Λέτε να υπήρχε στα περίφημα «Πρωτόκολλα της Σιών» κάποιο μυστικό άρθρο που να προέβλεπε κινητοποίηση του παγκόσμιου σιωνιστικού κινήματος στους διαγωνισμούς της Eurovision; Βέβαια, τα «Πρωτόκολλα της Σιών» είναι μια συνωμοσιολογική μπούρδα, αλλά δεν είναι η σωστή στιγμή να το πείτε στους συμπατριώτες μας όσο προσπαθούν να αναλύσουν για ποιο λόγο το Ισραήλ ήρθε πρώτο στις προτιμήσεις του κοινού.
Διαβάζω ότι κινητοποιήθηκαν τα εβραϊκά λόμπι παγκοσμίως. Ολοι οι Εβραίοι της διασποράς έπιασαν το τηλέφωνο και ψήφισαν για το Ισραήλ. Κάποιοι εκτιμούν ότι τα εβραϊκά κεφάλαια στις τηλεπικοινωνίες επέτρεψαν παρεμβάσεις στα συστήματα – το αποτέλεσμα που είδαμε δεν είναι αληθινό. Ενδεχομένως, λένε, να είναι οι ακροδεξιοί που ψήφισαν το Ισραήλ, καθώς αυτή τη σεζόν έχουν βάλει τον αντισημιτισμό στην άκρη επειδή μισούν τους Αραβες. Και από τη στιγμή που η Ακροδεξιά ανεβαίνει στην Ευρώπη, είναι λογικό όλοι αυτοί να το έριξαν μονοκούκι. Τι να σας πω, δεν μπορώ να βγάλω άκρη και να καταλήξω σε συμπέρασμα.
Γενικώς, διακρίνω ένα σοκ στο ελληνικό κοινό των social. Πώς είναι δυνατόν, σου λένε, να αποδοκιμάζει όλη η αίθουσα, αλλά όσοι ήταν έξω από αυτή να δίνουν την πρώτη θέση στο Ισραήλ; Μια εκδοχή που δεν έχουν σκεφτεί είναι να άρεσε το τραγούδι. Να το βρήκαν οι τηλεθεατές του κόσμου καλύτερο και από το δικό μας, από τη Μαρίνα μας, που έβγαλε και κραυγή διαμαρτυρίας για την Παλαιστίνη – μπορούμε με ένα μοντάζ να βάλουμε στο χασμουρητό της ένα βρυχηθμό. Μια άλλη εκδοχή είναι το μεγάλο κοινό να πήρε ανάποδες στροφές βλέποντας το bullying στην κοπελίτσα από το Ισραήλ, λες και φταίει αυτή για τις θηριωδίες του Νετανιάχου.
Υπάρχει και κάτι ακόμα που δεν πέρασε από κανένα μυαλό και κανένα πληκτρολόγιο. Η μεγάλη, σιωπηρή πλειοψηφία να είναι, για καθαρά πολιτισμικούς λόγους, με το Ισραήλ. Οπως και να έχει, το αποτέλεσμα είναι ενδιαφέρον. Και μπορούμε να πούμε ότι η Χαμάς κέρδισε στην αίθουσα και το Ισραήλ έξω από αυτήν.
Υπάρχει κάτι ουσιαστικό σε όλο αυτό; Ισως και να υπάρχει. Το βασικό σχέδιο της Χαμάς, όταν έκανε την επίθεση, ήταν να θυσιάσει αθώους Παλαιστινίους προκειμένου να αφυπνιστεί ο αντισημιτισμός στον πλανήτη. Το πέτυχε; Προφανώς. Και δικαίως, θα πει όποιος βλέπει τις εικόνες από τη Γάζα. Ομως η ψήφος στη Eurovision δείχνει κάτι διαφορετικό που, προφανώς, συνδέεται και με τη δεύτερη θέση στις προτιμήσεις του κοινού στην Ουκρανία. Το κοινό δεν ψήφισε μόνο, αλλά δίκασε. Οδηγούν σε κάποιο ουσιώδες συμπέρασμα όλα αυτά; Οχι, αύριο δεν θα τα θυμάται κανείς. Ο κόσμος δεν αλλάζει με ψηφοφορίες στη Eurovision.
Υπάρχουν και άλλα, διαθέσιμα προς καφενειακή συζήτηση. Θα κέρδιζε το Νemo αν δεν ήταν non binary; Ναι, γιατί να μην κέρδιζε; Η καλλιτεχνική του επάρκεια απεδείχθη ικανή επί σκηνής. Βέβαια, ψηλά πήγαν και οι «σατανιστές» Ιρλανδοί. Δεν βγαίνει άκρη, εκτός και αν η εξήγηση βρίσκεται στις παρωχημένες αντιλήψεις περί νέας αισθητικής που διακρίνουν όσους θέλουν τη Μούσα με χλαμύδα, ενώ η ίδια εδώ και καιρό φοράει over the knee μπότα με ζαρτιέρες.
Το άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι μάλλον τελείωσε οριστικά η εποχή που κάναμε τράμπα δωδεκάρια με την Κύπρο, σηκώνοντας αποδοκιμασίες από το κοινό. Ενδεχομένως αυτό να προέκυψε και έπειτα από συνεννόηση. Η χώρα μας τερμάτισε στην ενδέκατη θέση, στέλνοντας στον στοιχηματικό κουβά όλη την Ελλάδα που έπαιξε παρουσία στη δεκάδα. Ε, τι διαβάζαμε όλο αυτόν τον καιρό; Οτι το τραγούδι και η Μαρίνα σκίζουν προκαλώντας ρίγη ενθουσιασμού στην Ευρώπη. Δεν πήγε πολύ καλά αυτό και από τη συμμετοχή της Μαρίνας Σάττι θα θυμόμαστε την απρέπειά της στη συνέντευξη Τύπου, όταν παρίστανε την κοιμισμένη στις δηλώσεις της τραγουδίστριας από το Ισραήλ.
Η Σάττι είναι 38 ετών γυναίκα, δεν είναι δεκάχρονο. Ομως έτσι συμπεριφέρθηκε, σαν κακομαθημένο δεκάχρονο. Μπορούσε να ετοιμάσει κάτι έξυπνο, με υπονοούμενα κατά του Ισραήλ. Δεν της έκοψε. Στην ίδια συνέντευξη ο καλλιτέχνης από τη Λετονία μίλησε για το δικαίωμα των λαών στην ελευθερία και στην ειρήνη. Η δικιά μας προτίμησε να ανοίξει το στόμα της για να χασμουρηθεί. Προφανώς είναι «με τον άνθρωπο».