Τα ρεπορτάζ από το φλεγόμενο ιαπωνικό αεροπλάνο έχουν επενδυθεί και με βίντεο από το εσωτερικό της καμπίνας των επιβατών. Την ώρα του μεγάλου πανικού, στο σημείο που η ζωή απέχει λίγα μέτρα από τον θάνατο, κάποιοι σήκωσαν το κινητό και κατέγραψαν τις στιγμές. Συμβαίνει και άλλες φορές, σε περιστατικά που γεννούν τρόμο. Το αεροπλάνο βυθίζεται από τρομακτικές αναταράξεις, οι επιβάτες ουρλιάζουν, αλλά κάποιοι καταφέρνουν να πάρουν βίντεο. Μετά γίνονται viral για μία ημέρα, άντε δύο.
Viral έγινε και το βίντεο από το Παρίσι που δείχνει χιλιάδες κινητά να καταγράφουν την αντίστροφη μέτρηση για την αλλαγή του χρόνου, στην Αψίδα του Θριάμβου. Τα αυθόρμητα σχόλια σημειώνουν ότι οι άνθρωποι δεν έζησαν τη στιγμή, αλλά την κατέγραψαν. Λάθος. Παραλείπεται μία σημαντική λεπτομέρεια. Στους καιρούς μας, αν δεν έχεις καταγράψει μία στιγμή στην κάμερα του κινητού, τότε είναι, στα αλήθεια, σαν να μην την έζησες. Στην εποχή των social, η συναισθηματική πληρότητα που γεννά μία στιγμή δεν ξεδιπλώνεται όταν συμβαίνει το γεγονός, αλλά όταν μπορείς να αποδείξεις ότι ήσουν εκεί. Η αυταρέσκεια, που θα ταϊστεί από τα like, τις καρδούλες και τα παλαμάκια, είναι πιο δυνατή από την ίδια την εμπειρία.
Ζούμε, άλλωστε, στην εποχή της εικόνας. Τα πάντα πρέπει να πιστοποιούνται από βίντεο. Και οι κάμερες ασφαλείας κινηματογραφούν το ριάλιτι της κοινής μας ζωής. Τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης αξιολογούν τις ειδήσεις ανάλογα με τη διαθεσιμότητα βίντεο. Η ποιότητα της εικόνας τους είναι αδιάφορη. Αρκεί να σου δείξουν κάτι που κινείται με ταχύτητα σφαίρας για να σου πουν ότι είναι το αυτοκίνητο δευτερόλεπτα πριν τη μοιραία σύγκρουση.
Οι άνθρωποι που βρίσκονται μέσα στη φωτογραφία από το Παρίσι, είναι διπλά και τριπλά χαρούμενοι. Βρέθηκαν εκεί, ανέβασαν το γεγονός στα social και έγιναν και οι ίδιοι viral. Και ανήκουν, δηλαδή ανήκουμε, στο νέο είδος ανθρώπου που έχει εκχωρήσει στο κινητό τη διαχείριση των αναμνήσεων του. Αυτό δεν είναι τόσο κακό όσο δείχνει. Κάθε άλλο. Αρνητική χροιά έχει η προσδοκία της επιβεβαίωσης μέσα από τα like. Στο μετρό και στις στάσεις των λεωφορείων βλέπω ανθρώπους να ξεφυλλίζουν το άλμπουμ των αναμνήσεων τους μετακινώντας τον αντίχειρα πάνω στην οθόνη. Ακόμα και αν έχουν χάσει κάποιες από τις στιγμές, η τεχνολογία τους επιτρέπει να διατηρούν περισσότερες αναμνήσεις. Ενα στιγμιότυπο ζωής που, στον παλιό κόσμο, θα θεωρείτο ασήμαντο, σκεπασμένο από τη λήθη, σήμερα διεκδικεί θέση ανάμνησης. Το κινητό βελτιώνει τη σχέση σου με το παρελθόν. Παίρνει φαινομενικά αδιάφορες στιγμές και τις ντύνει με τον σεβασμό που πρέπει στις αναμνήσεις.
Συνεπώς οι άνθρωποι καλά έκαναν και σήκωσαν τα κινητά στην αλλαγή του χρόνου. Δεν έχασαν τη μαγεία της στιγμής. Την έκλεισαν σε ένα μπουκάλι και θα μείνει εκεί για πάντα, αλλά χωρίς το άρωμα της.