδική άδεια οπλοκατοχής, αρκεί να κριθείς νομικά και ιατρικά ικανός. Δεν το κάνουν. Θα μπορούσαν οι Πολιτείες να χορηγούν άδεια οπλοκατοχής μετά από εξέταση της σχετικής αίτησης. Το κάνουν μόλις έξι από τις πενήντα. Στις ΗΠΑ κάθε χρόνο σκοτώνονται 45.000 άνθρωποι από τη χρήση όπλων. Οι μισοί θάνατοι αφορούν αυτοκτονίες. Οι άλλοι μισοί είναι δολοφονίες και κάποιοι λίγοι προέρχονται από ατύχημα.
Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου δύο εκατομμύρια όπλα. Τα μισά δεν έχουν άδεια. Επίσης σύμφωνα με, πάντα ανεπίσημες, εκτιμήσεις, στην Κρήτη της αιώνιας λεβεντιάς κυκλοφορούν τα μισά από τα ελληνικά όπλα. Η εκτίμηση φαίνεται υπερβολική. Δεν δείχνει όμως έτσι αν ακούσεις διηγήσεις σε κρητικά καφενεία, την ηχητική υπόκρουση γάμου ή της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Θα περίμενες, λοιπόν, στην Κρήτη να πέφτουν κορμιά κάθε μέρα τρυπημένα από τα βόλια. Δεν συμβαίνει αυτό.
Το βασικό ερώτημα, όμως, δεν έχει απαντηθεί. Τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα αν ο καθένας μας μπορούσε να έχει όπλο επάνω του; Ασφαλώς και η υπόθεση είναι πέρα από τα όρια του φανταστικού για αυτό είναι ωραίο να παίζεις μαζί της. Θα σκοτωνόμασταν στα φανάρια, όπως προβλέπουν οι περισσότεροι; Θα είχαμε σε εξέλιξη μικρούς εμφύλιους από ομάδες επιρρεπείς στη χρήση βίας; Εχουμε και χουλιγκάνους και ακροδεξιούς και ακροαριστερούς που, ευχαρίστως, θα έκαναν χρήση όπλων -ενίοτε κάνουν. Και έχουμε και αρκετούς συμπατριώτες που είναι υπέρ της οπλοκατοχής.
Το σχετικό γκρουπ στο Facebook έχει 6.700 μέλη. Η Ελληνική Λύση, του Κυριάκου Βελόπουλου, έχει καταθέσει πρόταση νόμου που επικαλείται και το ενδεχόμενο πολεμικής σύγκρουσης με την Τουρκία. Οι άνδρες θα φύγουν στο μέτωπο, όσοι μείνουν πίσω θα απειληθούν από εγκληματίες, ας υπάρχει ένα όπλο στο σπίτι. Ο Φαήλος Κρανιδιώτης έχει ταχθεί υπέρ της νόμιμης κατοχής όπλου στο σπίτι για υπεράσπιση της οικογενειακής εστίας. Είναι προτάσεις που μπάζουν από πολλά σημεία, αλλά, ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται κανείς να τις εξετάσει στα σοβαρά.
Στην κατάταξη των χωρών με βάση την κατοχή όπλων από πολίτες, η Ελλάδα είναι στην 36η θέση παγκοσμίως. Η Κύπρος είναι στην ένατη θέση. Στην πέμπτη το Μαυροβούνιο, ακολουθεί η Σερβία και ο Καναδάς. Η Φινλανδία είναι δέκατη. Σε αυτές τις χώρες, η οπλοκατοχή είναι στο 25% της αμερικανικής. Αν στις ΗΠΑ έχουν 120 όπλα ανά 100 κατοίκους, στην Κύπρο έχουν 34. Και όμως, σε αυτές τις χώρες δεν παρατηρούμε αυτά που βλέπουμε στις ΗΠΑ. Δεν φανταζόμαστε έναν Φινλανδό να μπαίνει σε σχολείο και να σκοτώνει, αν και το μεγάλο μακελειό στην Ευρώπη έγινε από Νορβηγό – ο Μπρέιβικ το 2021.
Το όπλο δεν σκοτώνει μόνο του. Χρειάζεται ένα δάχτυλο στη σκανδάλη. Και η αμερικανική περίπτωση δίνει ένα εκρηκτικό μείγμα κοινωνικής παθογένειας σε συνδυασμό με μεγάλη ευχέρεια στην πρόσβαση στα όπλα. Θα μπορούσαμε, αλήθεια, να γίνουμε σαν και αυτούς; Οσο και αν η θετική απάντηση έρχεται ενστικτωδώς, με δύο εκατομμύρια όπλα να κυκλοφορούν στη χώρα θα μπορούσαμε να δούμε πολύ χειρότερα. Αλλά ναι, αν ήταν ελεύθερη η πρόσβαση στα όπλα, θα ήμασταν λιγότεροι. Και θα βλέπαμε και εδώ εικόνες απερίγραπτης φρίκης. Γιατί υπάρχουν κάποια πράγματα που τα σκέφτεσαι μόνο αν κρατάς ένα όπλο στα χέρια.