Περιττό να επαναλαμβάνει κανείς πόσο πρωτόγνωρος και απρόσμενος είναι αυτός ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Παρόλα αυτά, καθημερινώς αναδεικνύονται νέες ιδιαιτερότητες του, με παρενέργειες παγκόσμιες και πολυδιάστατες.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της σύγκρουσης αυτής είναι ο απολύτως διαφορετικός τρόπος της ροής των πληροφοριών, σε σχέση με τους πολέμους της τελευταίας 20ετίας – έχουν γίνει και άλλοι, μην το λησμονούμε.
Στους πολέμους του Κόλπου και της Γιουγκοσλαβίας, για παράδειγμα, είχαμε ζωντανή κάλυψη των βομβαρδισμών, «εντυπωσιακά» πλάνα των λεγόμενων χειρουργικών πληγμάτων από τα Στελθ και τα ΝΑΤΟϊκά πολεμικά πλοία, βλέπαμε πώς εκτοξεύονταν οι πύραυλοι και πώς λίγα λεπτά αργότερα έβρισκαν το στόχο τους.
Σε αυτόν τον πόλεμο δεν συμβαίνει το ίδιο. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και ίσως δεν έχουν και τόση σημασία.
Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι σε αυτό το ιδιαίτερο περιβάλλον πληροφόρησης, εκτυλίσσεται και ένας εντελώς διαφορετικός πόλεμος στα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα παγκοσμίως.
Ο αγώνας μεταξύ των διαύλων προπαγάνδας, πληροφόρησης και παραπληροφόρησης είναι αδυσώπητος και αναδεικνύει πολλά στοιχεία, τα οποία τα προηγούμενα χρόνια είχαν περάσει στα ψιλά.
Από το τι συνέβη στις αμερικανικές εκλογές του 2016 και πώς τα οργανωμένα δίκτυα του Πούτιν επηρέασαν το αποτέλεσμα υπέρ του Τραμπ, μέχρι τη δράση των φιλορωσικών Μέσων στην Ελλάδα (φανερών και συγκαλυμμένων), βλέπουμε σήμερα πώς η Δύση έχει εξαπολύσει ένα κυνηγητό και αναπτύσσει μία οργανωμένη εκστρατεία κυβερνοασφάλειας και αντίδρασης στα διάφορα δίκτυα πληροφόρησης με ρωσική επιρροή.
Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι ότι, στο πλαίσιο της οργανωμένης αυτής αντίδρασης, ήδη ασκούνται ευρωπαϊκές (κατά μείζονα λόγο) πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση, με στόχο τον περιορισμό της ρωσικής παρέμβασης στην πληροφόρηση — κατ’ επέκταση στην πολιτική.
Κυβερνητικές πηγές σημειώνουν ότι στην Ευρώπη διαθέτουν έναν εντυπωσιακά λεπτομερή κατάλογο, στον οποίον συγκαταλέγονται πάσης φύσεως ΜΜΕ, η επιρροή των οποίων θα πρέπει να ελεγχθεί και να περιοριστεί. Δεν πρόκειται ωστόσο για τα προφανή Μέσα, τηλεοπτικά και έντυπα, αυτά που θα ανέμενε κανείς.
Κατά κύριο λόγο πρόκειται για «λούμπεν» θα έλεγε κανείς έντυπα, σάιτ, ή εκπομπές, τα οποία μάλιστα τυχαίνει να λειτουργούν παραβιάζοντας συχνά ή και κατά συρροή, όχι μόνο κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αλλά και διατάξεις του ποινικού κώδικα.
Ποια ακριβώς θα είναι η εξέλιξη αυτής της υπόγειας μάχης και πώς θα διαχειριστεί η κυβέρνηση αυτήν την πρόκληση, είναι ζήτημα υπό εξέταση.
Ίσως όμως δεν είναι και τόσο ασήμαντη παράμετρος, ειδικά αν παρατηρήσει κανείς πώς η επίδραση του «λούμπεν» στοιχείου στα media συνδυάζεται με ένα αισθητό «τσίμπημα» του λούμπεν πολιτικού στοιχείου στις δημοσκοπήσεις. Αυτό το 20% που εμφανίζει φιλορωσικές διαθέσεις και το τμήμα του που στρέφεται και πάλι στα άκρα (δεξιά και αριστερά), είναι μία μεταβλητή της εξίσωσης, που μπορεί να επιδράσει, λιγότερο ή περισσότερο, στο αποτέλεσμα των εκλογών. Μην ξεχνούμε την απλή αναλογική της πρώτης κάλπης, αυτή τη σατανική ιδέα του Αλέξη Τσίπρα…