| CreativeProtagon
Απόψεις

Tι να κάνουμε με το Ισλάμ;

Το 2050 οι μουσουλμάνοι θα αποτελούν το 10% του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Συνεπώς οι πολιτικές καταστολής και γκετοποίησης δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του ριζοσπαστισμού, αλλά το επιδεινώνουν. Τι μπορεί να κάνει, λοιπόν, η Ευρώπη; Όχι και πάρα πολλά αν πρώτα δεν ενισχύσει την πολιτική ενσωμάτωσης αυτών των ανθρώπων
Κώστας Γιαννακίδης

Στην Ευρώπη του 21ου αιώνα ένας καθηγητής αποκεφαλίζεται επειδή έδειξε στους μαθητές του σκίτσα του Μωάμεθ. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ύστερος μάρτυρας του Διαφωτισμού και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ενδεχομένως και της πολιτικής ορθότητας. Ζήτησε από τους μουσουλμάνους να αποχωρήσουν από την αίθουσα πριν μιλήσει στους υπόλοιπους, ως όφειλε, για την ελευθερία του λόγου.

Ο σφαγέας του έκανε ταξίδι πολλών χιλιομέτρων για να τον βρει. Και κάποιοι από τους μαθητές του σχολείου δέχθηκαν το φιλοδώρημα του νεαρού Τσετσένου προκειμένου να υποδείξουν τον καθηγητή τους. Σήκωσαν το δάχτυλο για λίγα ευρώ, αντί να τηλεφωνήσουν στην Αστυνομία.

Το άγριο έγκλημα μας σόκαρε όλους. Και πολύ περισσότερο τους Γάλλους που βγήκαν κατά χιλιάδες στο δρόμο. Ο πρόεδρος Μακρόν είπε ότι δεν θα επιτρέψει στην τρομοκρατία να νικήσει. Προφανώς θα το επαναλάβει και μετά την επόμενη επίθεση. Την ίδια στιγμή, τα απομεινάρια του ISIS, φουσκωμένα με πετροδολάρια Σαουδικής Αραβίας, κάλεσαν τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους να επιτεθούν σε Ευρωπαίους. Λογικά οι μαχητές θα δυσκολευτούν αφού φέτος δεν θα υπάρξουν και πολλές υπαίθριες χριστουγεννιάτικες αγορές, ώστε να καβαλήσουν τη νταλίκα και να σκοτώσουν όποιον βρεθεί μπροστά τους.

Μην πιάσουμε τώρα την κουβέντα για το Ισλάμ και τους ακραίους οπαδούς του. Θα συμφωνήσουμε, αλλά δεν θα πάμε πιο κάτω. Δεν έχει να πάμε πιο κάτω. Μετά από κάθε επίθεση ακούγονται και γράφονται διάφορα για την πολιτιστική τάφρο που σκάβουν ακραίοι. Αυτά επενδύονται με διάφορα γραφικά για τις Σταυροφορίες ή τις αμαρτίες της αποικιοκρατίας κ.λ.π. Η ουσία, ωστόσο, βρίσκεται στην αδυναμία μεγάλου τμήματος των μουσουλμανικών πληθυσμών να ενσωματωθούν στις δυτικές κοινωνίες. Το συμπέρασμα αυτό επιδέχεται και αντίστροφη ανάγνωση, δηλαδή σε κάποιο βαθμό και οι δυτικές κοινωνίες επιδεικνύουν δυσανεξία στην απορρόφηση και λειτουργική ένταξη των μουσουλμάνων. Ωστόσο όταν πλέον έχεις τρίτη και τέταρτη γενιά μεταναστών να παραμένει σε πολιτιστικό γκέτο, είναι εμφανές ότι το πρόβλημα βρίσκεται κυρίως στη συγκρότηση αυτών των ανθρώπων.

Ασφαλώς δεν μιλάμε πλέον για μία ισχνή, ελεγχόμενη μειοψηφία. Σήμερα οι μουσουλμάνοι της Ευρώπης αντιστοιχούν στο 5% του συνολικού πληθυσμού. Το 2050 αυτό το ποσοστό θα έχει διπλασιαστεί. Ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι η Ευρώπη θα κλείσει πλήρως τα σύνορα της, τότε το ποσοστό των μουσουλμάνων δεν πρόκειται να υποχωρήσει κάτω από το 8%. Οι χώρες με τη μεγαλύτερη παρουσία μουσουλμάνων είναι η Γαλλία (8,8% του πληθυσμού) και η Γερμανία (6,1%), αφήνοντας στην άκρη την Κύπρο όπου οι Τουρκοκύπριοι φτάνουν στο 25% των κατοίκων του νησιού. Επίσης οι μουσουλμάνοι είναι, κατά μέσο όρο, αρκετά νεότεροι από όλους τους άλλους. Η μέση ηλικία ενός ευρωπαίου μουσουλμάνου είναι τα 30 χρόνια. Ο μέσος μη μουσουλμάνους είναι 13 χρόνια μεγαλύτερος. Οι μουσουλμάνες γεννούν, κατά μέσο όρο, 2,6 παιδιά. Οι υπόλοιπες γυναίκες γεννούν 1,6 παιδιά. Αν προβάλετε αυτούς τους αριθμούς στο μέλλον, ας πούμε στην αρχή του επόμενου αιώνα, θα διαπιστώσετε ότι στο ευρωπαϊκό αποτύπωμα διακρίνεται πιο έντονο το περίγραμμα της ημισέληνου.

Ωστόσο είναι λάθος να θεωρούμε ότι όλοι οι μουσουλμάνοι της Ευρώπης ανήκουν σε μία συμπαγή και ομοιογενή κοινότητα. Ο αλγερινής καταγωγής, τρίτης γενιάς, γάλλος μουσουλμάνος δεν έχει σχέση με τον Βόσνιο ή τον πρόσφυγα που βρίσκεται στη Γερμανία. Συχνά απλοποιούμε τις σκέψεις μας, βλέποντας τους μουσουλμάνους ως μία ενιαία οντότητα. Δεν είναι έτσι. Πιθανώς κάνουμε ακόμα ένα λάθος, αποδίδοντας τη βία αποκλειστικά στο ριζοσπαστικό Ισλάμ, αποκόπτοντας άλλους παράγοντες, όπως η οικονομική και κοινωνική θέση. Αν όμως για τη βία ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Ισλάμ, τότε γιατί δεν έχουμε και στην Ελλάδα αντίστοιχες ενέργειες;

Αυτές τις μέρες γράφονται και ακούγονται διάφορα που ακόμα και αν ήταν εφικτό να γίνουν, δεν έχουν σχέση με την ευρωπαϊκή ιδέα. Ασφαλώς και η Ευρώπη οφείλει να ελέγξει τη μετανάστευση, αυτό είναι αυτονόητο και αποδεκτό από όλους. Θα προσπαθήσει επίσης να αστυνομεύσει καλύτερα τα ριζοσπαστικά στοιχεία. Και πρέπει να βρει έναν τρόπο, μέσα από τη διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων, να τρίξει τα δόντια σε αυτούς που ενισχύουν με πετροδολάρια τον ριζοσπαστισμό. Ενδεχομένως να παρέμβει και πιο αποφασιστικά στην παιδεία που λαμβάνουν οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί. Όχι βέβαια κλείνοντας τζαμιά, αλλά ενισχύοντας την πολιτική και την κουλτούρα της ενσωμάτωσης. Δεν γκετοποιείς τόσα εκατομμύρια ανθρώπων που δεν είναι ίδιοι μεταξύ τους. Ακόμα και αν αυτοί έχουν τάση προς γκετοποίηση, η λύση θα έρθει μόνο από πολιτικές ενσωμάτωσης.